பத்து ரூவா (Breakdown stories - 1)

'Break Down 'குறும்படத்திற்காக நாங்கள்தேர்வு செய்து வைத்திருந்தவர் மொய்யன். வயது 75. ஏற்காட்டிலிருந்து இருபது கி.மீ. தொலைவிலுள்ள வெள்ளக்கடை எனும் மலை கிராமத்தில் ஆடு மேய்த்து வாழ்பவர். ஆனால் படப்பிடிப்பிற்கு ஒரு நாள் முன்பு அவருடைய மகன் அவரை நடிக்க அனுப்ப மறுத்துவிட்டார். அதன் பின் பல கிழவர்களை பார்த்தும் அக்கதாபாத்திரத்திற்கு யாரும் பொருந்தாததால் தோழர்கள் கார்த்திகேயன் மற்றும் மனோவுடன் ஒன்டிக்கடையில் செய்வதறியாது விழித்துக் கொண்டிருக்கையில் சாலையில் ஒரு பெரியவர் கோலூன்றியபடி நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார். "இவர் மாதிரி ஒருத்தர் கெடச்சா நல்லாருக்குங்க" என்றதும் இருவரும் அவரை மடக்கி விசாரிக்க நான் அவரருகில் சென்றவுடன் என்னை ஏறெடுத்து பார்த்து கேட்ட முதல் கேள்வி

"பத்து ரூவா குடுக்கறியா.
பொகல (புகை இலை) வாங்கணும். "

அசம்பூர் மலை கிராமத்தின் கானகத்தில் ஒரு ஓடை அருகே சிறு குடிலில் வசித்து வரும் அவர் குடும்பத்தாருடன் பேசினோம். அவர் நடிக்க ஒரு நாளைக்கு ஆயிரம் ரூபாய் தருவதாய் அவர் மகனிடம் சொல்லி சம்மதிக்க வைத்து நடிக்க அழைத்துச் சென்றோம். முதல் நாள் படப்பிடிப்பு முடிந்ததும் பெரியவரை பத்திரமாக அழைத்துச் சென்று அவர் குடிசையில் விடுகையில் போதையிலிருந்த அவர் மகன் "சம்பளம் எப்ப தருவீங்க " என கேட்க மொத்தமாக தருவதாக சொன்னோம்.

இரண்டாம் நாள் பெரியவர் லட்சுமனன் மலையின் மார்கழி கடுங்குளிரிலும் மழையிலும் நனைந்தபடி மிக உற்சாகமாக எங்களுடன் பழகி நடித்தார். Prompting action cut எல்லாம் அத்துப்படி ஆனது அவருக்கு. கடுங்குளிரிலும் உற்சாகமாகவே நடித்தார். அவரை விடுகையில் "ஐயாயிரம் தராட்டி நாளைக்கு கெழவன அனுப்ப மாட்டோம்" என்றார் அவர் மகன்.

மூன்றாம் நாள் moody யாகவே இருந்தார் தாத்தா. "ஊட்டுக்கு போவணும். கூட்டினு போ.." சரியாக சாப்பிடவுமில்லை. நடிப்பிலும் ஆர்வமில்லை. அவரை அழைத்து

"ஐயா..இன்னும் கொஞ்சந்தான் இருக்குது. போயிடலாம். வேற எதாவது வேணுங்களா..சாப்பிட.."

"அதெல்லாம் இல்லீங்கய்யா. நீங்க தான் என்ன நல்லா பாத்துக்கறீங்களே"

"அப்ப வேறென்ன. காசு தராம போயிடுவோம்னு பயப்படறீங்களா. வேண்ணா மூனு நாளைக்கும் மொத்தமா மூவாயிருவா இப்பவே ஒங்ககிட்ட தந்துட்டுங்களா.."

பதறியவர், "ஐயோ..என்ன சுட்டு போட்டாலும் வாங்க மாட்டன். எம்புள்ள கிட்டயே குடுத்துடுங்கய்யா".

படப்பிடிப்பு தொடர்ந்தாலும் அவர் முகத்தில் இருக்கம் களையவில்லை. உதவியாளர் அவரை தனியாக அழைத்து கேட்கையில் " எம்மவன் ஏழாயிரம் வாங்கினு வரச்சொல்லிட்டான். அதான்.." என்றிருக்கிறார்.

ஒரு வழியாக படம் முடிந்து அவரை விடுகையில் அவர் மகனிடம் பேசி அடுத்த வாட்டி திரும்பவும் வருவோம் என மொத்தமாக மூவாயிரம் நீட்ட கண்கள் விரிந்தாலும் மௌனமாக சற்றே சலிப்புடனே வாங்கிக் கொண்டார். பெரியவர் அவ்விடத்தை விட்டு விலகி ஆட்டுப்பட்டியிடம் சென்றுவிட்டார்.

ஒரு மாதம் கழித்து மிச்ச காட்சிகளை எடுக்க அம்மலை கிராமம் சென்று பெரியவரை பார்த்தோம். ஆடு மேய்த்துக் கொண்டிருந்தவர் பரவசத்துடன் என் கைகளை பிடித்தவாறு குழுவிலிருந்த அனைவரின் நலனையும் விசாரித்தார். தாடி மழித்துவிட்டதால் வளர்க்கச் சொல்லி "அடுத்த வாரம் தயாரா இருங்க" என்று கிளம்பினோம்.

ஒரு வாரம் கழித்து அவரை பார்த்தால் அவருடைய shawl இல்லை. கிழிந்து நைந்திருந்த அது continuity க்கு அவசியம். படத்தில் அது ஒரு குறியீடு. இரண்டு நாட்களாக தேடி அலைந்து கடைசியாக இடுகாட்டில் ஒரு புதரில் அவர் பேரன் மணி தேடி எடுத்த போதே உயிர் வந்தது. இப்படியாக ஒரு 95 வயது கிழவரின் தாடியும் கிழிந்த சால்வையும் தன் அந்திமக் காலத்தில் அர்த்தப்பட்டது. அந்த சால்வையை பத்திரப்படுத்தி வைத்துள்ளோம். யார் கண்டது.. நாளை அதுவே ஏலத்திற்க்கும் வரலாம்.

குடித்து விட்டு "பத்தாயிரம் குடுத்தா தான் அணுப்புவேன்" என்று ரகளை செய்த அவர் மகனின் அளப்பறைகளை அவர் வீட்டின் மற்றவர்கள் உதவியுடன் சமாளித்து படப்பிடிப்பு முடித்து அவரிடம் பேசிய தொகையை கொடுத்து பெரியவரை தேடினோம். ஒரு பாறை மேல் அமர்ந்தபடி ஆடு மேய்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

"அப்ப போயிட்டு வருட்டுங்களாயா.." என்றதும் கண்கள் துடிக்க "இனிமே எப்ப ஏற்காடு வந்தாலும் என்ன பாக்காம போவக்கூடாது.." கட்டளையிட்டார். அவர் கைகளை பற்றியபடி " நிச்சயமா வறேங்கய்யா." என்று கூறிச் சென்றேன்.

" ஐயா.."என்றார். திரும்பினேன்.

"பத்து ரூவா இருக்குங்களா. பொகல வாங்கணும்."

கொடுத்ததும் கண்கள் விரிய கெத்தாக புது சால்வையை தோள் மேல் சுழற்றி போட்டபடி ஆடுகளை ஓட்ட ஆரம்பித்தார் எங்கள் கதாநாயகன்.

***

Raid

The intense emotions of an honest government servant and a rich black money holder captured accurately in this hindi film. The silence not only among the actors but also the technicians adds the classical flavour to this drama. Saurabh shukla's killing silence and Ajay devgan's controlled silence make us to tremble throughout the film. Ileana looks good after a long gap. She justifies the role of a brave and lovable wife behind such a sincere man.

Afraid of going inside the theatre on seeing the title and tag line at first b'coz of the recently released tamil feature, 'Thaana serntha koottam'.But this film holds our attention within minutes.

This should be the right treatment to this genre whis was missed in another tamil feature 'Theeran adhigaaram ondru'.

We can raid the auditorium to come back with plenty of cinematic experience for sure.

***

The shape of water

This hollywood oscar winner classic resembles in its spirit with south indian tamil film 'Guna' released in 1991. The final dialogue uttered by the hero in guna must be the voice of this silence creature in the shape of water which can roughly be translated as
" This love is beyond human realization."

அருவி

அதிதி. மதன். இன்னும் பலர். கதை எதற்கு. அணுபவம் தான் வேணும். எந்த மாதிரி அணுபவம். அருவி மாதிரி உயிர்ப்பா. கல கலன்னு சிரிச்சிகிட்டு அடிச்சி நொறுக்கிகிட்டு கடைசியில கொந்தளிப்பெல்லாம் அடங்கி மெல்லிசையோட சல சலன்னு சமுத்தரத்துல போய் கலக்கற அந்த பேரணுபவத்த படம் பாக்கறவங்களுக்கு தந்துட்டா போதும். அத்த ஒலக படம்ணோ உள்ளூர் படம்ணோ கலைப் படம்ணோ கமர்சியல்ணோ எப்டி வேண்ணா சொல்லிக்கலாம். மேட்டர் அதில்ல. வாட்டர் எப்படி. நனைஞ்சிட்டு சொல்லுங்க மக்களே.

***

தணிக்கை

உலகமயமாக்களுக்கு இரையான பல பொக்கீஷங்களில் ஒன்று நம் கிராமங்கள். தேசியமயமாக்கல் என்னும் பெயரில் அரங்கேறிவரும் சர்வாதிகாரப் போக்கை சாமான்யனும் உணரந்து வருகிறான். 'வேற்றுமையில் ஒற்றுமை' என்னும் சித்தாந்தத்தோடு துவங்கிய குடியரசு தற்போது ஒற்றுமை என்னும் பெயரில் ஒற்றைத்தன்மை வாய்ந்த கொடுங்கோலாட்சியை கோலோச்சி வருவது நாம் அறிந்ததே. 'இந்தியா' எனப்படும் நாட்டின் அங்கங்களான எல்லா மாநிலங்களும் இதை ஒரு நாடாக பாவிக்க வேண்டுமா அல்லது துணைக்கண்டமாகவா என்பதை தீர்மாணிக்கும் பொறுப்பும் அக்கறையும் ஆண்டு வரும் நம் அரசாங்கத்திடமே உள்ளது.

இச்சூழலில் ஒவ்வொரு பிரதேசத்தை சேர்ந்தவரும் தங்களின் அடையாளங்களை பண்பாட்டை பாதுகாக்க வேண்டிய ஆவணப்படுத்த வேண்டிய அவசியம் இருக்கிறது.

கலைஞர்களின் கடமையும் அத்தகையதே. இதன் அடிப்படையிலேயே தமிழர்கள் சில காலமாக மறந்த இழந்த வாழ்வை ஞாபகப்படுத்தும் பொறுட்டு 'பொங்கல்' என்னும் பண்டிகையை ஒரு பாடலாக படம் பிடித்தோம்.

கிராமம் என்றால் அங்கு மனிதர்கள் மட்டுமல்ல தாவரங்கள் கால்நடைகள் முதற்கொண்டு புழுக்கள் பூச்சிகள் வரை அனைத்தும் வாழும். மனிதர்கள் தவிர்த்து மற்ற அனைத்தையும் அதன் போக்கில் படம் பிடிக்கத் தெரியாதவனுக்கு மேற்சொன்ன பார்வை வாய்க்காது.

தணிக்கையின் தலையீடு இவ்விடத்தில் தான் ஆரம்பமாகிறது. கால்நடைகளை படம் பிடிப்பதானால் முதலில் எழுத்து மூலம் காவல்துறையிடம் அனுமதி பெற்று காவலர்களுடனும் கால்நடை மருதுத்துவருடனும் VAO வுடனும் சென்றே படப்பிடிப்பு நடத்த வேண்டுமாம். அதுவும் மாடு' என்றால் மத்திய அரசு கதிகலங்கிப்போகும். அம்மாடு இரண்டு கிலோமீட்டர் சுற்று வட்டாரத்தில் இருந்தே கொண்டுவரப்பட வேண்டும். அதற்கு பயன்படுத்தும் வண்டியின் எண், Registration no., ஓட்டுனரின் உரிமச் சான்று என சான்றுகளின்றி அணுவும் அசையாது. அசையக்கூடாது. இதுவே தணிக்கைத்துறையின் அறம் மனுதர்மம்.

'வாடிய பயிரைக் கண்டபோதெல்லாம்..' என்னும் மேலான நோக்கத்தோடு அணுகப்படுவதல்ல இது.

இவர்கள் கட்டாயப்படுத்தும் அனைத்து விதிகளையும் கடைபிடிக்க வேண்டுமானால் அதிகாரிகளுக்கு ஆவன செய்ய வேண்டும். LYCA, FOX போன்ற பெரு முதலாளிகள் மட்டுமே படம் பிடிக்க முடியும். அவர்களின் நோக்கமோ வேறு. More than that candid capturing is an art. இப்பாடலில் காண்பிக்கப்படும் பெரும்பாலான உயிரினங்களையும் அதன் இயல்பில் உள்ளபோது படம் பிடிக்கப்பட்டதே. அதுமட்டுமல்லாது விவசாயிகளுக்கும் கலைஞர்களுக்கும் தெரியாத ஜீவகாருண்யமா அதிகாரிகளுக்கு தெரிந்துவிடப் போகிறது. சட்டத்தை நிலைநாட்டுவது ஒன்றே அவர்களின் நோக்கம். சட்டம் எதற்கு? சாமாண்யனை சாகடிப்பதற்க்கு.

'Smoking and liquor drinking is injurious to health' புகையிலை விற்கும் அரசாங்கம் தான் இதை வழியுறுத்துகிறது. கால்நடைகளை காமிராவால் படம் பிடித்தாலே காயப்பட்டுப் போகுமென கலங்கும் அரசே கசாப்பு கடைகளை நடத்துகிறது.

மட்டன் பிரியானி திண்றவாறே ஆட்டை நினைத்து உருகும் நெறியே அரசாங்கம் கையாள்வது. அதை செயல்படுத்தவே தணிக்கை முதற்கொண்ட அனைத்துத் துறைகளும்.

தனிமனிதர்களிடம் அறம் நீதிநெறி சமூகபொறுப்பு மனிதநேசம் என அடிப்படைகளை கட்டமைக்க வேண்டிய அரசு அதனை கல்வித்துறையில் துவங்க வேண்டும். தனியாருக்கு தாறைவார்த்துவிட்டு தண்ணீரையே காசுக்கு விற்பவர்கள் தான் சட்டம் என ஒன்றை பிறப்பித்து அதை மீறுபவர்களை கண்டிக்கவும் துண்டிக்கவும் செய்கிறார்கள்.

கலைஞர்களின் சுதந்திரத்திற்கு கடிவாளமிட்டு அடக்க நினைக்கும் எந்த ஒரு நாடும் மானுட விடுதலைக்கானதல்லை.

**
92.7 Big Fm ற்கு அளித்த பேட்டியில் மேற்கண்ட ஆதங்கத்தை பதிவு செய்தோம்.

Atlast 'The breaking point.' இது போன்ற பாடல்கள் வெகுஜனத்தை சென்றடைய வேண்டுமானால் 'சன் டிவி' போன்ற பிரம்மாண்ட ஊடகங்கள் தேவை (நகைமுறன்).அதற்கு தணிக்கைச் சான்றிதள் தேவை.

போகியன்று மனிதர் தவிர வேறெந்த உயிரினமுமற்ற ஓர் கிராமத்தை காட்டி (வெட்டி) சாண்றிதழ் பெற்ற (நல்ல குடிமகன், நல்ல கலைஞன் என்று) பாடலைத்தான் நாம் SUN MUSIC ல் கண்டு வருவது.

***

நிஜ கிராமம்(பொங்கல்) : https://youtu.be/Y4SZo3w-I8Y

களவாடிய பொழுதுகள்

ஒளி ஓவியரின் படம் . சிக்கலான மனிதர். இதற்கு முன்பான படமான அம்மாவின் கைப்பேசியால் நம்மை charge down ஆக வைத்தவர் என்பதால் சற்றே பயத்துடனே பார்க்கச் சென்றோம். ஆனால் அன்றைய அழகி போல் ஒரு அழகனை காட்டிவிட்டார்.

தமிழரின் நவீன வாழ்வானது தரிகெட்டு தான்தோன்றித் தனமாக சென்று வெகு காலமாகிறது. நமது பண்பாடு உறவுகளுக்குள் இலையோடும் மாண்பு அறநெறி என மிகவும் பலம் வாய்ந்த இச்சமூகம் வளர்ச்சி என்ற பெயரில் சீரழிந்து போனதின் விளைவை நாம் அறிவோம். நிலம் மொழி கலாச்சாரம் என நம் அடையாளங்கள் அத்தனையும் சூரையாடப்படுவதை பார்த்து வருகிறோம்.

எல்லா வகையிலும் தளர்வுற்றிருக்கும் இந்நிலையிலிருந்து நாம் மீள எல்லாத் துறைகளிலும் மாற்றம் நிகழ வேண்டியுள்ளது. கலைத்துறையில் அவ்வகையிலான மீட்டெடுப்பாக்கங்கள் ஆங்காங்கே நிகழத்துவங்கியுள்ளது.
இந்த இடத்தில் தான் தங்கர் பச்சான் சீனுராமசாமி போன்றோரின் கதையாடல்கள் முக்கியத்தும் பெருகிறது. தொடர்ந்து தமிழரின் வாழ்வை உறவுகளின் மகத்துவத்தை பதிவு செய்தபடி வருபவர்கள் இவர்கள்.

