சந்தியா ராகம்

பாலு மகேந்திரா

                            " I MAY BE A VULGAR MAN. BUT, MY ART IS NOT..!"

- மொஸார்டின் அந்த புகழ் பெற்ற வாக்கியத்தை தன்  வயோதிகத்தில் அடிக்கடி சொல்லியவண்ணம் இருப்பார் பாலு சார்.

படைப்பையும் படைப்பாளியையும் பிரித்தறிவதே சரி அல்லது இரண்டும் வெவ்வேறாக இயங்க இயலாது என்னும் விவாதத்தை சற்றே ஒதுக்கி வைத்து விட்டு 'பாலு மகேந்திரா ' என்னும் மனிதருடன் எனக்குண்டான பரிட்சயம் தந்த அனுபவத்தினை அசை போடுகையில் அவரிடமிருந்து நான் கற்றவை  பெற்றவை பல.

அவருடைய கடைசி மாணவனும் நானே, அவரிடம் கடைசியாக பேசியவனும் நானே. இறப்பதற்கு முந்தய தினம் அவரை பார்க்கச் சென்றிருந்தேன்.சமீப காலமாக  திறந்தே வைக்கப்பட்டிருக்கும் அறையினுள் நுழைந்ததும் உடைந்த குரலில்  பேசினார் மனிதர்.
" Pasu.. am not well da.. am feeling sick.."
இத்தனூண்டு உடம்புக்குள்ள இருபத்தேழு மருந்த ஏத்தறாங்கடா ..?!"
அவர் கூறும் முன்னரே அவரெதிரில்  அமர்ந்தேன். அவ்வுரிமையை அவர் கொடுக்கவில்லை. நானும் எடுக்கவில்லை. அது நிகழ்ந்தது.

சினிமா தான் என் தொழில் என முடிவெடுத்தப் பின் நான் சினிமா பழக தேர்ந்தெடுத்த பள்ளிக்கூடம் "பாலு மகேந்திரா ". அவரை நான் முதன் முதலாய்  பார்த்தது மார்ச் 2004 - ல் இளையராஜாவினுடைய 'திருவாசகம்' இசை வெளியீட்டின்போது மியூசிக் அகாதெமியில். தொப்பி, coolers, ஜீன்ஸ் சதம் ஒலிபெருக்கியில் தன்  கம்பீரக் குரலில்  பேசிக்கொண்டிருந்தார். அதன் பிறகு Chennai Film Chamber - ல் 'சுவாஷ்' என்ற மராத்திப் படம் அவருடன் பார்த்தேன். அவருடைய உதவியாளர் ரவி மூலம் அவருக்கே தெரியாது அவர் அப்பொழுது எடுத்துக் கொண்டிருந்த 'அது ஒரு கனாக்காலம்' படப்பிடிப்பில் பாடம் பயில ஆரம்பித்தேன்.   நான்கு வருடங்கள் இலக்கியம் உலக சினிமா என எனைத் தயார் செய்த பிறகு ஒரு நாள்( 11.11.2005) அவரை சந்திக்கச் சென்றிருந்தேன். செந்தில் மட்டுமே அலுவலகத்தில் இருந்தார்.
" சாரப் பாக்கணும்.."
" என்ன விஷயமா..?"
" கனாக்காலம் படத்தப் பத்திப் பேசணும்.."
வரவேற்ப்பறையில் அமர்த்தப் பட்டேன். சிறிது நேரத்தில் அறைக்குள்ளிருந்து வந்தவர்,

" யாரப்பா நீ.. ஒன்  பேரென்ன ? "
'கனாக்காலம்' படத்தைப் பற்றி ஒவ்வொரு காட்சி ரீதியாக கதை ,கதாப்பாத்திரங்கள், ஒலி மற்றும் ஒளி பயன்படுத்தப் பட்ட விதம் குறித்து பேச ஆரம்பித்தேன். சமையலறையில் 'Vegetable Soup' செய்துக் கொண்டிருந்த செந்திலை அருகில் வந்தமரச் சொன்னார்.( தன் உதவி இயக்குனர்கள் பலருக்கும் தான் விரும்பும் சமையல் கலையை கற்றுத் தருவார்.) பேச்சு முடிவில் எழுந்தவாறு,