தங்கரின் படத்தில் அழகியல் கூறுகள் சற்றே குறைவாகத்தான் தென்படும். ஆங்காங்கே பிரச்சார தொனி பிதுங்கி நிற்கும். அது மையக்கதைப்போக்கை சிதைப்பதோடு அல்லாமல் பிரச்சார பாடுபொருளையும் நீர்த்து போகச் செய்யும். இப்படத்திலும் அப்படியே. இருப்பினும் படம் முடிந்து வெளியேறுகையில் நம் மனம் நாம் தொலைத்த எதையோ நினைத்து ஏங்கித் தவிக்கும். இவ்விடத்திலே தான் கலைஞராக தங்கர் பச்சான் பிரகாசிக்கிறார். தர்மதுரையில் சீனு ராமசாமியின் இடமும் இதுவே.

கதாபாத்திர வடிவமைப்பில் தெளிவின்மை தெரிகிறது. பொற்செழியன் கோட் சூட்டுடன் தன் காதலியின் கணவருடைய அலுவலகத்தில் பணியாற்றுவது நெருடல். அது போலவே பூமிகா தன் காதலனுக்கு இரண்டாவது குழந்தை பிறக்கப் போவதை அறிந்தவுடன் காட்டும் முகபாவம். அழகி தனத்திடம் இம்மியளவும் இப்படிப்பட்ட உணர்வை காண முடியாது.

"இன்னும் அந்த பழைய செருப்ப எடுத்து வெச்சிகினு.. நீ நல்லா இருக்கணும் சண்முகம் " கண்டிப்பும் அக்கறையும் காதலும் கண்ணியமும் ஒருங்கே வழிந்தோடிடும் தனத்திடம்.

ஒரு வகையில் இது காலமாற்றத்தின் விளைவாகக் கூட பார்க்கத் தோண்றுகிறது. அப்படிப்பட்ட மனிதர்கள் அரிதாகிப் போனார்களோ?

பூமிகா மாத்திரை சாப்பிட்டு மயங்குவதும் நெருடலே. இது போன்ற இடர்களை மறக்கடிக்கச் செய்யும் காட்சி தான் அவர்கள் இருவரும் அனிச்சையாய் கட்டியணைத்த பின் சட்டென விலகி நிற்பது. இதை வழியுறுத்தவே இப்படம்.

2003 ல் பெசன்ட்நகர் கடற்கரையில் தென்றல் படப்படிப்பு நிகழ்த்திக் கொண்டிருந்தார் தங்கர். குரங்கை வைத்து விளையாட்டு காட்டும் காட்சியது. நீண்ட நேரமாக அக்குரங்கின் ஒத்திசைவிற்காக காத்திருந்தவர் சட்டென அவர் நினைத்தபடி அது நடக்க Crane ல் ஏரி படம் பிடிக்க துவங்கி விட்டார். உதவியாளர்,

"சார். ரெண்டு நிமிஷம். லைட்டு வந்திடும்.." என சொல்ல,

"ஏ..போங்கடா..பெரிய லைட்டு.ரெடி..கேமரா.."

என அக்காட்சியை எடுத்து முடித்து திருப்தியுடன் இறங்கினார்.

குரு பாலுமகேந்திரா கூறுவார், " ஒரு இயக்குனர் தான் பகிர நெனச்ச உணர்வ பார்வையாளனுக்கு கடத்தறாராங்கறது தான் முக்கியம். அது நிகழ்ந்துட்டா போதும். திரைமொழி இலக்கனம் அழகியல் மத்ததெதுவும் முக்கியமில்லடா."

மகேந்திரன் அவர்களின் 'சாசனம்' பார்த்த பிறகு எங்களுக்குள் நடந்த உரையாடலில் இவ்வாறு கூறினார்.

2009 ல் களவாடிய பொழுதுகள் படப்பாடலான சேரனெங்கே சோழனெங்கே.. படப்பிடிப்பின் போது தங்கர் அவர்களை சந்தித்தேன். "அண்ணார் எப்படி இருக்காங்க.." என பாலுமகேந்திராவை பற்றி விதாரித்தவர்,

"பழச்சாறு சாப்படறீங்களா இல்ல தேநீர் அருந்தறீங்களா. தம்பிக்கு இருக்கை கொடுங்க.." என்றார். சில நொடிகள் தடுமாறித்தான் போனேன்.

அப்போது இயக்குனர் மகேந்திரன் தமிழ்நாட்டில் தனக்கு பிடித்த சிறந்த நடிகரென பிரபுதேவாவை குறிப்பிட்டு ஒரு பேட்டியில் சொல்லியிருந்ததை குறிப்பிட்டேன்.
"ஓ.. அப்படியா.. மிகச்சரியா சொல்லியிருக்காங்க. இந்த படத்துல நானே அவர் நடிப்ப பாத்து அசந்துட்டேன்.." என்றார்.

பொய்க்கவில்லை.மௌனத்தின் அத்தனை பரிபாணங்களையும் வெளிப்படுத்தியுள்ளார் பிரபுதேவா.

பாலு சார் இறந்தபோது அஞ்சலி செலுத்த வந்திருந்த தங்கர் பச்சான் அங்கே நடமாடிக் கொண்டிருந்தவர்களை சாதாரன கிராமத்தானாக வெள்ளந்தியாய் வெறித்தபடி நின்றிருந்தார். அக்கணங்களின் நீட்சியே அழகியாய் தலைகீழ் விகிதங்களாய் ஒன்பது ரூபாய் நோட்டுகளாய் களவாடிய பொழுதுகளாய் பறந்து விரிந்து கிடக்கிறது. விழுமியங்களை தாங்கி வந்து வருடும் இத்தென்றல் தற்போதைய வேனிற்காலத் தேவையே.

***

ஜன கன மன

எங்கள் ஊர் தியேட்டரில் நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு 'கில்மா' படம் பார்க்க சென்றிருந்தோம். பதினைந்து வருடங்களுக்கு முன்பெல்லாம் பிட்டுக்காக ஏங்கி தியேட்டர்களுக்கு ரகசியமாய் சென்று பார்ப்போம். அந்த காலம் காலாவதி ஆகி விரல் நுனியில் எல்லாம் கிடைக்க இப்போதெல்லாம் அம்மனத்தை பார்த்தாலும் அதிர்வடைதில்லை . கூகுலை தொட்டாலே குலுங்கி குலுங்கி குதிக்கிறாள்கள். அலுத்துப்போனது அத்தனையும்.

பழைய ஞாபகங்கள் கிளர்ந்தெழ கும்மிருட்டில் குடிகொண்டோம். Welcome என்றார்கள். வணக்கம் வணக்கம் மேல போ..என்றார்கள் குடிமகன்கள். Dont put your legs over the chair. கால்கள் மேலெழும்பின. Do not spit என்றதும் மச்சி அந்த பான் பராக் எடு. நண்பரும் நானும் வேறு இடத்திற்கு தாவினோம். Do not smoke ஓரத்திலிருந்து புகை மண்டலம் சூழ.. மற்றொரு இடத்திற்கு மாறலானோம். ஒரு வழியாக எல்லாம் முடிந்ததென ஆசுவாசப்பட Qube logo வர, ஏய்.. அஷ்வினு, ராஜகோவாலு.. கலாய்த்தார்கள். அதுவும் முடிய இனி தரிசனம் தான் என பரவசமாக.. திடுமென அந்த கட்டளை.

'Please stand to honour our national anthem.' ( please என்ற சொல்லை கட்டளைக்கு பயன்படுத்தலாமென அன்று தான் உணர்ந்தோம்.)

'என்னாங்க இது சோதன..' நண்பர் ஆவேசப்பட்டார். 'ஏங்க. அப்படியே ஒக்காருங்க..இந்த படத்துக்கு கூடவா எழனும். எழுந்ததெல்லாம் போச்சி '.

குபுக்கென சிரித்து விட்டேன். அதற்குள் அதிரடியாய் அனைத்து குடிமகன்களும் வெறப்பாய் எழுந்து நிற்க.. சற்றே பயத்துடனேயே அமர்ந்திருந்தோம்.

தேசிய கீதம் பாட ஆரம்பிக்க அத்தனை பேரும் ராணுவ ஒழுக்கத்தோடு நின்றபடி உதடசைத்து பாடினார்கள். மூட்டை தூக்கும் கிழத் தொழிலாளி ஒருவர் அயர்ச்சியாய் வந்தமர வழுக்கட்டாயமாக நிற்க வைக்கப்பட்டார்.

'..இமாச்சல யமுனா கங்கா..'

"உஸ்ஸப்பா..எப்படா இவங்க தமிழ்நாட்டுக்கு வருவாங்க " அவர் முன்சீட்டில் கையூண்றி நிற்க ஒரு வழியாய் 'ஜெயகே' அமர்ந்தார் அவர். மற்றவரெல்லாம் அவர்கள் இயல்பிற்கு திரும்ப நண்பர் தலை மேல் பொளேரென தட்டினார் பின் சீட்டிலிருந்த அங்கிள்.

" தேசிய கீதம் பாடிட்டிருக்கு. எழுந்தும் நிக்காம பேசிட்டு வேற இருக்கற.."

"ஹலோ.. அது என் இஷ்டம். நீங்க யாரு கேக்க.."

" ஒன் இஷ்டமா..பாத்தீங்களா சார். இந்த மாதிரி ஆளுங்களால தான் நம்ம நாடே நாரிக்கெடக்குது "

"வுடுங்க சார் அவனுங்கள எல்லாம் திருத்த முடியாது. படம் போட்டுட்டான். ஒக்காருங்க " மற்றொருவர் அறிவுரைக்க ஆற்றாமையுடன் அமர்ந்தார் அங்கிள்.

படம் துவங்கியதும் விசில் பறந்தது. லேட்டாக வந்த குடிமகன்கள் smart phone torch ஐ முகத்தில் அடித்த படியே வந்தமர்ந்து நண்பரிடம்,

"சார் போட்டு எவ்ளோ நேரமாகுது.."
கடுப்பான நண்பர்
"இன்னும் போடலைங்க"
திரும்பிக் கொண்டார் அவர்.

சற்று நேரம் சென்றதும் பாதத்தின் மேல் ஈரம் பட குனிந்து பார்த்தால் முன் சீட்டிலிருந்தவர் எச்சில் துப்பிக் கொண்டிருக்கிறார் . கடுப்பாகி,

"ஏங்க எதாவது sense இருக்குதா.. இப்படி துப்பறீங்க "

கண்டுகொள்ளாது படத்தில் தீவிரமாக இருந்தார்.

" ஏங்க ஒங்களத்தான்.."

அனாயசமாக திரும்பியவர், " வெறும் எச்ச தான் துப்பனேன்"

" என்ன பேசறீங்க. அப்ப வெறும் எச்சய துப்பலாமா.."

கடுப்பான அவர் நண்பர்," அதான் சொல்றாரில்ல..படத்த பாருங்க தம்பி. தியேட்டர்னா அப்டி இப்டி தான் இருக்கும்"

" என்னங்க சொல்றீங்க. எச்ச துப்பறவர கேக்காம எங்கள அமைதியா இருக்க சொலறீங்க " என் நண்பர் ஆவேசப்பட,

"யோவ். உன்னால முடியலனா எழுந்து போயா.. எதோ துப்பிட்டாங்களாம். பெரிய லார்டு இவரு"

" ஏய்..மரியாதயா பேசு. எச்ச துப்..."

" அடிங்..ம்மால..என்னாட மரியாத. வாடா வெளியில பாத்தர்லாம் "

"வாடா..வா.."

(தேசிய கீதத்திற்கு நிற்காததால் தலையில் தட்டிய அங்கிள் எவ்வித சலனமுமில்லாது திரையை வெறித்தபடி இருந்தார்.)

ஆபிஸ் ரூம் சென்று மேனேஜரிடம் முறையிட்டால் அவர்,

"சார்.. அதான் தியேட்டரே காலியா இருக்குதே.. உங்களுக்கு புடிக்காட்டி வேற சீட்ல போய் ஒக்காரலாம்ல. படிச்ச நீங்களே இப்டி பிரச்சன பண்ணலாமா "

"எது நாங்க பிரச்சன பண்றோமா. என்ன சார் நீங்க. கால் மேல எச்ச துப்பறாரு இவரு. அவர கேக்காம.."

துப்பியவர் மேனேஜரிடம் சிரித்தவாறு,

" அண்ணே..இவன் இத்தயே தான் சொல்லிகினு கெடக்கறான்"

"நீ போய் ஒக்காரு ண்ணா.."
மேனேஜர் அவர்களை அனுப்பிவிட்டு,

"இவங்களால தான் சார் தியேட்டரே ரன் ஆவுது. இதையெல்லாம் கண்டுக்காதீங்க. 'A' row free ஆ இருக்குது. போய் ஒக்காருங்க.. "

புரிபடாத நிலையில் ஆற்றாமையுடனேயே போய் அமர்ந்தோம். அதே புகை அதே எச்சில் அதே கூச்சல். இருப்பு கொள்ள முடியாது இருவரும் பார்த்துக்கொள்ள

" போலாங்களா.."

" வாங்க.."

தேசிய கீதத்திற்கு வெறப்பாய் எழுந்து நின்று பாடி 'இந்தியா' என்று சொல்லப்படும் நாட்டு முன்னேற்றத்தைப் பற்றி ஆதங்கப்பட்ட குடிமகன்கள் கலகலப்புடன் கில்மா படம் பார்க்க சமன் குலைப்பதாய் குற்றம் சாட்டப்பட்ட நாங்கள் அரங்கை விட்டு வெளியேறினோம்.

வாழ்க ஜனநாயகம்.

வாழ்க ஜன கன மன..

***

Human Stupidity

'ஜானி'.

படத்தின் இந்த ஒரு காட்சி நால்வரின் கலைத்திறனை பறை சாற்றுகிறது. முதலில் ஸ்ரீதேவியின் நடிப்பு. பிறகு ரஜினி. ராஜாவின் இசை. உச்சமாக மகேந்திரன் அவர்களின் இயக்கம். பாலுமகேந்திராவிடம் கூறினேன். இது போல் ஒரு காதல் காட்சியை எழுதி இயக்கிவிட்டால் அதற்குப் பிறகு காதல் படங்களை இயக்குவதை விட்டுவிடுவேனென்று. பொருமியவர்..

"என்ன பெரிய மகேந்திரன்.. 'முள்ளும் மலரும்' படத்த நான் தான்டா படமாக்கனேன். Just emotion ஆ ஒரு கதையோட வந்தார் மகேந்திரன். Screenplay shot divisions ன்னு i only did everything..u know.."

நான் மௌனம் காக்க பார்வையை திருப்பிக் கொண்டார் குரு.

ஸ்ரீதேவி.

"நான் அப்படித்தான் பேசுவேன்.."
ஜானியிடம் கூறுமிடத்து ஏழெட்டு வயதில் உண்டான சிலிர்ப்பு இன்றும் பசுமையாய். குடைமிளகாய் மூக்கழகி இந்திக்கு போய் பச்சை மிளகாய் ஆனதோடு முடிந்தது தமிழ் சினிமாவின் ஒரு அத்தியாயம். அவரின் முடிவும் அம்மாவின் முடிவும் அப்படித்தான். சுடும்.

ரஜினி.

"பட படான்னு ஏதேதோ பேசிட்டீங்களே.. ஏன் அப்டி பேசிட்டீங்க.. ஏன்..ஏன்.."

ஜானி'யாக அக்கதாபாத்திரத்தில் அவரின் நடிப்பு உச்சம். அதை விடுத்து இன்று 'கதம் கதம்' என மய்யத்தோடு பகடி செய்து கொண்டிருக்கிறார்.

இளையராஜா.

எல்லா சாதனைகளையும் செய்து முடித்தாயிற்று. ரமணாஸ்ரமத்தில் ஓய்வெடுப்பதை விடுத்து spb உள்ளிட்டோருக்கு Notice விடுத்துக் கொண்டும் Royalty புத்தகங்கள் பேட்டி எனவும் சேர்த்த புகழை கரைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்.

மகேந்திரன்.

தெறி'க்க விடுகிறார்.

Like a child star whose fame fades as the years advance, many once-innovative companies become less so as they mature.
- Gary Hamel

'Only two things are infinite, the universe and human stupidity, and I'm not sure about the former.'
- Albert Einstein

என்ன செய்ய..

பேசாமல் இதை click கலாம்.⬆️

(குரு பாலுமகேந்திரா உடனான அணுபவத் தொடர் - பாகம் 1)

அது ஒரு கணாக்காலம் 👫

"I MAY BE A VULGAR MAN. BUT, MY ART IS NOT..!"

- மொஸார்டின் அந்த புகழ் பெற்ற வாக்கியத்தை தன்  வயோதிகத்தில் அடிக்கடி சொல்லியவண்ணம் இருப்பார் பாலு சார்.

படைப்பையும் படைப்பாளியையும் பிரித்தறிவதே சரி அல்லது இரண்டும் வெவ்வேறாக இயங்க இயலாது என்னும் விவாதத்தை சற்றே ஒதுக்கி வைத்து விட்டு 'பாலு மகேந்திரா ' என்னும் மனிதருடன் எனக்குண்டான பரிட்சயம் தந்த அனுபவத்தினை அசை போடுகையில் அவரிடமிருந்து நான் கற்றவை  பெற்றவை பல.