" இந்த மாதிரி Detail - ஆ Criticize பண்ணாத்தானே Creators- க்கு Energetic- ஆ இருக்கும். Weather it's good or bad express your view points honestly. எங்க.. நேர்மையா ஒரு படைப்ப விமர்சிக்கிறப் பழக்கமோ பக்குவமோ இப்ப யாருக்குமே இல்லப்பா..It's too bad.. Anyway what you have talked so far is very encouraging.." என்றவாறு அறைக்குள் சென்றவர் சற்றே திரும்பி,
" ஒன் பேரென்னப்பா சொன்ன..?" ​ - முதல் நம்பிக்கைக் குறி.
நான்கு வருடப் பயிற்சிக்குப் பின், ஒரு மாத தவ வாழ்க்கையின் பயனாக அந்த வாசகத்தை  என்னுள் பரவவிட்டு நகர்வலம் திரிந்தேன்.

 கோவா சர்வதேச  திரைப்பட விழாவிற்குச்  சென்று அவ்வனுபவங்களை ஒரு நீண்ட பயணக் கட்டுரையாக அவரிடம் சமர்ப்பித்தேன். சில பக்கங்களை புரட்டியவர்,
" Why don't you become a Literary Writer..?" என்றார்.
" I wanna become  Film maker Sir."
" What's  the difference between  two. Both are Arts."
" No sir. It's different. ஒரு Writer- ஆ  நான் ஒரு உலகத்த காட்டறத விட ஒரு இயக்குனரா காட்டும் போது இன்னும் தீர்க்கமா நான் காட்ட நெனைக்கறத காட்ட முடியும்."
இரு கைகளையும் குவித்து கன்னம் ஊன்றியவர் நீண்ட மௌனத்திற்குப் பிறகு..
" Ok.. see you later.." என்றார்.
" Sir. I want to become your Asst. director.." என்றேன்.
கொஞ்சமும் அலட்டிக்கொள்ளாதவராக,
" இல்லப்பா.. இப்ப vacancy இல்ல. நீ நெறைய படி.. படம் பாரு.. பாக்கலாம்.."
" இல்ல சார். அதத்தான் இத்தன வருஷமா செய்துட்டிருந்தென். I need practical knowledge hereafter."
" அதான் சொன்னனேப்பா ..இப்ப முடியாது.." வெடுக்கென சொல்லிவிட்டு உள்ளே சென்றார்.

நிலைகுலைந்து போன நான் செய்வதறியாது பைக்கில் நகரைச் சுற்றித் திரிந்து மெரினா பீச் சென்று 'அசோகமித்திரன்' படித்துக்கொண்டிருந்தேன். அலுவலகத்தில் இருந்து செந்தில் அழைத்தார்.சிட்டாகப் பறந்தேன். கையில் ஒரு புத்தகத்தோடு அமர்ந்திருந்தார் பாலு சார். தாவிச் சென்று அவர் காலடியில் அமர்ந்தேன்.
" இந்த புத்தகம்..."
" கல்மரம் சார்."
" இது..."
" இந்த வருஷம் சாகித்ய அகாடெமி விருது வாங்கி இருக்குங்  சார்."
" இது..."
" கட்டடத் தொழிலாளர்களப் பத்தினது சார்."
ஏறெடுத்துப்  பார்த்தவர்..
" இந்தக் கதைய Screenplay Pattern - ல எழுதி கொண்டு வா. Will You..?"
" Sure Sir."
" எத்தன நாள் எடுத்துப்ப.."
" Four days sir.."

மூன்று நாட்களில் சென்றேன். அவரின் குளிரூட்டப்பட்ட அறைக்குள் சிஷ்யர்கள் ரவி, செந்தில், அமர்நாத், கிருஷ்ணகுமார் மூர்த்திசார் முன்னிலையில் 'கல்மரம்' கதை சொன்னேன்.எவ்வித வெளிப்பாடுமின்றி,
" Ok.. ஒரு டீ  சாப்பிடலாம்பா.."
அனைவரும் களைய, என்னை அருகில் அமர்த்தி டேபிள் drawer - ல் இருந்து ஒரு பேப்பர் எடுத்து,
" இது தான் கதை நேரத்துக்காக எடுத்த ஒரு Short Film -ஓட  One Line."
தேநீர்( Black-Tea ) அருந்தியவாரு,

" ஒரு ஊர்ல ஒரு பாட்டி வட சுட்டுட்டு இருந்துச்சாம்... இந்த வாக்கியத்த பிரி. ஒரு ஊருண்ணா அது எப்படிப்பட்ட ஊர் ? நகரமா.. கிராமமா..? சாலையோரமா..கடற்புறமா..? ஒரு பாட்டியிண்ணா அந்த பாட்டி எப்படி இருப்பா ? சேலை கட்டிட்டா..ஜாக்கெட் பொட்டிருப்பாளா..மாட்டாளா..?அவள் தமிழா, வடக்கத்தியா..?இந்த ஒவ்வொரு கேள்விக்கான விடையும் ஒரு 'SHOT' .
என் குரு பாடம் நடத்தும் அழகே தனி.
" சரி நாளைக்குப் பாக்கலாம்."
நான் வெளியேறும் பொழுது,
" I Liked Your Narration..!"

சிறகடித்துப் பறந்தேன். அதற்குப் பிறகு அவர் என்னை எத்தருணம் தன் உதவியாளனாக சேர்த்துக் கொண்டார். நான் எப்பொழுது அங்கீகரிக்கப்பட்ட சிஷ்யனானேன் என்பது இருவருக்குமே தெரியாது.

'பிறப்பு' என்னும் திரைப்படத்திற்கு ஷங்கி மகேந்திரா தான் காமிரா மேன் . அவருக்கு வேறொரு டாக்யுமென்ட்ரி வேலை இருந்ததால் அப்படத்திற்கு ஒரு வாரம் பேட்ச்  வொர்க்  செய்ய பாலு சார் சென்றார். நான் தான் அவருக்கு உதவியாளன். அவர் காமிரா இயக்குவதை கனாக்காலத்தில் தூரத்தில் நின்று பார்த்தவன் இன்று அவருடன் வேலை செய்கிறேன். Lens, View-finder,Track and Trolley, Apple Box, Meter என அவர் கேட்க நான் இயங்க அவருக்கு கிடைத்த அனைத்து மரியாதைகளும் எனக்கும் கிடைத்தது. Pack up சொல்லி திரும்பும்போது காரில்,
" இன்னும் கொஞ்சம் நல்லா எடுத்து கொடுத்திருக்கலாம் டா.."
" Shot Division பண்ணி Shoot பண்ணியிருக்கனுமோங்  சார். "
" இல்லடா.அது வந்து...."
" கொஞ்சம் Rules - அ Break பண்ணி இருக்கலான்றீங்களா.?"
" இந்த காலத்துல  நெறைய பேர் இப்படி பேசறத கவனிச்சிட்டு தான் வர்றேன்.மொதல்ல ஒன்ன தெளிவா புரிஞ்சிக்கோங்கப்பா.
 ..கைல இல்லாத ஒன்ன தூக்கி போடா முடியாது."
 அப்பயணத்தில் அவருடன் விவாதித்தது என் சினிமா வாழ்க்கையின் அடுத்த கட்டம்.