இறப்பதற்கு முந்தய தினம் அவரை பார்க்கச் சென்றிருந்தேன்.சமீப காலமாக  திறந்தே வைக்கப்பட்டிருக்கும் அறையினுள் நுழைந்ததும் உடைந்த குரலில்  பேசினார் மனிதர்.
" Pasu.. am not well da.. am feeling sick.."
இத்தனூண்டு உடம்புக்குள்ள இருபத்தேழு மருந்த ஏத்தறாங்கடா ..?!"
அவர் கூறும் முன்னரே அவரெதிரில்  அமர்ந்தேன். அவ்வுரிமையை அவர் கொடுக்கவில்லை. நானும் எடுக்கவில்லை. அது நிகழ்ந்தது.

சினிமா தான் என் தொழில் என முடிவெடுத்தப் பின் நான் சினிமா பழக தேர்ந்தெடுத்த பள்ளிக்கூடம் "பாலு மகேந்திரா ". அவரை நான் முதன் முதலாய்  பார்த்தது மார்ச் 2004 - ல் இளையராஜாவினுடைய 'திருவாசகம்' இசை வெளியீட்டின்போது மியூசிக் அகாதெமியில். தொப்பி, coolers, ஜீன்ஸ் சதம் ஒலிபெருக்கியில் தன்  கம்பீரக் குரலில்  பேசிக்கொண்டிருந்தார்.

அதன் பிறகு Chennai Film Chamber - ல் 'சுவாஷ்' என்ற மராத்திப் படம் அவருடன் பார்த்தேன். அவருடைய உதவியாளர் ரவி மூலம் அவருக்கே தெரியாது அவர் அப்பொழுது எடுத்துக் கொண்டிருந்த 'அது ஒரு கனாக்காலம்' படப்பிடிப்பில் பாடம் பயில ஆரம்பித்தேன்.

 நான்கு வருடங்கள் இலக்கியம் உலக சினிமா என எனைத் தயார் செய்த பிறகு ஒரு நாள்( 11.11.2005) அவரை சந்திக்கச் சென்றிருந்தேன். செந்தில்(தனுஷ் நடித்த 'கொடி' பட இயக்குனர்) மட்டுமே அலுவலகத்தில் இருந்தார்.

" சாரப் பாக்கணும்.."
" என்ன விஷயமா..?"
" கனாக்காலம் படத்தப் பத்திப் பேசணும்.."
வரவேற்ப்பறையில் அமர்த்தப் பட்டேன். சிறிது நேரத்தில் அறைக்குள்ளிருந்து வந்தவர்,

" யாரப்பா நீ.. ஒன்  பேரென்ன ? "
'கனாக்காலம்' படத்தைப் பற்றி ஒவ்வொரு காட்சி ரீதியாக கதை ,கதாப்பாத்திரங்கள், ஒலி மற்றும் ஒளி பயன்படுத்தப் பட்ட விதம் குறித்து பேச ஆரம்பித்தேன். சமையலறையில் 'Vegetable Soup' செய்துக் கொண்டிருந்த செந்திலை அருகில் வந்தமரச் சொன்னார்.( தன் உதவி இயக்குனர்கள் பலருக்கும் தான் விரும்பும் சமையல் கலையை கற்றுத் தருவார்.) பேச்சு முடிவில் எழுந்தவாறு,

" இந்த மாதிரி Detail - ஆ Criticize பண்ணாத்தானே Creators- க்கு Energetic- ஆ இருக்கும். Whether it's good or bad express your view points honestly. எங்க.. நேர்மையா ஒரு படைப்ப விமர்சிக்கிறப் பழக்கமோ பக்குவமோ இப்ப யாருக்குமே இல்லப்பா..It's too bad.. Anyway what you have talked so far is very encouraging.." என்றவாறு அறைக்குள் சென்றவர் சற்றே திரும்பி,
" ஒன் பேரென்னப்பா சொன்ன..?" ​ - முதல் நம்பிக்கைக் குறி.
நான்கு வருடப் பயிற்சிக்குப் பின், ஒரு மாத தவ வாழ்க்கையின் பயனாக அந்த ஒலியை என்னுள் பரவவிட்டு நகர்வலம் திரிந்தேன்.

கோவா சர்வதேச  திரைப்பட விழாவிற்குச்  சென்று அவ்வனுபவங்களை ஒரு நீண்ட பயணக் கட்டுரையாக அவரிடம் சமர்ப்பித்தேன். சில பக்கங்களை புரட்டியவர்,

" Why don't you become a Literary Writer..?" என்றார்.
" I wanna become  Film maker Sir."
" What's  the difference between  two. Both are Arts."
" No sir. It's different. எழுத்து மூலமா ஒரு உலகத்த சொல்றத விட காட்சி மூலமா அத காட்டும் போது என்னால இன்னும் தீர்க்கமா பகிர முடியும்."

இரு கைகளையும் குவித்து கன்னம் ஊன்றியவர் நீண்ட மௌனத்திற்குப் பிறகு..
" Ok.. see you later.." என்றார்.
" Sir. I wanna become your Asst. director.." என்றேன்.
கொஞ்சமும் அலட்டிக்கொள்ளாதவராக,
" இல்லப்பா.. இப்ப vacancy இல்ல. நீ நெறைய படி.. படம் பாரு.. பாக்கலாம்.."
" இல்ல சார். அதத்தான் இத்தன வருஷமா செய்துட்டிருந்தென். I need practical knowledge hereafter."
" அதான் சொன்னனேப்பா ..இப்ப முடியாது.." வெடுக்கென சொல்லிவிட்டு உள்ளே சென்றார்.

நிலைகுலைந்து போன நான் செய்வதறியாது பைக்கில் நகரைச் சுற்றித் திரிந்து மெரினா பீச் சென்று 'அசோகமித்திரன்' படித்துக்கொண்டிருந்தேன். அலுவலகத்தில் இருந்து செந்தில் அழைத்தார். விரைந்தேன். கையில் ஒரு புத்தகத்தோடு அமர்ந்திருந்தார் பாலு சார். தாவிச் சென்று அவர் காலடியில் அமர்ந்தேன்.

" இந்த புத்தகம்..."
" கல்மரம் சார்."
" இது..."
" இந்த வருஷம் சாகித்ய அகாடெமி விருது வாங்கி இருக்குங்  சார்."
" இது..."
" கட்டடத் தொழிலாளர்களப் பத்தினது சார்."
ஏறெடுத்துப்  பார்த்தவர்..
" இந்தக் கதைய Screenplay Pattern - ல எழுதி கொண்டு வா. Will You..?"
" Sure Sir."
" எத்தன நாள் எடுத்துப்ப.."
" Four days sir.."

மூன்று நாட்களில் சென்றேன். அவரின் குளிரூட்டப்பட்ட அறைக்குள் சிஷ்யர்கள் ரவி, செந்தில், அமர்நாத், கிருஷ்ணகுமார் மூர்த்தி
சார் முன்னிலையில் 'கல்மரம்' கதை சொன்னேன்.எவ்வித வெளிப்பாடுமின்றி,
" Ok.. ஒரு டீ  சாப்பிடலாம்பா.."

அனைவரும் களைய, என்னை அருகில் அமர்த்தி டேபிள் drawer - ல் இருந்து ஒரு பேப்பர் எடுத்து,
" இது தான் கதை நேரத்துக்காக எடுத்த ஒரு Short Film -ஓட  One Line."
தேநீர்( Black-Tea ) அருந்தியவாரு,

" ஒரு ஊர்ல ஒரு பாட்டி வட சுட்டுட்டு இருந்துச்சாம்... இந்த வாக்கியத்த பிரி. ஒரு ஊருண்ணா அது எப்படிப்பட்ட ஊர் ? நகரமா.. கிராமமா..? சாலையோரமா..கடற்புறமா..? ஒரு பாட்டியிண்ணா அந்த பாட்டி எப்படி இருப்பா ? சேலை கட்டிட்டா..ஜாக்கெட் பொட்டிருப்பாளா..மாட்டாளா..?அவள் தமிழா, வடக்கத்தியா..?இந்த ஒவ்வொரு கேள்விக்கான விடையும் ஒரு 'SHOT' .
" சரி நாளைக்குப் பாக்கலாம்."
நான் வெளியேறும் பொழுது,

" I Liked Your Narration..!"

சிறகடித்துப் பறந்தேன். அதற்குப் பிறகு அவர் என்னை எத்தருணம் தன் உதவியாளனாக சேர்த்துக் கொண்டார். நான் எப்பொழுது அங்கீகரிக்கப்பட்ட சிஷ்யனானேன் என்பது இருவருக்குமே தெரியாது. 👫

(End of part - 1)

***

(குரு பாலுமகேந்திரா உடனான அனுபவத் தொடர் - பாகம் 2 )

யாத்ரா🚶‍♂️
-------------

'பிறப்பு' என்னும் திரைப்படத்திற்கு ஷங்கி மகேந்திரா தான் காமிரா மேன் . அவருக்கு வேறொரு டாக்யுமென்ட்ரி வேலை இருந்ததால் அப்படத்திற்கு ஒரு வாரம் பேட்ச்  வொர்க்  செய்ய பாலு சார் சென்றார். நான் தான் அவருக்கு உதவியாளன்.

அவர் காமிரா இயக்குவதை கனாக்காலத்தில் தூரத்தில் நின்று பார்த்தவன் இன்று அவருடன் வேலை செய்கிறேன்.

Lens, View-finder,Track and Trolley, Apple Box, Meter என அவர் கேட்க நான் இயங்க அவருக்கு கிடைத்த அனைத்து மரியாதைகளும் எனக்கும் கிடைத்தது. Pack up சொல்லி திரும்பும்போது காரில்,

" இன்னும் கொஞ்சம் நல்லா எடுத்து கொடுத்திருக்கலாம் டா.."
" Shot Division பண்ணி Shoot பண்ணியிருக்கனுமோங்  சார். "
" இல்லடா. அது வந்து...."
" கொஞ்சம் Rules - அ Break பண்ணி இருக்கலான்றீங்களா.?"
" இந்த காலத்துல  நெறைய பேர் இப்படி பேசறத கவனிச்சிட்டு தான் வர்றேன். மொதல்ல ஒன்ன தெளிவா புரிஞ்சிக்கோங்கப்பா. கையில இல்லாத ஒன்ன தூக்கி போட முடியாது."

அப்பயணத்தில் அவருடன் விவாதித்தது என் சினிமா வாழ்க்கையின் அடுத்த கட்டம்.

அக்காலக்கட்டத்தில் அவருடன் செந்திலும் நானும் மட்டுமே ஒரு வருட காலம் இருந்தோம். எங்களுக்கு அலுவலகமே வீடு. தினமும் கூட்டி கழுவி அமைதி கோர்த்து  காத்திருப்போம் சார் வருகைக்காக. அவரே குரு, தகப்பனார், நண்பர் எல்லாம். நாங்கள் தினமும் படிப்போம். படம் பார்ப்போம். விவாதிப்போம்.

பாலு சார் மதியம் கருவாட்டுச் சொதி சமைக்க காலையிலேயே  தயார் ஆவார். தேங்காய்ப் பால் பிழிந்து சூடாக ஒரு கோப்பையில், சில்லென்று ஒரு கோப்பையில், பச்சைப் பட்டாணியின் அளவை வைத்துக் கொண்டு அதற்கு இணையாக பீன்சை வெட்டச் சொல்வார். இந்த அளவு வெப்பத்தில் இவ்வளவு நேரம் வேக வேண்டும் . பரிமாறுவதில் ஒரு ஒழுக்கத்தை கடைபிடிப்பார்.

செந்திலிடம் கேட்பேன்.
"என்னங்க நடக்குது இங்க.. நாம சினிமா கத்துக்க வந்தமா இல்ல சமையல்ல Ph.D பண்ண வந்தமா.."

சொதியை சுவைத்தவாறே சிரிப்பார் செந்தில். பாலு சாரிடம்  இரண்டு படங்கள் உதவி இயக்குனராக சினிமா பயின்றவர். பிறகு 'எதிர் நீச்சல்' மூலம் இயக்குனறானார்.

"சமைக்கத் தெரியாதவனுக்கு Creativity - யே  கைகூடாதுடா." என்பார்.

"அநியாயமா இருக்கே.. சமையலுக்கும் சங்கீதத்துக்கும் என்ன தொடர்பு..?!"

'நாம் உண்ணும் உணவே நாம்' - சூட்சுமக்காரன் எங்கள் குரு.

நாங்கள் பேசாத விஷயமே  இல்லை. சினிமா, இலக்கியம்,ஓவியம், சிற்பம், உறவுகள் என நீளும், பொழுது.

அவர் பூனே திரைப்படக் கல்லூரியில் படிக்கும் போது, தான் செய்தவற்றைப் பற்றியும் பெண்களுடனான அவருடைய அனுபவங்களைப் பற்றியும் ஈழத் தமிழில் அவர் கூறக் கேட்கையில்
'செந்தமிழ் நாடெனும் போதினிலே..'

எங்கள் கையில் காசிருக்காது. ஆனாலும் படு மிடுக்காகக் கிளம்பி விடுவோம் நகருலா.

மகேந்திரன் அவர்களின் 'சாசனம்' திரைப்படம் பார்க்கச் சென்றிருந்தோம் பாலு சார்,நான், ஆதவன் தீட்சண்யா மூவரும். பாதியில் நான் நெளிந்து,

 "சார். Rest Room போயிட்டு வர்றேன்.."
சற்று நேரத்தில் ஆதவன் தீட்சண்யா வர்றார். இருவரும் சிரித்துக்கொள்கிறோம்.

படம் முடிந்து Tic-Tac சென்று DVD வாடகைக்கு எடுத்துக்கொண்டு
Woodlands - Drive In நோக்கிப் பயணிக்கையில்,

"என்னடா.. ஒண்ணுமே பேச மாட்டேங்கிற.. நானே கேட்கணுமா.."
"இல்ல சார்.."
"அப்ப சொல்லு.. எப்படி இருந்துச்சி படம்..?"
"No sir.. It's like.."
"பிடிச்சிருக்கு. பிடிக்கல.. இவ்ளோதானே.. இத சொல்ல ஏண்டா இவ்ளோ பீடிக..!"
"சார். கண்ண மூடி பத்து நிமிஷம் படத்த கேட்டேன். எனக்கு புரிஞ்சிச்சி..அதான்.."

"Cinema is basically a Visual Art. நான் தான் சொன்னேன். இலலேங்கள. ஆனா ஒரு படம் எந்த ஒரு உணர்வ சொல்ல வந்ததோ அந்த உணர்வ பார்வையாளனுக்கு கடத்திட்டா அது நல்ல சினிமா தாண்டா. அதுக்கு 'Grammar' முக்கியமில்ல. இயக்குனரோட பார்வை தான் முக்கியம்."

பின்னொரு சமயம் ' Inception ' படம் பார்த்துத் திரும்பும் போது  நான் கேட்டேன்.

"How was the Film Sir..?"
"Intellectual.. Very Very intellectual.."
"..along with the psychedelic music it's like an illusionary world, sir. "

"So What..?!"

அவர் கேட்ட இந்த கேள்வியை பின்னொரு நாள் வெற்றிமாறன் சாரிடம் சொன்னேன். குபீரென்று சிரித்தார்.

 "அதான் நம்ம சார்..! "

பூனே திரைப்படக் கல்லூரியில் சத்யஜித்ரே மற்றும் ரித்விக் கட்டக்' கிடம்  பயின்றார் பாலு மகேந்திரா.
அவர்  படைப்புகளைப் போல் அடிக்கடி அதீத உணர்ச்சிக்குள்ளாவார்.

"இது ஒரு வித வரம். ஒரு படைப்பாளி எங்கறவன் சாமான்யன் பாக்க முடியாததையும் பாக்கற நுண்ணுணர்வு மிக்கவன். அதாலையே அவன் சாதாரண மனிதனைக் காட்டிலும் அதீத பரவசத்துக்கு ஆளாகறான். துயரத்துக்கும் ஆளாகறான். துரதிஷ்டவசமா அந்த நுண்ணுணர்வே அவனுடைய சொந்த வாழ்க்கையையும் சீரழிச்சிடுது.
It just collapses his very own Life.."

பல மேடைகளில் அவர் தவறாமல் பேசும் வாசகம் இது.

பின்னாட்களில் கார் வசதி மட்டும் வாய்த்த போது மதிய வேளைகளில் பணமில்லா நாட்களில் மனம் தளராது நிலைக்க நகருலா செல்வோம்.
சாலையில் சென்று கொண்டிருக்க,

"எல்லாமே மாறிடுச்சிடா. சினிமா உட்பட நம்மைச் சுத்தன உலகம், வாழ்க்க, Everything... காரத்திருப்பு.."

சம்பந்தமே இல்லாமல் விஜயா மருத்துவமனையினுள் போகச் சொல்வார். தேநீர்க் கடை மரத்தடியில் அமர்ந்தவாறு நோயாளிகள் உறவினர்கள் என பலதரப்பட்ட முகங்களையும் பார்த்தபடி,

"கல்லானே ஆனாலும் கைப்பொருள்ஒன் றுண்டாயின்
எல்லாரும் சென்றங்கு எதிர்கொள்வர்  - இல்லானை
இல்லாளும் வேண்டாள்; மற் றீன்றெடுத்த தாய்வேண்டாள்
செல்லாது அவன்வாயிற்  சொல்."

என  நாலடியார் சொல்லி  வானை வெறிப்பார்.