அக்காலக்கட்டத்தில் அவருடன்  செந்திலும் நானும் மட்டுமே ஒரு வருட காலம் இருந்தோம்.எங்களுக்கு அலுவலகமே வீடு. தினமும் கூட்டி கழுவி அமைதி கோர்த்து  காத்திருப்போம் சார் வருகைக்காக.அவரே குரு, தகப்பனார், நண்பர் எல்லாம்.நாங்கள் தினமும் படிப்போம். படம் பார்ப்போம். விவாதிப்போம். பாலு சார் மதியம் கருவாட்டுச் சொதி சமைக்க காலையிலேயே  தயார் ஆவார். தேங்காப் பால் பிழிந்து சூடாக ஒரு கோப்பையில், சில்லென்று ஒரு கோப்பையில், பச்சைப் பட்டாணியின் அளவை வைத்துக் கொண்டு அதற்கு இணையாக பீன்சை வெட்டச் சொல்வார். இந்த அளவு வெப்பத்தில் இவ்வளவு நேரம் வேக வேண்டும். பரிமாறுவதில் ஒரு ஒழுக்கத்தை கடைபிடிப்பார்.

செந்திலிடம் கேட்பேன்.
" என்ன நடக்குது இங்க.. நாம சினிமா கத்துக்க வந்தமா இல்ல சமையல்ல Ph.D பண்ண வந்தமா.."
" தெர்ல Bro. ஆனா சொதி சூப்பரா இருக்கு.."
சொதியை சுவைத்தவாறே சிரிப்பார் செந்தில். பாலு சாரிடம்  இரண்டு படங்கள் உதவி இயக்குனராக சினிமா பயின்றவர். சாரின் சமையலும் அறிவார் . அதனைத் தொடர்ந்து அவர் பாடும் சங்கீதமும் அறிவார் .

"சமைக்கத் தெரியாதவனுக்கு Creativity - யே  கைகூடாதுடா." என்பார்.
"அநியாயமா இருக்கே.. சமையலுக்கும் சங்கீதத்துக்கும் என்ன தொடர்பு..?!"

                  நாம் உண்ணும் உணவே நாம் - சூட்சுமக்காரன் என் குரு.

நாங்கள் பேசாத விஷயமே  இல்லை. சினிமா, இலக்கியம்,ஓவியம், சிற்பம், உறவுகள் என நீளும், பொழுது. அவர் பூனே திரைப்படக் கல்லூரியில் படிக்கும் போது, தான் செய்தவற்றைப் பற்றியும் பெண்களுடனான அவருடைய அனுபவங்களைப் பற்றியும் ஈழத் தமிழில் அவர் கூறக் கேட்கையில்
' செந்தமிழ் நாடெனும் போதினிலே....'

எங்கள் கையில் காசிருக்காது. ஆனாலும் படு மிடுக்காகக் கிளம்பி விடுவோம் நகருலா. மகேந்திரன் அவர்களின் 'சாசனம்' திரைப்படம் பார்க்கச் சென்றிருந்தோம் பாலு சார்,நான், ஆதவன் தீட்சண்யா மூவரும். பாதியில் நான் நெளிந்து,
 "சார்.Rest Room போயிட்டு வர்றேன்.."
சற்று நேரத்தில் ஆதவன் தீட்சண்யா வர்றார். இருவரும் சிரித்துக்கொள்கிறோம். படம் முடிந்து Tic-Tac சென்று DVD வாடகைக்கு எடுத்துக்கொண்டு  Woodlands - Drive In நோக்கிப் பயணிக்கையில்,

" என்னடா.. ஒண்ணுமே பேச மாட்டேங்கிற.. நானே கேட்கணுமா.."
" இல்ல சார்.."
"அப்ப சொல்லு.. எப்படி இருந்துச்சி படம்..?"
" No sir.. It's like.."
" பிடிச்சிருக்கு. பிடிக்கல.இவ்ளோதானே.. இத சொல்ல ஏண்டா இவ்ளோ பீடிக..!"
" சார். கண்ண மூடி பத்து நிமிஷம் படத்த கேட்டேன். எனக்கு புரிஞ்சிச்சி.. அதான்..."
" Cinema is basically a Visual Art. நான் தான் சொன்னேன். இலலேங்கள. ஆனா ஒரு படம் எந்த ஒரு உணர்வ சொல்ல வந்ததோ அந்த உணர்வ பார்வையாளனுக்கு கடத்திட்டா அது நல்ல சினிமா தாண்டா. அதுக்கு 'Grammar' முக்கியமில்ல. இயக்குனரோட பார்வை தான் முக்கியம்."

பின்னொரு சமயம் ' Inception ' படம் பார்த்துத் திரும்பும் போது  நான் கேட்டேன்.
" How was the Film Sir..?"
" Intellectual.. Very Very intellectual.."
".. along with the psychedelic music it's like Illusionary world, sir. "
" So What..?"
அவர் கேட்ட இந்த கேள்வி பின்னொரு நாள் வெற்றிமாறன் சாரிடம் சொன்னேன். குபீரென்று சிரித்தார்.
 " அதான் நம்ம சார்..! "

பூனே திரைப்படக் கல்லூரியில்  மாணவர்கள் இருவேறு பிரிவுகளாய் பயின்றார்கள்  . 'Intellectual  Group'  and 'Emotional  Group' . சத்யஜித் ரே மற்றும் ரித்விக் கட்டக்'கிடம்  பயின்றார் பாலு மகேந்திரா.

அவர்  படைப்புகளைப் போல் அடிக்கடி அதீத உணர்ச்சிக்குள்ளாவார் சார்.
"  இது ஒரு வித வரம்.ஒரு படைப்பாளி எங்கறவன் சாமான்யன் பாக்க முடியாததையும் பாக்கற நுண்ணுணர்வு மிக்கவன். அதாலையே அவன் சாதாரண மனிதனைக் காட்டிலும் அதீத பரவசத்துக்கு ஆளாகறான். துயரத்துக்கும் ஆளாகறான். துரதிஷ்டவசமா அந்த நுண்ணுணர்வே அவனுடைய சொந்த வாழ்க்கையையும் சீரழிச்சிடுது. It just collapses his very own Life.."
 பல மேடைகளில் அவர் தவறாமல் பேசும் வாசகம் இது.

பின்னாட்களில் கார் வசதி மட்டும் வாய்த்த போது மதிய வேளைகளில் பணமில்லா நாட்களில் மனம் தளராது நிலைக்க நகருலா செல்வோம்.   சாலையில் சென்று கொண்டிருக்க,
"எல்லாமே மாறிடுச்சிடா. சினிமா உட்பட நம்மைச் சுத்தன உலகம், வாழ்க்க, Everything....... காரத்திருப்பு.."
சம்பந்தமே இல்லாமல் விஜயா மருத்துவமனையினுள் போகச் சொல்வார்.
தேநீர்க் கடை மரத்தடியில் அமர்ந்தவாறு நோயாளிகள் உறவினர்கள் என பலதரப்பட்ட முகங்களையும் பார்த்தபடி,

" கல்லானே ஆனாலும் கைப்பொருள்ஒன் றுண்டாயின் 
 எல்லாரும் சென்றங்கு எதிர்கொள்வர்  - இல்லானை
 இல்லாளும் வேண்டாள்; மற் றீன்றெடுத்த   தாய்வேண்டாள்
 செல்லாது அவன்வாயிற்  சொல்."