மாலை நேர மேகக் கூட்டம் நிசப்தத்துடன் நிற்கும் மரக் கிளைகளினூடே மெல்ல நகர்ந்தவாறே மந்தகாசப் புன்னகை பூக்கும். அத்தருணங்களில் அவர் விழிகளில் பனி படர்ந்திருக்கும்.

தேநீர் கொடுத்து மௌனம் கலைப்போம் செந்திலும் நானும்.  சட்டென எதிரே செல்லும் சிட்டைப் பார்த்து,

"இவ தன்ன பசங்க பாக்கனும் எங்கறதுக்காகவே இப்படி Dress பண்ணிட்டு போறாடா. இப்ப நாம பாத்தா சிடுசிடுப்பா. பாக்காட்டி Disappoint ஆயுடுவா.. நாம என்னடா செய்யறது?"

"சார். நம்மால இப்ப ஒன்னும் பண்ண முடியாது சார். போலாமா.."

"நீயா எப்படிடா இப்படி ஒரு முடிவுக்கு வருவ.. I am still 25 at heart.."

"Of course i agree if it's about your heart, sir..!"

அது தொட்டு அவர் அனுபவங்கள் பகிர,
நாங்கள் சிரித்தவாறே அலுவலகம் நோக்கிப்  பயணிப்போம்.......🚗

(End of part - 2)

****

( குரு பாலுமகேந்திரா உடனான அனுபவத் தொடர் - பாகம் 3 )

வீடு 🏡
------------
தான் வசிக்கும் வீடும் அலுவலகமும் எப்போதும் சுத்தமாகவும் பொருட்கள் பாங்காக அடுக்கியும் வைத்திருக்க விரும்புவார் பாலு சார். ஆனால் அகிலாம்மா வசிக்கும் வீடு அதற்கு நேர்மாறாகவே இருக்கும். இந்த காரணத்தைச் சொல்லியே தான் வேறு வீடு செல்வதை ஞாயப்படுத்துவார்.

'தூய்மையான இந்தியா'வைப் பற்றிய அரசாங்கத்தின் கண்ணோட்டமே ஆசானுடையதும். எது தூய்மை..?

அகிலாம்மா பராமறிக்கும் வீடானது குழந்தைகளின் பொம்மை வீடு போன்றதே. கலைந்து கிடக்கும். ஆனால் அதிலே வெள்ளந்தித்தனமும் ஜீவனும் நிரம்பித் ததும்பும். அவ்வீட்டில் தாவரங்கள் அணில் பூனை நாய்கள் என அஃறினையும் உயர்தினையும் இரண்டற கலந்திருக்கும். அவைகளே அப்பெண்ணின் உலகம். அதை உணராதவரில்லை அவர் கணவர்.

கடைசி சில வருடங்களாகவே எங்கள் அலுவலகத்தில் செய்யும் சமையலானாலும் உணவகங்கள் செல்லும் போதிலும் மறக்காமல் அகிலாம்மாவுக்கென ஒரு பார்சல் சென்றுவிடும். அவர் அன்பை இவ்வண்ணமே வெளிப்படுத்தினார்.

அகிலாம்மாள் வசிக்கும் வீட்டில் அவர் அருகாமையில் இருக்க இறந்துவிட வேண்டுமென ஏங்கினார். அப்படியே நிகழ்ந்தது.

**
தான் பிறந்த மண்ணை ஒரு முறையேனும் தன் வாழ்நாளில் ஸ்பரிசித்துவிட வேண்டுமென பலவருடங்கள் ஏங்கிக் கிடந்தார் பாலு சார். அம்மண்ணைப் பற்றி எப்பொழுது பேசினாலும் அவர் மொழி கவிபாடும். பின்னெழும் ஏக்கப் பெருமூச்சி அவ்விடத்தே மயான அமைதியை உண்டாக்கும்.

ஈழத்து எழுத்தாளர் எஸ். பொ. அவர்களும் ஆசானும் ஒரே ஊரைச் சேர்ந்தவர்கள்(மட்டக்களப்பு).
அவர் எழுதிய 'வரலாற்றில் வாழ்தல்' புத்தகத்தை பார்த்து,
'He just reflects our land and life there' கண்கள் மூடி சிலிர்ப்பார் பாலு சார்.

இருப்பினும் ஆண் பெண் உறவையும் சில மெல்லிய உணர்வுகளையும் தவிர சமூக அரசியலையோ ஆன்மிகத் தேடலையோ அவர் படங்களில் கையாண்டதில்லை.

ஆயினும், ஒரு கலைஞன் அவன் படைப்புகளின் வாயிலாக வெளிப்பபடுத்தியதைக் கொண்டே அவனை விமர்சிக்க வேண்டுமே தவிர வெளிப்படுத்தாததைக் கொண்டல்ல என்பதால் அக்காரணங்களைத் தவிர்ப்போம்.

'கனாக்காலம்' படத்தின் சிறப்புக் காட்சியைக் கான எஸ்.பொ. அவர்களை அப்போதைய '4 Frames' க்கு அழைத்துக் கொண்டு போனபோது அவருடைய 'சடங்கு' நாவலை நான் பாலு சாரிடம் படமெடுக்க கேட்டுக்கொண்டதை கூறினேன். மௌனமாக பயணித்தவர் திடமாகக் கூறினார்,

"இது வரையில பாலு எடுத்த படங்களிலேயே ரொம்பவும் ஆத்மார்த்தமாவும் வாழ்க்கைக்கு நெருக்கமாவும் இருந்தது தமிழ்ல அவர் எடுத்த மொத படமான 'அழியாத கோலங்கள்' மட்டும் தான். அதுதான் நாங்கள் சிறுவர்களாய் இருந்த போது வாழ்ந்த வாழ்க்கையையும் மண்ணையும் அப்படியே பிரதிபளித்தது"

**
தன் தந்தை தனக்கு எப்படியோ அப்படியே தன் மகனையும் வளர்க்க விரும்பினார் பாலுமகேந்திரா.

கணிதம், ஆங்கிலம், சமஸ்கிருதம் என போதித்ததோடு பெஞ்சமின் மகேந்திரனின் (பாலு மகேந்திரா) காதலுக்கும் உதவி இருக்கிறார் அவர் தந்தை பாலநாதன்.

"உன் காதலியை என்னிடம் காட்டு. நான் பார்க்கனும் ."

இருவரும் ஒளிந்திருந்து அவளைப் பார்ப்பார்களாம்.

" Do you Masturbate..?" - அப்பா.
" Yes dad.."
" How do you do..?"
" It's just like everybody else dad.."
" No. Do it with your saliva in hand. It'll arouse more pleasure.."

1940 - களில்  ஈழ மண்ணில் அப்படியொரு வாழ்க்கை அது.

சிறுவன் மகேந்திரன் செல்லப் பிராணிகள் வளர்ப்பதில்  மிகுந்த ஈடுபாடு உடையவன். ஒரு நாள் தன்  நாயிடம் பகடி செய்ய முற்பட்டு தன்  வீட்டெதிரே உள்ள மரத்தின் மேல் ஏறி அங்கிருந்து கீழே குப்புற விழுந்து மூர்ச்சை ஆகிறான். படபடத்த நாய் அவன் அருகே சென்று தன் நண்பனை பிராண்டுகிறான். சிறு சலனமும் இல்லை. பரிதவித்தவன் வீட்டை நோக்கிச் சென்று அனைவரையும் அழைத்து வந்து தன் நண்பனின் முகத்தை மூக்கால் வருட,

 "ப்பே ..!"  - சிரித்தவாறு துள்ளி குதித்தெழுகிறான் மகேந்திரன்.

நிசப்தம்.

மௌனமாக தன் நண்பனை பார்த்தவன் மெதுவாகத் திரும்பிச் சென்று விடுகிறான்.

"நான் எவ்வளவு முயற்சி செய்தும், சாரி கேட்டும் ஒரு மாசம் என்னோடப் பேசவே இல்ல அவன். அன்னையிலேந்து அவன் கிட்ட அந்த மாதிரி விளையாடறத நிறுத்திட்டேன் நான்."

என்றும் தன்  வீட்டில் எஜமானர்களாய் வாழும் வள்ளி,சுப்பு  இருவருக்கும் நேரம் ஒதுக்கியப் பிறகு தான் மற்ற வேலைகளே ஆரம்பமாகும்.

ஒருநாள்  படப்பிடிப்பு முடிந்து வீடு திரும்பினோம். அசதியாக இருந்தார் சார். நான் விடை பெறுகையில் வாசலில் நின்றபடி ,

"டேய். நான் ஒனக்கு என்ன கொற வெச்சேன். வர வழியில ஒன்ன மாதிரி ஒருத்தன பாத்தேன். எவ்வளோ Healthy யா அழகா முகமெல்லாம் பிரகாசமா சிரிக்கிறான் தெரியுமா. நீயும் இருக்கயே.. அது.. ஒனக்கு செல்லம் கொஞ்சம் அதிகமாயிடுச்சி அதான். இன்னியிலேந்து ரெண்டு நாளைக்கி ஒன்னோட பேசப் போறதில்ல."

வீட்டினுள் நடந்தபடி,
"பசு,அப்பதான்டா இவன் சரிபட்டு வருவான்."

சினிமாப் பட்டறை வாயிலிலுள்ள பூச்செடியிடம் நடந்த சண்டை இது.

'இயற்கையில் கறைதல்' என்பதை கண்கூடாக கண்ட நாள்,அது. 🌿

( End of Part - 3 )

****

( குரு பாலுமகேந்திரா உடனான அனுபவத் தொடர் - பாகம் 4 )

👄 சதிலீலாவதி 👄

பாலுமகேந்திரா என்னும் மனிதரின் வாழ்க்கை காமிராவாலும் பெண்களாலும் ஆனது. அவர் படங்கள் பேசும் 'Morality' ஐ தன் வாழ்வில் கடைபிடிக்கவில்லை அந்த கலைஞன்.

'தனி மனித ஒழுக்கம் என்பது சாமான்யனுக்கு மட்டுமே. கலைஞன் அதற்கெல்லாம் அப்பாற்பட்டவன்' என்ற வாதம் அவரையும் ஆட்கொண்டது.
'மனிதனின் முழு முற்றான நோக்கம் மனிதனாவதே '. கலைகள் யாவும் மானுடத்தின் மேன்மைக்கே. 'Man is a social animal' - இக்கூற்றை எப்படியும் கையாளலாம்.

"Nature is Amazing டா. What a lovely arrangement it is..! இந்த' Pleasure ' - ங்கற சமாச்சாரம் மட்டும் இல்லேண்ணா 'Reproduction' - எங்கறதே  இல்லாமப் போயிடும் இல்ல.."

அவரின் இந்த சிந்தனை அடுத்தகட்ட பாய்ச்சலுக்கு சென்றிருக்குமானால் பாலுமகேந்திராவின் படைப்புகள் உலக ஞாம்பவான்களின் பட்டியலில் இடம் பெற்றிருக்கும். அந்த ஆதங்கம் எங்கள் அனைவருக்குமே உண்டு.

இயக்குனர் பாலா வெற்றிமாறன் முதலிய அவரின் பெரும்பான்மையான சிஷ்யர்களுக்கு அவர் கதைகளில் உடன்பாடு இருந்ததில்லை. மாறாக அவரின் திரைமொழி ஆளுமையாலும் செய் நேர்த்தியாலும் கட்டுண்டவர்கள் தான் அனைவரும். ஒரு கடிதம் 'DTP' செய்துமுடிக்க ஒருவாரமாகும் எங்களுக்கு. 'comma' முதல்கொண்டு அனைத்தும் கச்சிதமாக இருக்க வேண்டும் அவருக்கு.

இயக்குனர் பாரதிராஜா என்னிடம் கூறினார்,
"என் படமும் ஒங்காளு படமும் எப்படி இருக்கும்னா..நான் ஒரு கத்திய தண்ணிக்குள்ள விட்டா அது 'கலக் பொலக்'குனு உள்ள போகும். அதே கத்திய பாலு விட்டா அப்டியே நேரா போய் 'சதக்' னு இறங்கும்'.

அந்த ஒழுங்கு தன் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையில் கைகூடாமல் போனது துரதிருஷ்ட்டமே.

எவ்வளவு தளர்ந்திருந்தாளும் அவரை சிலிர்ப்படைய வைக்க ஒரு காமிரா போதும். அடிட்கடி சொல்வார்,
''without a camera am nothing.''
Not only camera..

"If a woman sleeps alone it puts a shame on all men. God has a very big heart, but there is one sin he will not forgive. If a woman calls a man to her bed and he will not go." - ZORBA.

என் மொபைலில் ரிங் டோனாக ' ZORBA THE GREEK' இசை வைத்துள்ளேன். ECR - ல் உள்ள 'தக்ஸனசித்ரா'  சென்று திரும்பும்போது,

"நல்லாருக்கே,என்ன மியூசிக் ? " என்று கேட்டார்.சொன்னதும் துள்ளியபடி..

"OH..! ANTONY QUINN..! What a performer.. What a character.. ZORBA.!!"

பாலு மகேந்திராவும் ANTONY QUINN- ம் ஒரே சாயல்.

"சார். என் பேர 'ZORBA' - ன்னே வெச்சுக்கலாம்னு இருக்கேன். அடுத்த நாள் என்னை அழைத்து,
 " Zorba , Come to school. We ll go for Lunch.." என்றார்.
" Sir..! Am happy. But.. தமிழனுக்கு ஏன் கிரேக்கப் பேரும்பாங்க. அதான்.."
" அவங்க கெடக்கறாங்க.. 'ANTONY' -க்கும் 'அந்தோணிக்கும்' என்ன சம்பந்தம்.." என்றார்.

பாலுமகேந்திராவும்  ஒரு 'ஜோர்பா' தான்.

"A man needs a little madness, or else.. He never dares cut the rope and be free.."
- ZORBA

இந்த சுதந்திரத்தை எக்கண்ணோட்டத்தில் பார்க்கிறோம் என்பதில் பொதிந்துள்ளது வாழ்க்கை.

அவருடன் சண்டை போட்டு ஒரு வருடம் பார்க்காமல் பேசாமல் இருந்தேன். 'நான் கடவுள்' இசை வெளியீட்டு விழாவில் சந்தித்த போது வெண்முரசு பூத்த முகத்தோடு இருந்தார். விழா முடிய பழைய கோவங்களும் மறைய கூட்டத்தினுள் நடந்தவாறே ,

" ஹலோ சார்.." என்றேன்.
மெதுவாகத் திரும்பியவர்,
" டேய்.. எங்கடா பொயிட்ட  இத்தன  நாளா..? Phone நம்பரையும் மாத்திட்டயா..? எத்தனப் பேரப்பா விசாரிக்கறது  நானு."
( இதில் பாதி நிஜம். மீதி, ஹி..ஹி..!)
" என்ன சார் இது கோலம்.."

வெண் முரசுக்கு மத்தியில் கருப்பு அவலட்சணமாய் மீசை.

" Why.. நல்லா இல்லையா.."
" முதுமைக்கு அழகு நரை சார்."

அடுத்து அவரை சந்திக்கும் போது முழுமையாக இருந்தார்.
**
பாலு மகேந்திராவின் அடையாளமாக தொப்பி கூலர்ஸ் ஸ்கார்ப் கன்னத்தில் கை.. இப்படி ஒவ்வொன்றும் அவர் ஆளுமையை பறைசாற்றும் கூறுகளாக விளங்கின.

இறந்த பின்பும் அந்த அடையாளங்களுடனேயே மறைந்தார். விஜயா மருத்துவமனையில் இருந்து உடலை சினிமா பட்டறைக்கு எடுத்து செல்ல அனைவரும் ஆயத்தமாக.. இயக்குனர் பாலா அவரின் தொப்பியை எடுத்து வரச்சொன்னார். இயக்குனர் செந்திலும் நானும் எடுத்து வந்து அணிவித்த பின்பே பொதுமக்கள் பார்வைக்கு காட்டப்பட்டார்.

சிறு வயதில் அவர் வாழ்ந்த மட்டக்களப்பில் இயக்குனர் 'David Lean' 'The bridge on the river kwai' படப்பிடிப்புக்காக வந்துள்ளார். அதை வேடிக்கை பார்க்கச் சென்ற பெஞ்சமின் மகேந்திரன் அந்த இயக்குனரின் ஆளுமையை கண்டு சிலிர்த்திருக்கிறார்.

'அவர் Rain என்னதும் மலை வந்ததுடா.. Back ground என்னதும் ஆட்கள் இயங்க ஆரம்பிச்சாங்க.. Action ன்னு சொன்னதும் நடிக்கறாங்க Cut சொன்னதும் எல்லாம் நின்னு போச்சி. அந்த ஆளும என்ன பிரமிக்க வெச்சது. That was the first spark. அப்ப முடிவு பண்ணேன். நாமளும் ஒரு நாள் இதே மாதிரி Action ன்னு சொன்னதும் எல்லாம் இயங்கனும்னு..'

பாலுமகேந்திரா என்ற கலைஞனின் ஆளுமை இவ்வாறே தொடங்கியிருக்கிறது.

(End of Part - 4)

****

( குரு பாலுமகேந்திரா உடனான அனுபவத் தொடர் - பாகம் 5 )

மூடுபனி ⛵
----------------
கடந்த சில வருடங்களாகவே சார் அடிக்கடி கேட்ட கேள்வி,
" Why should i stretch this..(life).?"
" பிறப்பினுடைய அடிப்படை நோக்கமே உயிரை நீட்டிக்கறது தானே சார்.."

ஏதாவதொரு உணவகத்தில் அமர்ந்தவாறு எப்பொழுதும் நிகழும் உரையாடல் இது. அவ்விடம் கணத்த மௌனம் நிலை கொள்ளும்.

கூற்றம் வருங்கால் அல்லளுரும் மனது வாழ்வை எங்கோ தவறவிட்டதன் வெளிப்பாடே. சொந்த வாழ்வில் திருப்தியுறாதவர் தன் கலை வாழ்வில் மீன்டும் ஒரு வெற்றியை ருசித்து மறைய ஏங்கினார். அதற்காக தன்னுடன் நெறுக்கமாக பழகிய சிலரிடம் உதவி கோறினார். காத்திருந்து கலைத்து போனவரை அவரது பழைய சாதனைகளை சொல்லி ஊக்குவிப்போம். சிறிதளவும் சலனமில்லாது சொல்வார்,

"பொய்யாய் பழங்கதையாய் கனவாய் மெல்லப் போனதுவே ".

ஒரு மனிதன் தன் வாழ்நாளில் உச்ச பட்ச சாதனையை செய்திருக்கலாம். ஆனால் இன்று அவன் என்னவோ அதுவே அவன் அடையாளம்.

'மூன்றாம் பிறை', 'மறுபடியும்' போன்ற உயரிய வெற்றிகளை பார்த்தவர் நிகழ்காலத்தில் தன் சக கலைஞர்களோடு போட்டி போட முடியாது தவித்தார். கடைசி சில வருடங்களாகவே திரும்பத் திரும்ப அவர் சொல்லிக்கொண்டிருந்தது "இன்னும் மூனு படம் எடுக்காம இந்த உயிர் போகாதுடா".

இதைச் சொல்லும் போது தன் கண்கண்ணாடியை கலட்டுவார். அதி தீவிரத்துடன் ஜ்வலிக்கும் அந்த கண்கள். அரிதாகவே தென்படும் அப்பார்வை.

பாலுமகேந்திரா எடுத்தது  'Emotional Cinema' தான். ஆனால் அவருடைய கடைசி காலத்தில் எடுத்த பெரும்பாலான முடிவுகள் அனைத்தும் அறிவு சார்ந்து யோசித்து செதுக்கியதே. நாங்கள் ஒருவரும் நம்பவில்லை. ஒரு சினிமாப் பட்டறை ஆரம்பிப்பார். ஒரு படம் இயக்குவார் என்று. ஆனால் கிழவன் செய்தான்.

பரவலாக இருக்கும் பார்வையைப் போல் பாலுமகேந்திரா ஏழ்மையில் உழலவில்லை. ரொம்பவும் சொகுசு பேர்வளி தான் அவர். ஆனால் அதன் அளவுகோல் தான் வேறு.

இயக்குனர் பாலா தன் குருவுக்கு கார் வசதி ஏற்படுத்தி தந்த வரையில் அவர் ஆட்டோவிலும் எங்கள் பைக்கிலும் தான் பயணித்தார். அதுவே அவருக்கு ஆடம்பரம் தான். சாலையில் எதிர்படுவோரை ரசித்தபடி வருவார். அலுவலகம் வந்ததும் அவர் குசும்பு சிரிப்பு சிரிக்க தான் ரசித்த பெண்களைப் பற்றியும் மற்ற காட்சிகளைப் பற்றியும் நீழும் உரையாடல்.

அவர் சிறப்பு விருந்தினராக பங்குபெற்ற விழாக்களில் அக்கூட்டத்தை அவர் கலை ஆளுமையால் சிலிர்க்க வைத்ததை அடுத்து பெரும்புள்ளிகள் பலரும் அவருடன் உறைபடங்கள் எடுத்துக்கொண்டு கலைந்த பிறகு நடந்தவாறு வாயிலை அடைகையில்,

"சார் ஒங்க கார் டிரைவர் நம்பர சொன்னீங்கனா இங்கயே வரச்சொல்லிடுவோம்" என அவர்கள் கேட்க,

"இந்த எடத்துக்கு காரே வரும் போது ஒரு ஆட்டோ வராதா. கூப்பிடுங்கப்பா.." சிரிப்பார்.

நாங்கள் ஆட்டோவில் பயணிக்க நிலைதடுமாறி ஆட்டோவை வெறித்தவாறு நிற்பார்கள் விழா குழுவினர்.

இயக்குனர் மனிரத்னத்தின் முதல் படமான 'பல்லவி அனுபல்லவி' மற்றும் மகேந்திரன் அவர்களின் 'முள்ளும் மலரும்' ஆகிய படங்களுக்கு ஒளிப்பதிவாளர் பாலுமகேந்திரா தான்.

ஒரு அண்ணனைப்போல கைப்பிடித்து தனக்கு பாடம் கற்றுத்தந்ததாக மனிரத்னம் கூறுவார். தனக்கு அவர் ஒரு ஆளமரம் போல இருந்தாரென கமலஹாசன் கூறுவார்.

இப்படி தன்னிடம் பாடம் பயின்ற சக கலைஞர்கள் தொழில்நுட்ப ரீதியாக விஸ்வரூபமெடுக்க தான் பின்தங்கி விட்டதாக அடிக்கடி வருந்துவார்.

மனிரத்னம் படங்களில் சாருக்கு பிடித்தது 'இருவர்'. பிடிக்காததில் முக்கியமானது பம்பாய்.

"Jurassic park' என்று கற்பனையின் உச்சத்திற்கே சென்றவர் Spielberg. அப்படிப்பட்டவர் Schindler's List எங்கற படத்தை கறுப்பு வெள்ளையில் தான் எடித்தார். இதுவே ஒரு கலைஞன் தன் கலைக்கு செய்யும் மரியாதை. ஆனால் நம் சம காலத்தில் நிகழ்ந்த பல்லுயிர்களை பலி கொண்ட கலவரமான பாபர் மசூதி தகர்ப்பை மையப்படுத்தி எடுக்கும் படத்தில் 'ஹம்மா..ஹே..ஹம்மா' என்னும் 'குச்சி குச்சி ராக்கம்மா' என்னும் அனுக எப்படி மனசு வந்தது ஒங்களுக்கு"
என்று அவரிடம் கேட்டுள்ளார்.

அதற்கு மனிரத்னம் கூறினாராம்..
'Then only these kind of films will run successfully balu.'

"மௌனராகமும் நாயகனும் எடுத்த அதே கலைஞன் தான்டா இந்த பதில சொன்னாரு"
என்று கன்னத்தில் கை வைப்பார்.

சரி நம்ம சாருக்கு வக்காலத்து வாங்களாமென,

"ஆமா சார்.. we can't acknowledge an artist only with his technical talent. என்னத்த படம் எடுக்கறாரு மனி சார்.." என்றால் தடாலடியாக..

"எங்க.. 'விடை கொடு எங்கள் நாடே' பாட்ல மனி வச்ச மாதிரி ஒரு shot வச்சி காட்டுங்கடா பாக்கலாம்.." என கதிகலங்க வைப்பார்.

'கருவி முக்கியமில்லை. அதை கையாளும் கலைஞன் தான் முக்கியம்' என்பதை 5D காமிரா மூலம் படம் பிடித்து நிரூபித்துள்ளதாக 'தலைமுறைகள்' பார்த்த கமலஹாசன் புகழ்ந்தார்.

'தலைமுறைகள்' படத்திற்காக ஒரு பழைய வீடு தேடி அலைந்தோம். ஒரு வழியாக கண்டுபிடித்த பின்,

"இந்த வீடு நான் வருவேங்கறதுக்காக தான் 150 வருஷமா காத்திட்டு இருந்திருக்கு டா.." சிலிர்த்தார்.

"I donno how.. but, when i was shooting climax scene for 'மூன்றாம் பிறை ', எனக்கு மழை தேவப் பட்டது.. வந்தது. I was wondering.. இப்ப.. 'தலைமுறைகள்'க்கு புயல் தேவப் பட்டது.. Again, வந்தது. Donno how.."

"If a person really desires to achieve something all the universe conspires to help that person to achieve his dream"- paulo cohelo, sir.' ⛵

" True டா."

(End of Part - 5)

****

( குரு பாலுமகேந்திரா உடனான அனுபவத் தொடர் - பாகம் 6)

ஓலங்கள் 💝

பாலுமகேந்திரா என்கிற கலைஞனின் ஆளுமை எங்கே எவ்வன்னம் உயிர்த்ததென பார்த்தோம். அதைத்தொடர்ந்து அவர் கையாண்ட சில கதைகளைப் பார்ப்போம்.

அவர் எடுத்த படங்களில் அவர் போற்றும் இரு படங்கள் 'வீடு', மற்றும் 'சந்தியா ராகம்'.

இரு பெண்களும் ஒரு கிழவரும் மட்டும் கொண்ட குடும்பம் சொந்த வீடு கட்ட முயற்சித்து பாதி கட்டிய நிலையில் அரசாங்க சிக்கலால் அப்படியே நின்றுவிடுவதோடு முடியும் 'வீடு'.

இக்கதைக்கான உந்துதலாக அவர் சொல்வது தன் தாய் ஈழத்தில் வீடு தேடி அலைந்ததையும் தான் அகிலாவை மணந்த பிறகு மெட்ராஸுக்கு வந்த புதிதில் பெற்ற அனுபவங்களையும் தான். அவ்வகையில் அப்படம் சிறப்பு மிக்கதே. அதனோடு இவர் எடுத்த படங்களிலேயே அரசு எந்திரத்தின் அலட்சியப் போக்கையும் மெத்தனத்தையும் அதனால் பாதிக்கப்படும் சாமான்யர்களையும் ஓரளவேனும் காட்டியது இப்படத்தில் மட்டுமே. மற்றபடி பாலுமகேந்திராவின் பெரும்பாலான கதைகள் ஒரு ஆண் இரண்டு பெண்கள் சம்பந்தப்பட்டதே.

'வீடு' படத்தில் ஒரு பெண் சொந்த வீடு கட்ட போராடுவது தமிழ் சூழலில் அபத்தமானதென விமர்சிப்பர் சிலர். "இன்னொரு வீட்டுக்கு போகப்போற பொண்ணுக்கு எதுக்கு சொந்த வீடு?."

மேற்கூறிய விமர்சனத்தை இலக்கியவாதியும் கலை விமர்சகருமான மா. அரங்கநாதனிடம் சொன்னபோது கூறினார்,
"இவங்க யாரு முடிவெடுக்க.."

பிறப்பு முதல் இறப்பு வரையிலான பெண் வாழ்வை பங்கிட்டு உண்ணும் மனப்பான்மை கொண்டோர் வெளிப்படுத்தும் கருத்தே இது.
ஒரு பெண்ணுக்கு தேவையான அடிப்படையானவற்றுள் ஒன்று அவளுக்கான உறைவிடம். சுதந்திரமாக கால் நீட்டி ஜன்னலோரம் அமர்ந்து இளைபாற முடியாமல் தவிக்கும் பெண்கள் நிறைந்ததே நம் சமூகம்.

அவ்வகையில் 'வீடு' சிறப்பான படமே. அவற்றோடு பரவலாக அவர் படங்களில் கையாளும் மௌனம்,சிக்கனமான உடல்மொழி, இளையராஜா இசை என அனைத்தும் ஒன்றுகூடி ஒருமித்ததோர் பேரனுபவத்தை கொடுக்கும் படமே.

அதுபோல் 'மறுபடியும்' படத்தில் ரேவதி கதாபாத்திரம் தனக்கு துரோகம் செய்த கணவனை பிரிந்து தன் தோழன் பெருமிதமாக பார்க்க சுதந்திரமாக கம்பீரமாக நடக்கையில் சற்றே சலனமுற்று சில கணங்கள் நிற்க.. அத்தோழன் சொல்வான்,

"துளசி Don't. திரும்பிப் பாக்காதீங்க போயிட்டே இருங்க.."

பாலுமகேந்திரா காட்டும் அக்கணவனும் அத்தோழனும் அவரே தான்.

பெரும்பாலான கலைஞர்களின் அகவுலகம் இவ்வாறு சிக்கலானதே. தனக்கு நியாய தர்மம் தெரியும். அந்த பிரக்ஞையும் நுண்ணுணர்வும் கொண்டவர்களே அவர்கள். ஆனால் அந்த மதிப்பீடு அவர்களுக்கு பொறுந்தாது. அவர்கள் கடவுள்களால் ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட தேவ தூதர்கள்.

சேரனின் 'ஆட்டோகிராப்' ஒரு பெண் பற்றியதாக இருந்திருக்குமானால் அப்பெண் கதாபாத்திரத்தின் கதி தான் என்னவாகியிருக்கும். துளசி தன் கணவனிடம் கேட்பாள்,

"இதே நான் இன்னொருத்தன் கிட்ட போயிட்டு உங்ககிட்ட வந்தா நீங்க என்ன ஏத்துப்பீங்களா?"

ஆக, இது ஒரு படத்தில் பார்த்திபன் சொல்வது போல்,
"எனக்கு பொய் சொல்றது புடிக்கும். ஆனா சொல்றது நானா இருக்கணும்".

இந்த அளவு புரட்சி மனோபாவ மிக்கவர்களே பெரும் படைப்பாளிகள்.

பெண்ணின் எல்லாத் தேவகளையும் துயரங்களையும் அறியும் கலைஞன் அதையும் மீறி தன் இச்சைகளுக்காக அவர்கள் வாழ்வை இருளாக்கும் தன்மையை எவ்வகையில் சகிக்க முடியும்.

இவர்கள் அனியும் 'கலைஞன்' என்கிற முகமூடி அப்பெண்ணின் துயரத்தை போக்கிடுமா ?.
'ஆம்' என்றால் எதுவும் சரியே.

கலைஞர்கள் தத்துவவாதிகள் விஞ்ஞானிகள் போன்ற அறிவுசார் துறையில் உள்ளோர்க்கு அவசியம் சில சலுகைகள் வழங்கப்பட வேண்டும். அது அவர்கள் சிந்திப்பதற்கான சூழல் சார்ந்ததே.

பாலுமகேந்திரா தன் கலை மூலம் வெளிப்படுத்தும் அறமானது முழுமுற்றாக மானுடத்தின் பால் கொண்ட பேரன்பினாலோ கருணையாலோ அல்ல. மாறாக, தன் கலைத்திறனை, ஆளுமையை பறைசாற்றிக் கொள்வதே பிரதான நோக்கம்.

David lean - ன் ஆளுமையை பார்த்து "நானும் action cut சொன்னதும் எல்லாம் இயங்கணும்" என்னும் ஆசை வேரூன்றிய மனத்தின் வெளிப்பாடு இவ்வாறே இருக்கும். நிற்க.

நாம் விவாதித்து வரும் கூறுகள் அனைத்தும் கலைகளின் தேவை மற்றும் நோக்கம் சார்ந்து ஒரு பரிசுத்தமான கலைஞனுக்கு இருக்க வேண்டிய பண்புகளே.

மற்றபடி,The so called கோடம்பாக்க சினிமாக்காரர்கள் எவரும் நெருங்க முடியாத இடம் பாலுமகேந்திராவுக்கு உண்டு.

தசரதபுறத்தில் ஓர் இடம் வாங்கி அதிலே வீடு கட்ட கட்ட எடுக்கப்பட்ட படமே 'வீடு'. அப்படத்தில் தான் இயக்குனர் பாலா பாடலாசிரியர் அறிவுமதி மூலம் உதவி இயக்குனராக பாடம் கற்றார்.

படத்தின் உச்சகாட்சியில் பாதி கட்டிய நிலையில் நிறுத்தப்பட்ட அக்கட்டடம் பல வருடங்களாக அப்படியே கிடந்தது. பிறகு சில வருடங்களுக்கு முன்பு தான் அக்கட்டடத்தை முடித்து அதற்கு 'சினிமாப்பட்டறை' என பெயர் சூட்டி அதை தன் அலுவலகமாகமும் 'Balumahendra film school' ஆகவும் பயன்படத்தினார். இறந்த பின் அவர் உடலை அவ்விடமே பொதுமக்கள் பார்வைக்கு வைக்கப்பட்டது.

For him, Its a kind of saturation and a good completion, there.💝

(End of part - 6 )

( குரு பாலுமகேந்திரா உடனான அனுபவத் தொடர் - பாகம் 7 )

நீங்கள் கேட்டவை 🎻

வீடு மற்றும் சந்தியா ராகத்தை அடுத்து தன் வாழ்க்கையின் பொற்காலமாக பாலு சார் சில்லாகித்தது'கதைநேரம்' எடுத்த காலகட்டத்தையே(2000). அப்பொழுது தான் வெற்றி மாறன், சுரேஷ்(எத்தன்) விக்ரம் சுகுமாறன்(மத யானைக்கூட்டம்) போன்றோர் உதவி இயக்குனர்களாக பாடம் கற்றனர்.

நாம் ஏற்கனவே பேசியதைப் போல் ஆண் பெண் உறவுகளின் சிக்கலை உணர்வுகளின் ஆழத்தை மிகத் துள்ளியமாக கையாளும் ஆற்றல் வாய்க்கப்பெற்றவருக்கு சமூகம் சார்ந்த கதைகளை கையாள்வதில் பெரும் தடுமாற்றம் ஏற்பட்டது. கதை நேரத்திலும் அப்படியே ஆனது.

சில எழுத்தாளர்களின் சிறுகதைகளை தேர்ந்தெடுத்து வாரத்திற்கு ஒரு கதையென புதன் தோறும் 'சன் டிவி'யில் அரை மணிநேரப் படமாக இயக்கி வெளியிட்டார். அந்த ஒரு கதைக்காகக் குழுவில் அனைவரும் ஐம்பது கதைகளைப் படிப்பார்களாம்.

அப்படி தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட ஒரு கதை தான் எழுத்தாளர் விமலாதித்த மாமல்லன் அவர்களின் 'போர்வை' என்னும் சிறுகதை. சமூகம் சார்ந்த மிகவும் நுட்பமாக எழுதப்பட்ட பல உள்ளீடுகளை கொண்ட கதை அது.

ஒரே அலுவலகத்தில் தனக்கு கீழ் வேலை செய்யும் தலித் இளைஞரிடம் பொய் சொல்லி கடன் வாங்கிவிட்ட குற்ற உணர்வு தன்னை அலைக்கழிக்க அந்த எரிச்சலை தன் மனைவியிடம் காட்டிவிட்டு நிம்மதியாக தூங்கிவிடுவோமெனும் நம்பிக்கையோடு போர்வை போர்த்தி உறங்கப் போவார் அந்த பிராமனர். இது ஒரு அடுக்கு மட்டுமே.

இக்கதையின் களம் ஒரு காம்பவுண்டுக்குள் இருக்கும் இரு வீடுகள். கீழ் வீட்டு பிராமனர் ஒருவர் இறந்துவிட மேல் வீட்டில் இருக்கும் பிராமனர் வீட்டில் சமைக்க முடியாததால் யாருக்கும் தெரியாமல் சுவர் தாண்டி ஓட்டல் சென்று தன் குடும்பத்திற்கு சாப்பாடு வாங்கி வருவார் அவர்.

பாலு சார் 'திருடன்' என்ற பெயரில் இக்கதையை குரும்படமாக எடுத்திருப்பார். ஆக, தலைப்பிலேயே அவர் பார்வை என்ன என்பதை வெளிப்படுத்தி விடுகிறார். நுட்பமான கலைஞனாக அல்ல, சராசரி வாசகனாக கூட இக்கதையை நகைச்சுவையாக அணுகமுடியாது. ஆனால் அவர் எடுத்த படம் கிச்சு கிச்சு மூட்டுவதாகவே இருக்கும்.

சார் அடிக்கடி சொல்வார்.. 'ஒரு எழுத்தாளரோட கதைய திரைக்கதையா convert பண்ணனும்னா மொதல்ல அவருடைய ஆளுமைய தூக்கி எறி. அந்த வார்த்தை ஜாலமெல்லாம் படத்துக்கு தேவையில்ல. அந்த கதையோட கருவ மட்டும் எடுத்துக்க. நீ புதுசா ஒன் படத்துக்கான திரைக்கதைய எழுது'.

மாமல்லனின் கருவை உருவாக்கி காட்சி படுத்தியிருக்கும் விதத்தை கண்டோமானால் தெரியும் எழுத்தாளரின் ஆளுமையை தூக்கி எறிந்துவிட்ட காமிரா கவிஞரின் ஆளுமையை.

The duty of a film director is to focus more on the soul of the spectator.
- Ken Loach

பாலுமகேந்திராவிடம் சமூகம் சார்ந்து ஏதாவது உரையாடல் நிகழ்த்தினால் கன்னத்தில் கைவைத்தபடி மௌனம் காப்பதைப் பழகிய பலர் அறிவர். அதுசார்ந்து அவர் ஆழ்ந்து யோசிப்பதாக தோன்றும். அல்ல. அவரின் விருப்பமின்மையையே அப்படி வெளிப்படுத்துவார்.
Cinema is 'Passion 24 frames / second' என்பார். உண்மை தான். ஆனால் அவரின் அந்த ஆர்வம் மிக குறுகிய வட்டம் சார்ந்தது.

சினிமா பட்டறைக்கு அருகில் சாலை வியாபாரிகள் மீன் விற்று வந்தார்கள். அந்த துர்நாற்றத்தை தவிர்ப்பதற்காகவும் தன் அலுவலகத்திற்கு வருபவர்களுக்கு அக்கடைகள் முகச்சுழிவை ஏற்படுத்தாமல் இருப்பதற்காகவும் அவர்களை அப்புறப்படுத்த வலியுறுத்தி வந்தார். அச்சாலை தொழிலாளர்கள் மறுத்துவிட காவல் நிலையத்தில் புகார் கொடுத்தார். மட்டுமின்றி திட்டம் தீட்டியபடி காரில் அவ்வழியே வருபவர் திடீரென கீழிறங்கி அவர்களை படம் பிடிப்பார். இதை முதல் நாள் பார்த்தபோது சிலிர்த்துப் போனேன். "What an artist he is..?!"

பிறகுதான் தெரிந்தது அது காவலரிடம் காட்டுவதற்கான ஆவனமென்று.

அந்த வியாபாரிகள் எவ்வளவோ கேட்டுப் பார்த்தார்கள். பிடிவாதமாக இருந்தவர் ஒரு நாள் கூறினார்,

' இந்த உலகத்துல நாம மட்டும் வாழலியே. சினிமா நம்ம தொழில்னா மீன் விக்கறது அவங்க தொழில். பாவம் அவங்க எங்க போவாங்க..' கண்கள் ஈரமாக நெகிழ்ந்து போவார்.

தவறு அவரிடம் இல்லை. மூன்றாம் பிறை, வீடு, மறுபடியும் என உறவுகளை கையாண்ட படங்களை பார்த்தோமானால் இயக்குனராக அவரின் நுண்ணுணர்வும் கலையாளுமையும் தெரியும். அந்த அளவில் அபாரத் திறன் படைத்தவரே. ஆனால் அதைத்தாண்டி தமிழ் சினிமாவின் பிதாமகனைப் போன்ற ஒரு பிம்பத்தை ஊடகங்களும் விமர்சகர்களும் சினிமா ஆர்வளர்களும் கற்பித்து விட்டனர். அவரும் உள்ளூர அதை மௌனமாக சிரித்தபடி ரசித்தே பழகிப்போனார்.

கடந்த இருபது வருடங்களாக ஒரு நல்ல நடிகரான தன்னை அரசியல்வாதியாக பாவித்து இச்சமூகம் சாடுகையில் ரஜினிகாந்த் அவர்களுக்கு ஏற்பட்டு வரும் அதே நிலைமை தான் பாலுமகேந்திராவுக்கும் ஏற்பட்டது. நிலைகுலைந்து போவார் மனிதர்.

'Facts do not cease to exist because they are ignored '- Aldous Huxley 🎻

**
'திருடன்' குறும்படத்தைப் பற்றிய மாமல்லனின் ஆற்றாமை :
(இதைத் தொடர்ந்து போர்வை சிறுகதையும் திருடன் குறும்படமும் உள்ளது.)

http://www.maamallan.com/2014/02/blog-post.html?m=1

(End of part - 7 )

****

( குரு பாலுமகேந்திரா உடனான அனுபவத் தொடர் - பாகம் 8 )

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் 📚✒

பாலுமகேந்திராவின் ஆளுமையை விமர்சிக்கும் அதே சமயம் அதன் அவசியத்தையும் அறிய வேண்டியிருக்கிறது. அடிக்கடி சொல்வார், "படைப்பாளிக்கு ஒருவித திமிர் வேணும்டா. அந்த கர்வம் போயிட்டா அத்தோட அவனுடைய படைப்பாற்றலும் போயிடும்."

தான் ஒளிப்பதிவாளராக பணியாற்றிய ஒரு மலையாளப் படத்தின் வெற்றியை முன்னிட்டு ஒரு Party நடந்தபோது அதில் நன்றாக குடித்துவிட்டு போதையில் அப்பட இயக்குனர் தன்னால் தான் படம் ஓடியதென்றும் ஒளிப்பதிவாளர் தனக்கு கீழ் தானெனவும் கூறியிருக்கிறார். அடுத்த நாள் போதை தெளிந்த பின் பாலுவிடம் தான் நேற்றிரவு போதையில் ஏதோ உளரிவிட்டதாகவும் பேசியது தானல்ல உள்ளே சென்ற சரக்கு தானெனவும் கூறியுள்ளார்.

'உள்ள போனது வேண்ணா சரக்கா இருக்கலாம். ஆனா பேசனது ஒங்க நாக்கு தான சார் ' என்றாராம்.

'என்ன பெரிய பாலுமகேந்திரா.. காச விட்டெறிஞ்சா நூறு cameraman கெடைப்பாங்க ' என்று சொன்னதற்கு,

"பணத்தால ஆயிரம் ஒளிப்பதிவாளர்கள வாங்கலாம் நீங்க. ஆனா இந்த பாலுமகேந்திராவ மட்டும் வாங்கிட முடியாது. Good bye என்னு சொல்லிட்டேன்டா. அதற்குப் பிறகு அவர் எவ்வளவு கூப்பிட்டும் நான் போகவேயில்ல. வேல இல்லாம அகிலாவோட இந்த மெட்ராஸ்ல வெறும் பன்ன மட்டும் தின்னுட்டு வாழ்ந்தனேயொழிய நான் போகவேயில்ல. "

அவருக்கென்று சில அடிப்படை ஒழுக்கங்கள் உண்டு. தன் தாள லயத்தில் பயணிப்பதில் கவனமாக இருப்பார். 'அது ஒரு கனாக்காலம்' படத்திற்கு பிறகு ஏழு வருடங்கள் படமின்றி இருந்தார். ஒரு கலைஞன் வேலையற்று இருக்கும் நாட்களில் அவருடன் இருப்பது அவசியம். அப்பொழுது தான் உண்மையாகவும் தீர்க்கமாகவும் பாடம் பயில முடியும்.

அக்காலகட்டத்தில் அவருடைய இயலாமையை மறைக்க எங்களை வாட்டுவார். தினமும் ஒரு சிறுகதை படித்து அதைப்பற்றி ஒரு பக்கத்தில் Synopsis எழுத வேண்டும். மதியம் மீன் சொதியுடன் சாப்பாடு முடிந்த பிறகு கண்கள் சொக்கும் சமயம் ஏதாவதொரு பெங்காளி படமோ மலையாளப் படமோ அது கலர் படமாக இருந்தால் அதனை கருப்பு வெள்ளைக்கு மாற்றி விட்டு brightness colour saturation contrast என சகலத்தையும் சரி தெய்து sharpness -10 என வைத்து, " இது ஒரு அற்புதமான படம்டா. 70's ல.." என அதற்கு ஒரு intro கொடுத்து.." பாருங்கப்பா. பாத்தப்பறம் பேசுவோம் " என்றவாரு 18ல் A/C வைத்து தூங்கப்போய்விடுவார். தூங்கும் போதும் தொப்பி Scarf அனிந்தே இருப்பார்.

"கலர்லன்னாலும் பரவால்லைங்க.. Black & white ல எப்படி செந்தில் ?"

"அதுல தாங்க depth அதிகம். Colors emotions அ distract பண்ணிடும்னு சார் அடிக்கடி சொல்லுவார்."

"அதெல்லாம் சரிதாங்க. சொதி சொக்க வைக்குதே. எப்படிங்க இத பாக்கறது.."

படம் போட்டு பதினைந்து நிமிடங்கள் கதைக்களம் கதாபாத்திரங்கள் கதைப்போக்கு என தெரிந்து கொண்டபின் இருவரும் சிரித்துக் கொள்வோம். மெல்ல ரிமோட் எடுத்து 4× fast forward செய்து ஓட்ட காட்சிகளை மனதில் பதியவைத்துக் கொண்டு towards climax மறுபடியும் நிதானமாக ஓட விட்டு ஒருவழியாக முடித்து இரண்டு மணி நேரம் கழித்து climax பார்க்கையில் சார் நிற்பார்.

"என்னடா.. எப்படியிருந்தது படம் " கைகளை கன்னத்தில் புதைத்தவாறு அமர்வார். Let's start..

படத்தின் ஆரம்பத்தை விலாவாரியாக விவரித்தபின்.. " அப்படியே போகுதுங்க சார்.. வாழ்க்க அவன ரனப்படுத்தி சூன்யப் பெருவெளியில தள்ள ஒரு வழியா மீண்டு வந்து அவன் அவள பாக்குறான்.. ரெண்டு பேரோட emotions மட்டும் தான்.. the deep n intense eyes..அப்படியே பாத்துட்டே இருக்க கன்னம் வழிய.. freeze sir. "

அவரை உற்று பார்த்தபடியே இருப்போம். சிக்கல் என்னவென்றால் பாலுமகேந்திராவின் கண்களை நாம் பார்க்க முடியாது. Coolers உடனே இருப்பார். தீவிரமாக எதையாவது விவாதித்தபின் கண்ணாடியை கழட்டுவார். Occasionally he used to remove his specs. அச்சமயங்களில் அவர் பார்வையை எதிர்கொள்ளவே முடியாது. தீர்க்கமாக நம்முள் ஊடுருவும் அது.

" This is the film. இதுதானடா.. இதத்தான் கத்துக்கணும் நீங்க. " திருப்தியுடன் எழுவார். எங்களுக்கு அப்போது தான் உடல் தளரும். எப்படியோ ஒரு கதைய சொல்லி escape ஆயிட்டோமே.

"சரிடா நான் மௌனி வீட்டுக்கு போயிட்டு வந்துடறேன். போகும் போது மறக்காம அம்மாவுக்கு brown bread வாங்கிட்டு போய் கொடுத்துடுங்க."

தப்பித்தோம் என சிறகடித்து பறப்போம். அடுத்த நாள் அசோகமித்ரன் ரித்விக் கட்டக் அரவிந்தன் என இந்த monotonous வாழ்க்கை தொடர்கையில் பல தயாரிப்பாளர்களை சந்தித்து பேசி அலுப்புற்று சோர்ந்து திரும்புவார். எவ்வித நம்பிக்கையும் இல்லாமல் நாங்களும் தளர்ந்து போக ஒரு நாள் வெற்றி மாறன் சார் சொன்னார்," நம்ம சார் இப்படி தான் இருப்பாரு. Once if he gets committed then you ll see an entirely different face of balumahendra. Very intense director he is. So.. அது வரையில நாம தான் அவர motivate பண்ணிட்டே இருக்கணும். "

"எவ்ளோ நாளைக்கி சார் சொதி சோற சாப்புட்டுட்டே.. it simply deteriorate us.."

அயர்ச்சியுடன் ஆபிஸ் வந்தால் பத்து மடங்கு கடுப்புடன் பாலு சார் வருவார்.
அந்த நாளை எப்படி கடத்துவதென தெரியாமல் தவிப்பார். யாராவது சந்திக்க வந்தால் பிரகாசமடைவார். மீரா கதிரவன் 'அவள் பெயர் தமிழரசி' கதையை சொல்வார். ராமசுப்பு(ராம்) 'தமிழ் M.A'(கற்றது தமிழ்) சொல்வார். சீனு ராமசாமி வருவார். பார்த்திபன் வந்து Threptin biscuit தந்து விட்டு போவார். விஜய்சேதுபதி தினேஷ் என நடிக்க வாய்ப்பு கேட்டு வந்து சாருடைய காமிராவில் போட்டோ பிடித்துச் செல்வார்கள்.

தவிர யாராவது பேட்டி என்றால் உடனே ஆயத்தமாகிவிடுவார். Framing ஐ அவர் தான் செய்வார். அவர் இருக்கைக்கு அருகில் இலைகளோ பூக்களோ இருக்கவேண்டும். Roll பண்ணுங்கப்பா..

"..ஆக இந்த பயித்தயக்காரத்தனத்த சகிச்சிக்கறவ தான் இந்த பாழாப்போன கலைஞர்களோட மனைவிமார்களா இருக்கறவங்க... இன்னும் மூனு படம் எடுக்கத்தான் nature என்ன விட்டு வெச்சிருக்கு.." நாத்தளுதளுக்க..
"Ok Cut." என்பார்.

அனைவரும் கலைய வெறுமை சூழும். அவர் அறைக்குச் சென்று ஒரு chocolate உறித்து உச்சுகொட்டியபடி, DVD க்களை அடுக்கி வைத்து அதற்கான Catalogue ஒன்று தயார் செய்து அதை சரிபார்க்க மணி 1pm.

"டேய் குமாரு. இந்தா போய் வசந்த பவன்ல வத்த கொழம்பு வாங்கிட்டு வந்துடு. நீங்க சோறு செஞ்சிடுங்கப்பா.."

மௌனம். மயான வெறுமை.

"அந்த A/C ய கொஞ்சம் கூட வைடா.."
"சார்.18ல தான் இருக்கு.."
"அப்படியா.. அப்ப இந்த fan அ போடு.
இந்த தனஞ்செயனுக்கு ஒரு DTP அடிக்கச் சொன்னேனே எங்கப்பா ?"

டேபிள் மேல் வைக்க..

"கமலுக்கு எழுதனது எங்க.." கொடுத்ததும்,"இத அவர் office க்கு post.. இல்ல வேண்டாம். நானே நேர்ல போய்.. i have to request him in person. உதவுவான்னு நெனைக்கிறேன்."

எங்களிடம் எந்தவித முகமலர்ச்சியும் இல்லாததால் ஏமாற்றமுற்று,

"ஏன்டா.. இந்த பாலா இப்படி பண்றான். காசில ஒரு schedule, முப்பது நாள் shoot பண்ணிட்டு வந்துட்டு அது சரியா வரல Reshoot செய்யணுங்கறான். எவ்ளோ பணம்.. கேட்டா 'நான் கடவுள்'ம்பான். நமக்கு அவனோட ஒரு schedule பணத்த கொடுத்தா இந்த Terrorist கதைய எடுத்திடலாம். ப்ச்..எங்க.. ஒருத்தனும் தர மாட்டேங்கறான். ம்ம்.. என்ன கத படிச்சீங்க இன்னைக்கி?"

அலுப்புடன் ஏதோ ஒன்று சொல்ல..

"என்னடா narration இது. யாருக்காக வாசிக்கறீங்க. ஒரு மண்ணு எழவும் இல்ல இதுல. இல்லடா Fire இல்ல. தீவிரத்தன்மையே இல்ல ஒங்ககிட்ட. என்னத்த கிழிக்க போறீங்களோ தெரியல. ஒங்க கைய புடிச்சி அ' ணா, ஆ'வண்ணா ன்னு சொல்லித்தர தான் முடுயும் என்னால. அத வெச்சி ஒன் கவிதைய நீ தான் எழுதனும். அதுக்கு அந்த வெறி வேணும்டா வெறி.பித்து பிடிச்சி அலைய வேணாமா.."

"சாரி சார். இனிமே.."

"இப்படியே இருந்தா துரு பிடிச்சு போயிடுவீங்கடா..ச்சே.."

சட்டென கண்ணாடியை கழட்ட உக்கிரமாக தணல் கக்கி... பின் மெல்ல கலங்கி நிற்கும் அந்த கலைஞனின் கண்கள்.

அவ்வளவு நேரமும் அவர் சொன்னது எங்களுக்கல்ல. 📚✒

(End of part - 8 )

****

( குரு பாலுமகேந்திரா உடனான அனுபவத் தொடர் - பாகம் 9)

( குரு பாலுமகேந்திரா உடனான அனுபவத் தொடர் - பாகம் 9)

🍀🌼🌹🌸🌻🌺

கலைஞனாக மனிதனாக பல பரிமானங்களை கொண்ட பாலுமகேந்திரா தமிழ் சினிமாவில் செய்தது என்ன ?

அவர் கையாண்ட கதைகளை விட அவரின் திரைமொழியின் ஆளுமையால் கட்டுண்டவர்கள் தான் அனைவரும். ஒரு படத்திற்கான திரைக்கதையை எழுதும் பொழுதே editing point ஐ தீர்மானித்து விடுவார். அதே போல் தான் 'சத்தம்.' இசையின் தேவை எவ்வளவு, பிறச்சத்தங்களின் அளவு எவ்வாறு இருக்க வேண்டும், எங்கே மௌனம் மட்டும் பேச வேண்டும் என்பதை துள்ளியமாக கையாள்வார். இவர் சொல்லாமலேயே இவரின் தேவை மற்றும் ரசனையை அறிந்து பின்னணி இசையமைத்தார் இசைஞானி. கடைசிப் படமான 'தலைமுறைகள்' ல் இரண்டே இடங்களில் தான் இசையையே நாம் கவனிப்போம்.

Film as a medium தமிழ் சினிமாவை முறையாக கையாண்ட முதல் கலைஞன் இவர் தான். இவரின் உதவி இயக்குனர் கலை கோட்பாட்டாளர் தங்கவேலவன்(ஞானி) அவர்கள் "Sound superimpose ஐ தமிழ்படங்களில் முதலில் கையாண்டவர் இவரே. அதேபோல் அனைவரும் Step freeze High speed Jarring zoom in Zoom out என இயங்கிக் கொண்டிருந்த காலகட்டத்தில் அது அனைத்துமே அலுத்துப்போனதாய் கருதி அவருக்கான புது அழகியலை உறுவாக்கினார்" என்பார்.

"We cannot make a realistic cinema டா. Because 'Reality doesn't have single face." என்பார் பாலு சார். "இந்த அறையில நாம ரெண்டு பேரும் பேசறத ஒவ்வொரு இடத்துல இருந்து பாக்கும் போதும் வெவ்வேறு வகையா தெரிவோம் இல்லியா.. Thats why.."

எழுபதுகளிலும் எண்பதுகளிலும் புது திரை மொழியை கையாண்டு அனைவரையும் திரும்பிப் பார்க்க வைத்தவர் அதற்கு பின் தகவமைத்துக் கொள்ளாததால் அதுவே அலுப்புறுவதாக மாறிப்போனது.

So reality not only differs with place. It also depends on 'Time'.

அவர் முதல் கொண்டு அனைவருமே சில்லாகிப்பது 'வீடு' மறாறும் 'சந்தியா ராகம்' தான். ஆனால் அவற்றைவிட ஒரு இந்தி படத்தை தழுவி எடுத்திருப்பினும் 'மறுபடியும்' தான் அவரின் ஆகச் சிறந்த படம். கலைஞனாக கனவனாக மனிதனாக அகமும் புறமும் ஒன்றிணைந்து உருபெற்ற படம்.
"I may be a vulgar man. But my art is not " என்ற அவரின் சுயபிரகடனத்தை அர்த்தப்படுத்திய படம். இப்படத்தின் சிறப்புகளில் முதன்மையானது 'ஒலி'. துள்ளியமாக பயன்படுத்தியிருப்பார்.

மற்றும் தமிழ் படப்பாடல்களில் lip sync இல்லாமல் montage ஐ அறிமுகப் படுத்தியவரும் இவர் தான்.

பாலுமகேந்திராவின் ஒளிப்பதிவை பரவலாக அனைவரும் சில்லாகிப்போம்.
இயற்கையின் வண்ணங்களை பாசாங்கின்றி தரிசிக்க முடியும் இவரின் சட்டகத்தினுள். சூரிய ஒளியை அவர் 'God's light' என்றே சொல்வார்.

"நாம எத்தன லைட்டு வெச்சாலும் என்ன தொழில்நுட்பத்த பயன்படுத்தினாலும் இயற்கையுடைய அந்த ஒளி அமைப்பு கிட்ட நெறுங்க முடியுமா.. what an amazing plan it is. I just record the light which god shows over this planet. My goodness..Am blessed enough to record that divine light at the right time."

இது தவிற உடை அலங்காரத்தில் சற்றே வினோதமான அழகியலை கையாள்வார். இவரின் நாயகர்கள் பேண்ட் மட்டும் அணிந்தவாரும் நாயகிகள் சட்டை மட்டும் அணிந்தவாரும் வலம் வருவார்கள்.

நடிகைகள் ஒப்பனையுடன் வந்தால் எண்ணையும் சோப்பும் போட்டு கழுவியபின்பே கேமரா முன்பு நிறுத்துவார். சூரிய ஒளியை கொண்டாடுவதைப் போன்றே மனிதர்களின் இயற்கையான தோற்றத்தை பதிய விரும்புவார். திராவிட முகங்களே இவரின் தேர்வாக இருந்தது. "In my entire career kamal is the only exception. அந்த கலர என் frame ல allow பண்ணதுக்கு ஒரே காரணம் அந்த நடிப்பு."

புதிதாக நடிக்க வருபவர்கள் பட்பிடிப்புக்கு முந்தைய நாள் ஆர்வத்துடன் " சார்..நான் என்ன home work செய்யணும். எப்படி வரணும்.."
என்றால் " எல்லாத்தையும் தொடச்சிட்டு blank ஆ வாங்க. I ll fill the requirement.." என்பார்.

தான் பிறந்து வளர்ந்த நிலத்தின் சமூக வரலாறையோ அல்லது தான் வாழ்ந்த மண்ணின் அரசியல் சூழலையோ அவர் படமாக்கவில்லை என்று குற்றச்சாட்டப்படுவார். அது உண்மையே. ஆயினும் 'அது ஒரு கணாக்காலம்' முடித்த பிறகு ஒரு படம் எடுக்க நினைத்தார். 02.02.2000 அன்று தமிழகத்தையே உழுக்கிய ஒரு சம்பவம் நிகழ்ந்தது. ஜெயலலிதா சம்மந்தப்பட்ட ஒரு வழக்கின் தீர்ப்பு வெளியான அன்று காலை கோவை கல்லூரி மாணவர்கள் ஓசூரிலிருந்து பேருந்தில் சென்று கூண்டிருந்தனர். ஆத்திரமடைந்த தொண்டர்கள் தர்மபுரியில் வழியாக சென்றுகொண்டிருந்த அப்பேருந்திற்கு தீ வைக்க அதிலிருந்த மூன்று மாணவிகள் கருகி இறந்து போனார்கள். அதில் ஒரு பெண்ணின் காதலர் அம்மூன்று பெண்களின் முதல் எழுத்தைக் கொண்டு ஒரு தொண்டு நிறுவனம் நடத்தியபடி இறந்தவர்களுக்காக நீதி கேட்டு போராடி வந்தார். அவரையும் அப்பெண்களின் பெற்றோரையும் பேட்டி எடுத்து அதனை ஆவனமாகக் கொண்டும் மற்ற நிகழ்வுகளை கற்பனையாக சேர்த்தும் docufiction ஆக ஒரு படமெடுக்க திட்டமிட்டார் பாலுமகேந்திரா.

2006 ஏப்ரல் முதல் ஆறுமாதங்களாக செந்திலும் நானும் ஆதாரங்களை சேகரித்தோம். அக்காதலரை தேடி அழைக்க ஆளுங்ககட்சியாளும் எதிர் கட்சியாளும் தொடர் தொல்லைக்காலானதால் அவர் எங்களுக்கு ஒத்துழைக்க மறுத்து விட்டார். கிடப்பில் கிடந்தது அந்த திரைக்கதை. சில மாதங்கள் கழித்து பாலாஜி சக்திவேல் அச்சம்பத்தைக் கொண்டு 'கல்லூரி' என்ற படம் எட்த்தார். அதைப் பார்த்த பின்பு ஆசான் மேல் மேலும் மதிப்பு கூடிப்போனது எங்களுக்கு.

ஆரம்பத்தில் எப்படியோ தன் அந்திமக் காலத்தில் ஒரு தீவிரமான படைப்பாளியாகவே திகழ்ந்தார் பாலு மகேந்திரா. நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு அவ்வழக்கில் சம்மந்தப் பட்டவர்களுக்கு தூக்கு தண்டனை வழங்கப்பட்ட செய்தியை தெரிவித்தேன். கைகளை குவித்து மௌனம் காத்தார்.

மௌனம். அவரின் அடையாளங்களில் ஒன்று உள்ளங்கையினுள் கன்னம் புதைத்தவாரு அமர்ந்திருப்பது. இது வெவ்வேறு சந்தர்ப்பங்களில் பலவாறு உபயோகப்பட்டிருக்கிறது அவருக்கு.
" மௌனத்தால சொல்ல முடியாத உணர்வையா இந்த வார்த்தைகளால சொல்லிட முடியும். மனிதனோட எல்லா உணர்வுகளையும் துள்ளியமாக சொல்லிட வார்த்தைகள் இல்லை. Verbal language has its own barrier."

வீடு' படத்தில் அர்ச்சனா தளர்ந்து உட்கார்ந்திருக்கும் சமயம் பானுசந்தர் ஆறுதலாக அவர் தோள் தொடுவது, காதலர்களின் ஊடலுக்குப் பிறகான மௌன ஸ்பரிசம்.. இவை ஆயிரமாயிரம் வார்த்தைகள் பேசாததை செய்யும்.

இது சரியாக புரிந்ததால் தான் தன் நிஜ வாழ்க்கையிலும் கச்சிதமாக பயன்படுத்தினார் பாலு மகேந்திரா.

'அது ஒரு கனாக்காலம்' படத்தை சில்லாகித்து எழுத ஒரு பிரபலமான சிறுபத்திரிகை நிருபர் வந்திருந்தார்.படத்தில் தனுஷின் தாயார் இறந்த வீடு. இறந்தவரை வீட்டின் முன் கிடத்தி அனைவரும் மௌனம் காக்க அவர்களுக்குப் பின்னால் மனிதர்களின் நடமாட்டம்.

இக்காட்சியை சில்லாகித்து,"மனித வாழ்க்கை ஓரிடத்தே முடிந்தாலும் மற்றோரிடத்தே தொடர்ந்தபடி தானுள்ளது.. அப்படிங்கற வாழ்க்க தத்துவத்த அனாயாசமா சொல்லீட்டீங்களே பாலு சார்.." சிலிர்த்தார் நிருபர்.

நிஜத்தில் அக்காட்சியை edit செய்யும் போது இயக்குனர் " எவன்டா அது back ground ல ஆளுங்க போறத கூட பாக்காம என்னடா வேல செஞ்சீங்க.." என்றாராம்.

நிருபரை சுற்றி நாங்கள் அடக்க முடியாமல் உள்ளுக்குள்ளே சிரித்துக் கொள்ள பாலு சார் நிருபரின் அவதானிப்பை உள்வாங்கியபடி உள்ளங்கைகளால் கன்னங்களை இருக்கமாக பற்றி..

"..ம்ம்ம்.." என்று மௌனித்தார்.😂😂

(End of part - 9)

****

( குரு பாலுமகேந்திரா உடனான அனுபவத் தொடர் - 10 கடைசி பாகம் )

சந்தியா ராகம் 🎵

இறப்பதற்கு முன் நாள் பாலு சாரை சந்திக்கச் சென்றபோது மிகவும் பயந்து தளர்ந்து காணப்பட்டார்.

"நீ வர்ற. பாலா வர்றான். வெற்றி வர்றான். ஆனா என் புள்ள வந்தானா? இல்லையே. நீங்கெல்லாம் தாண்டா என் புள்ளைங்க."

தேற்ற வழியின்றி சிரம் தாழ்த்தி அமர்ந்திருந்தேன். அக்கணத்தைக் கலைக்க நினைத்து, அவர் ஏற்கனவே சொல்லிய அடுத்த படத்துக்கான திரைக்கதை வேலையை ஆரம்பிக்குமாறு சொல்லி,
கமல் ஹாசன் தலைமுறைகள் பற்றி பேசிய வீடியோவை போட்டுக் காட்டினேன்.

என் கைபேசியில் இக்காட்சியை காண்பிக்க நுனி நாற்காலியில் உட்கார்ந்தவாறு அதை பார்த்தபடி உடைந்தழுதார்.

நாங்கள் ஒருவரும் நம்பாத போதும் நண்பன் வசந்த் மட்டுமே உறுதியாகச் சொன்னான், "அவர் படம் எடுப்பார்."
தலைமுறைகள் நிகழ்ந்தது.

அவன் கூறியதைச் சொன்னேன். உற்சாகமானார். கதை விவாதம் நடந்தது. திரைக்கதையில் உள்ள சிக்கல்களை ஆராய்ந்தோம். தன் டிரைவர் சத்யாவை M.A. படிக்க வைத்தார். Black Tea கொண்டு வந்தவனிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தேன்.

"மதியத்துல அவசியம் One hour, Rest எடுங்க சார்".
சத்யாவிடம், Daily இரண்டு 'Celin' Tablet கொடுக்கச் சொல்லி
"அப்ப நான் வர்றேன் சார்."
மௌனமாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தவர் பிரிய மனமில்லாமல்,

" What's Going..?"
" Am writing my script sir. "
" You mean' 900 km'..?"
" Yes sir."
( அப்படத்திற்கு அவர் வைத்த தலைப்பு - 'பாதைகளும் பயணங்களும்')

" Good. Do it. நீ சொன்ன மாதிரியே எடுத்தயிண்ணா Surely, It's going to be a classical film. எதுக்காகவும் யாருக்காகவும் Compromise ஆவாதே."

Sure sir. Am going to odissa. Srikakulam Collector veerapandiyan friend of mine has invited me to meet the Tribals there.. "

" Good. Do it. You are always a traveller - பா. போயிட்டு வா. நாம பேசுவோம்."
" Sure Sir."
எழுந்தவனிடம்,
" Keep in touch with me.."
" Sure sir."

அறையை விட்டு வெளியேறியவன் சற்றே தயங்கி மறுபடியும் உள்ளே வந்து,
"சார். எனக்கு 'சந்தியா ராகம்' வேணும்."
ஏறெடுத்துப் பார்த்தவர், தன் அருகிலுள்ள Self -ல் இருந்து DVD எடுத்து என் கைகளில் வைத்து என் கண்களுள் தீர்க்கமாகப் பார்த்தார்.

"See you sir.."

அதுவே கடைசி சந்திப்பு.

**

"பாலு சார் விஜயாவுல அட்மிட் ஆயிருக்கார். வெற்றி சார் உடனே போகச் சொன்னார். ரெடியா இருங்க.." செந்தில் சொன்னார்.
அடுத்த பத்தாவது நிமிடம் ICCU சென்று பாலா சாரிடம் கேட்க,
"வெற்றிய வரச் சொல்லிடு.." என்றார்.

Dr. விஜயகுமாரிடம் பேசினேன்.
" He is very serious. Inform his relatives and friends."
" What happened doctor.?"
" He had Stroke as well as Myocardial Infarction."
நான் மௌனிக்க..
" What about his film,Thalaimuraikal. Is it Released..?"
" yes doctor. It's a successful film.."
" Good. Can i get a copy of that movie..?"
" Sure doctor."

அகிலாம்மாவிடமும் அர்ச்சனாவிடமும் டாக்டர் 10% வாய்ப்பிருப்பதாகச் சொன்னார்.அதையும் கடவுள் எப்படியாவது எடுத்து விடவேண்டுமென பிரார்த்தித்தேன். பிழைத்து படுக்கையில் பிணமாக வாழ்வதை கிழவன் விரும்ப மாட்டான். திருப்தியா சாவட்டுமே.வெற்றி சாரைக் கூப்பிட்டேன்.
"நம்ம சார் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல இறந்திடுவார். நீங்க கெளம்பிடுங்கசார்."
பெங்களூருவில் இருந்து புறப்பட்டார்.

அடுத்தடுத்து ஒவ்வொருவராக சேர்ந்தோம்.
ராஜா. சுகா. சீனு ராமசாமி . ராம். Lawyer சுரேஷ். ரவி. அமர்நாத். கிருஷ்ணகுமார். அர்ச்சனா, Film school Students என கூட்டம் கூட,

"இது தான் ரயில் பெட்டியோ..!!!" திருமணம் ஆனப் பொழுதில் மட்டக்களப்பில் ஆச்சர்யப் பார்வை பார்த்த பெண் 'அகிலா' அதே வெள்ளந்திப் பார்வையோடு அனைவரையும் வெறிக்க,
அவரைப் பார்த்த அனைவரும் கதறினார்கள்.

அடுத்தடுத்து நிகில் முருகன் மூலம் செய்தி பரவ, பாலா சார் எங்கள் குருவின் தொப்பியை கொண்டு வரச் சொன்னார்.
செந்திலும் நானும் ICCU - வினுள் சென்று சாரைப் பார்த்தோம்.
மூச்சு விடுவதைப் போலவே பிரமை.
ஆசானின் கரம் பற்றினேன். நெற்றியில் உள்ளங்கை வைத்து என் கண்கள் மூடினேன். செந்தில் பாலுசார் கரம் பற்றி அவர் கண்களுள் ஊடுருவினார்.

அவருக்கு அவரின் அடையாளங்கள் அணிவிக்கப் பட்டது. அதே கம்பீரத்துடன் மருத்துவமனையை விட்டு அழைத்து வந்து அவருடைய சினிமாப் பட்டறையில் படுக்கச் செய்து கூட்டத்தினை கட்டுப் படுத்தினோம். அனேகமாக தமிழ் திரை உலகைச் சேர்ந்த அனைவரும், எழுத்தாளர்களும், சில தலைவர்களும் வந்து அஞ்சலி செழுத்தினர்.

அகிலாம்மா தன்னை உளுக்கி ஆறுதல் சொன்னவர்களை சற்றே விலக்கி தன் கணவன் முன் சென்று அவரின் நெற்றியில் மூன்று முறை சிலுவை இட்டு அந்த மனிதனின் நெஞ்சில் கை வைத்து கண்கள் மூடியவாறு சற்றே உறைந்திருந்தார். பிறகு சட்டெனத் திரும்பிச் சென்று ஒரு நாற்காலியில் உட்கார்ந்து கொண்டார். ஆலயத்தில் இருந்த அனைவரும் ஏதும் புரியாமல் விழித்தனர்.

'வம்சி புக்ஸ்' ஷைலஜா தன் குடும்பத்துடன் வந்து 'அப்பா,அப்பா' என கத்திக் கதறி அழுதது அனைவரையும் சிலிர்க்கச் செய்தது. சென்னை போன்ற மாநகரில் அவ்வழுகை ஒலி அசலான கிராமத்தை நினைவு கொணர்ந்தது.

பாரதிராஜா தலையிட்ட பின் பாலாவின் கெடுபிடி சற்றே தளற மௌனிகா அணுமதிக்கப்பட்டார். கிடைத்த கொஞ்ச நேரத்தில் அழுதபின் காமிராக்களை பார்த்தபடி "எம் புருஷங்க.." என விம்மினார்.

13 பிப்ரவரி 2014 இரவு முழுவதும் ஒரு கூட்டுப் பறவைகள் அனைத்தும் தங்கள் தாய்ப் பறவை உடனான நினைவுகளை கிளற சிரிப்பொலி சினிமாப் பட்டறையை அதிரச் செய்தது.

"Actual -ஆ இன்னைக்கு காலைலிருந்தே நாம இப்படி தான் ஜாலியா சிரிச்சிப் பேசிட்டு இருந்திருக்கனும்..தனக்கு புடிச்ச மாதிரி வாழ்ந்திட்டு திருப்தியா செத்திருக்கார் சார். எது..75 வயசா ?நீங்க வேற, கலையில தான் அவரோட ஜாதகத்துல பாத்தேன். Date of birth 1930 - ன்னு இருந்துச்சி." வெற்றி சார் கூறினார்.

பாலு சாரின் ஆத்ம விசுவாசிகளான முருகன் மற்றும் பாஸ்கர் இருவரும் அன்றிரவு அனைவருக்கும் ஈழத்து தேநீர் வைத்தும் பெண்களுக்கு மோர் பரிமாறியும் எப்பொழுதும் போல் கர்ம யோகிகளாகத் திகழ்ந்தனர். ஆனால், அந்த முருகன் ஊர்வலத்தில் தேர் மேல் ஏற முற்பட இறக்கி விடப்பட்டான். வந்தேறிகள் சிலர் தங்கள் விளம்பலுக்கு வழிவிடுமாறு சொல்ல ஏதும் அறியாதவனாய் எகிறி குதித்து சாலையில் கும்பலுள் ஒருவனாக நடக்கலானான். இந்நிகழ்வைப் பார்த்து பொங்கினார் செந்தில்.

ஸ்டில் ராபர்ட், சாரை சர்ச்சில் அடக்கம் செய்ய முயன்றார்.
கருணாஸ் சரக்கு பாட்டில்களை காருக்குள் வைத்து சாவியை டிரைவரிடம் கொடுத்தனுப்பியதால் தன் கூட்டாளிகளுடன் பெரும் அவஸ்தைக்குள்ளானார் .தன் மனைவியை இரவு இரண்டு மணிக்கு அழைத்து,

"கிரேசு.என்ன.. தூங்கிட்டயா.. ஒன்னும் இல்ல.. நான் பாலு சார் ஸ்கூல்ல தான் தம் அடிச்சிட்டிருக்கேன். சரக்கு கார்ல வச்சி சாவி ...வீட்ல ஏதும் சரக்கு இருக்கு.. சரி.. சரி.. நீ படு.. நாங்க ராத்திரி பூரா இப்டிதான்....! "

நாங்கள் அனைவரும் ஆச்சர்யமாகப் பார்க்க, லாயர் சுரேஷ் சார்(எத்தன்),

"Wife கிட்டே சரக்கு கேக்கறீங்க..?!"
" மனுஷனா பொறந்தா யாராவது ஒருத்தர்ட்டயாவது உண்மையா இருக்கணும். நான் என் பொண்டாட்டி கிட்ட இருக்கேன்.."

தூரத்தில் பாலு சார் அருகில் அமர்ந்தவாறு அவர் முகத்தை வெறித்தபடி அகிலாம்மா..!

லாயர் சுரேஷ் சார் மொபைலில் கருணாஸ் திரும்பவும்,
" கிரேசு.. தூங்கிட்டயா..ஒன்னியும் இல்ல.. தொடர்ந்து சரக்கடிச்சா காத்தால சார் ஊர்வலத்தள ஸ்டாமினா போய்டும். அதான் ஸ்டாப் பண்ணிட்டு ஒரு தம் மட்டும் அடிக்கறேன். எது.. இல்லமா.. அட.. நீ தூங்கு..நா இனிமே டிஸ்டப் பண்ண மாட்டேன்.. அட..கட் பண்ணிட்டா..!"

அனைவரும் விழுந்து சிரிக்க, அடுத்த டாபிக் அரங்கேறியது.

இரண்டு நாட்களும் வெறும் தண்ணீரை மட்டுமே அருந்தி விட்டு ஒரு மூலையில் நின்று அனைத்தையும் வெறித்தபடி நின்றிருந்தார் ராஜா கருனாகரன் சார்.
('நாச்சியார்'- கதாசிரியர்.அன்றிரவு கூட்டத்தில் அதிகளவு எங்கள் ஆசானுடனான நினைவுகளைக் கூறி பகடி செய்தவரும் இவரே.)

மீரா கதிரவனை (விழித்திரு) சற்றே தூங்குமாறு அனுப்பி வைத்தேன். சென்றவர் இரவு முழுவதும் Phone செய்து,

"ரொம்ப Guilty -யா இருக்கு. எல்லா Ego வைராக்கியத்தையும் தூக்கிப் போட்டுட்டு அவர ஒருவாட்டி பாத்திருந்திருக்கணும். இப்ப Feel பண்றேன். எனக்கு அங்கயே இருக்கணும் போல இருக்கு. ஆனா முடியல" என்றார்.

" நீங்க நல்ல படம் பண்ணியிருக்கீங்க மீரா.."

" யாரு கேட்டா..இந்த மாதிரி சமயத்துல தான் சமூக வெற்றியோட மதிப்பு ரொம்ப புரியுது.." என்றார். அவரை தேற்றி தூங்க வைத்தேன். அடுத்து அரைமணி நேரத்தில் வந்து நின்றார்.

"இந்த கிழவன் இவ்ளோ கூட்டத்த சம்பாதிச்சது பெருசில்ல. அதோ. அந்த மூலையில மூணு மணி நேரமா ஒக்காந்திருக்காரே ஒரு பெரியவர். யார் தெரியுமா. நம்ம சொக்கலிங்க பாகவதரோட(வீடு)புள்ள. அதான் பாலு மகேந்திராவுடைய சொத்து.." என்றார் சுகா.

இளையராஜா தன் தோழன் அருகில் நின்று பிரார்த்தித்து மௌனமாகச் சென்றார்.

இறந்ததற்கு இரங்கல் சொல்வதைவிட முக்கியம் பெற்றதர்க்கு நன்றி சொல்வது என்றார்,கமல் ஹாசன்.

பாலு மகேந்திராவை ஐஸ் பெட்டியில் பார்த்ததும் உடைந்து அழுத பாரதிராஜா தேரில் தன் நண்பனைக் கிடத்தி வெய்யிலில் தானும் அவர் அருகிலேயே பயணித்து மின் தகன மேடை வரை வந்தார்.

பாலு மகேந்திராவின் மார்பில் கற்பூரம் ஏற்ற தகன மேடை அவரை உள்ளிழுத்துக் கொண்டது. சுற்றி நின்ற அத்தனைப் பேரும் உடைந்தழுதார்கள். சக்தியை இழந்த சித்தன் வானை வெறிப்பதைப் போல் செயலற்று சுவரில் சாய்ந்து கிடக்கிறார் பாலா. தகன மேடையில் நடக்கும் நிகழ்வுகளை பதட்டத்துடன் பார்த்தபடி சாரு நிவேதிதா .
சுகா ஒரு புறம், ராஜா கருனாகரன் ஒரு புறம் கதற, செந்தில் உடைந்து அழுகிறார். அவரை கட்டி அணைத்து,
"ங்கோத்தா.. என்ன.. ம்.. ஒண்ணுமில்ல.. வா.."
ஆச்சர்யம். வெற்றி சாரின் கண்களிலும் துளி.

இச்சூழலிலும் என் கண்களில் ஒரு துளி கண்ணீரோ மனதில் துயரமோ இல்லை. அனைவரையும் பார்க்கும் போது அவமானமாகக் கூட நினைத்தேன்.

ஒரு மணி நேரம் கழித்து, அஸ்தி எடுக்கப் போனோம். உடைந்து வெந்து சாம்பலான பாலு மகேந்திராவின் உடலை பானையில் போட்டு வெளியே கொண்டு வர,அனைவரும் வழிபட்டார்கள். வெற்றிமாறன், ராம்,செந்தில் மாரி செல்வராஜ் 'நான்' அனைவரும் காரில்'வீடு' திரும்பினோம். என் கைகளில் பாலு மகேந்திரா. கீழே வைக்க மனம் வராமல் சூட்டோடு கைகளிலேயே ஏந்தி வந்தேன் அவரை.

"ஒரு டீ சாப்புட்டு கெளம்பிடலாம்.." என்றார் வெற்றி சார்.
"நேத்துதான் நீ சாரப் பாத்தல்ல. அது ..ஒரு மாதிரி..அது.. நீ Gifted ப்பா.."

மௌனமாக டீ அருந்தி முடித்து அனைவரும் களைய, அவ்விடத்தே நிலைத்த வெறுமை என்னுள் புதைந்திருந்த ஆழ்கடலை திரட்டி எழுப்பி கண்கள் வழி கொப்புளிக்க உடைந்தேன் 'நான்'.

செந்தில், ஸ்டில் ராபர்ட்,அவர் மனைவி மூவரும் என்னை தேற்றினார்கள்.
எனக்குள் சினிமா புகட்டி சினிமாவில் என் முகவரியை நிலை நிறுத்திய
என் குரு, என் கிழ நண்பன் இனி இல்லை.

அன்று நான் கலங்கியதைப் பார்த்த பாலா என்னும் சினிமாப் பட்டறை மாணவர் என் கைகளைப் பற்றியவாறு,
" நேத்துதான் பாலு சார் 'மறுபடியும்'படம் போட்டுக் காட்டி அவனுக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும் ஒரு நாள் அதப்பத்தி ஒங்க கிட்ட பேசச் சொல்றேன்னார்." என்றார்.

சரி தான். நிறைய வேலை இருக்கிறது. கிளம்பலாம். "ஆமா.சார் எங்க.. ? "

'அட. என்னையே நான் வெளியில தேடலாமா'.

**
பாலு மகேந்திராவை கடைசி காலகட்டத்தில் பிரிந்திருந்த அவர் மகன் ஷங்கி மகேந்திரா,
" Actual- ஆ நான் இந்த Death Ceremony- க்கு வரவேண்டாம்னு தான் இருந்தேன். but, இந்த procession - ல யாரோ ரோட்ல போற பெரியவர் எல்லாம் தன் செருப்ப கலட்டி விட்டுட்டு அப்பாவ கை எடுத்து கும்பிடறதப் பாக்கும் போது, அது அவ்வளவும் just அவருடைய படங்கள் மூலம் அவர் சம்பாதிச்ச மரியாதைன்னு புரியுது.

He might not be a good film maker. But he is an absolute film maker. அப்பாவோடய அஸ்திய அவர் பொறந்த இடத்துல உள்ள கடல்லயே கறைச்சிடறேன் ."

பாலு மகேந்திரா தன் சந்தியா ராகத்தை திருவண்ணாமலையில் ரமணாஸ்ரமத்தில் நிகழ்த்த நினைத்தார்.அவருடைய சரிபாதி அஸ்தியை அவ்விடமே சேர்ப்பதாக பாலா சார் கூறினார்.

வடபழனி சிக்னலில் ஒரு மூதாட்டி பாடி பிச்சை எடுக்க, அவரை அழைத்து வந்து தலைமுறைகளில் ஒரு கதாபாத்திரம் உருவாக்கி நடிக்கச் சொன்னார். அவர் மறுத்து விட்டார். அவரை பாடச்சொல்லி பாலு சார் ரசிக்க நான் படம் பிடித்தேன்.

'தலைமுறைகள்' படத்தில் இறப்பதற்க்கு முன் மழையில் நனைந்தவாறு கூத்தாடியபடி தன் பேரனிடம் அவர் பேசி நடித்த கடைசிக் காட்சி.

"தமிழ மறந்துடாதே. இந்த தாத்தாவ மறந்துடாதே.."

"I MAY BE A VULGAR MAN.
BUT, MY ART IS NOT..!"

கலையையும் கலைஞனையும் ஒன்றாக்கிடும் வேட்கையோடு
தன் மாணவர்கள் மூலம் தொடர்கிறார் ஆசான் பாலு மகேந்திரா.

நன்றி. 🎶

****

OSCAR - INCLUSIVE RIDER

Isabelle Huppert

Feelin proud and inspiring on seein these emerging women of the modern age. This year's second time oscar winner for the best supporting role actress Frances Mcdormand uttered a most controvercial n mysterical words 'Inclusive rider' among many other iron ladies like Meryl streep who smiled n exhaled. It creates ripples among the film fanatics like the very similar word ' Rosebud 'in the hollywood classic 'Citizen Kane'.

We ll just divert from pursuing the meaning of that word and look into the intense woman artists around the world.

Isabelle Huppert (Simran of france), intense actor of french cinema. Say for example, Michael haneke film 'La pianeste'(The piano teacher) must be the perfect one to demo her talent.

Vera Chytilova. Check republic's director. Her film, 'Daisies' was banned in her country. 'Faun's very late afternoon'- In this she exhibits the loneliness and longing for love of an insane man which resembles Bergman's 'Wild strawberries' and Kurasowa's 'Ikiru'.

Leni Riefenstahl. German director. Her shots especially in the documentary 'Olympics' creates an illussion n real life experience. She was blamed for her collaboration with the dictator Hitler during world war 2. At the age 100 she did her last film n died at 102.

Yulia Solnsteva. Actor. The great Soviet director Dovzhenko's wife. She had directed the classic 'Poem of the sea' which was written n partially directed by his husband. After he died she made the film. Lucky man Dovzhenko.

Indian women directors like Aparna sen (Mr.& Mrs.Iyer)and Deepa mehta are notable personalities.

Director Divya from tamilnadu who made us to smell the shit with her documentary 'Kakkoos'(Toilet) n thereby feel the pain of labourers of this upcoming digital india.

Amidst bunch of pseudo feminists and famophilics these female creators and artists make all the unbiased male artists to respect womanhood.

Come on ladies. Invent more such words. We are ready to walk naked holding your fingers to jump deeper into the unknown ocean of womanhood and let us try to feel your life.

Love you Ladies..🌹🤝

***