என  நாலடியார் சொல்லி  வானை வெறிப்பார். மாலை நேர மேகக் கூட்டம் நிசப்தத்துடன் நிற்கும் மரக் கிளைகளினூடே மெல்ல நகர்ந்தவாறே மந்தகாசப் புன்னகை பூக்கும். அத்தருணங்களில் அவர் விழிகளில் பனி படர்ந்திருக்கும். தேநீர் கொடுத்து மௌனம் கலைப்போம் செந்திலும் நானும்.  சட்டென எதிரே செல்லும் சிட்டைப் பார்த்து,
" இவ தன்ன பசங்க பாக்கனும் எங்கறதுக்காகவே இப்படி Dress பண்ணிட்டு போறாடா. இப்ப நாம பாத்தா சிடுசிடுப்பா.பாக்காட்டி Disappoint ஆயுடுவா.. நாம என்னடா செய்யறது?"
"சார். நம்மால இப்ப ஒன்னும் பண்ண முடியாது சார். போலாமா.."
" நீயா எப்படிடா இப்படி ஒரு முடிவுக்கு வருவ.. I am still 25 at heart.."
" Of course i agree if it's about your heart, sir.."
அது தொட்டு அவர் அனுபவங்கள் பகிர,
நாங்கள் சிரித்தவாறே அலுவலகம் நோக்கிப்  பயணிப்போம்.

"If a woman sleeps alone it puts a shame on all men. God has a very big heart, but there is one sin  He will not forgive. If a woman calls a man to her bed and he will not go." - ZORBA.
" Nature is Amazing டா. What a lovely arrangement it is..! இந்த' Pleasure ' - ங்கற சமாச்சாரம் மட்டும் இல்லேண்ணா 'Reproduction' - எங்கறதே  இல்லாமப் போயிடும் இல்லயாடா."

என் மொபைலில் ரிங் டோனாக ' ZORBA THE GREEK' இசை வைத்துள்ளேன். ECR - ல் உள்ள 'தக்ஸனசித்ரா'  சென்று திரும்பும்போது,
 "நல்லாருக்கே,என்ன மியூசிக் ? "
துள்ளியபடி.. " OH..! ANTONY QUINN..! What a performer. What a character. ZORBA.!!"
பாலு சாரும் ANTONY QUINN- ம் ஒரே சாயல்.

"சார். என் பேர 'ZORBA' - ன்னே வெச்சுக்கலாம்னு இருக்கேன். அடுத்த நாள் என்னை அழைத்து,
 " Zorba , Come to school. We ll go for Lunch.." என்றார்.
" சார். இந்த தமிழ் காப்பர்'களை நெனச்சாதான் பயமா இருக்கு.தமிழனுக்கு ஏன் கிரேக்கப் பேரும்பாங்க. அதான்...."
" அவங்க கெடக்கறாங்க.. 'ANTONY' -க்கும் 'அந்தோணிக்கும்' என்ன சம்பந்தம்.."

பாலு மகேந்திராவும்  ஒரு 'ஜோர்பா' தான்.

ZORBA

ZORBA

"A man needs a little madness, or else.. He never dares cut the rope and be free.."-ZORBA
அவருடன் சண்டை போட்டு ஒரு வருடம் பார்க்காமல் பேசாமல் இருந்தேன். 'நான் கடவுள்' இசை வெளியீட்டு விழாவில் சந்தித்த போது வெண்முரசு பூத்த முகத்தோடு இருந்தார். விழா முடிய பழைய கோவங்களும் மறைய கூட்டத்தினுள் நடந்தவாறே ,
" ஹலோ சார்.." என்றேன்.
மெதுவாகத் திரும்பியவர்,
" டேய்.. எங்கடா பொயிட்ட  இத்தன  நாளா..? Phone நம்பரையும் மாத்திட்டயா..? எத்தனப் பேரப்பா விசாரிக்கறது  நானு."
( இதில் பாதி நிஜம். மீதி, ஹி..ஹி..!)
"எங்கேயும் போகல சார். Am always here."
நடந்தவாறே என் இடக்கை விரல்களுக்குள் அவர் வலக்கை விரல்களை  புதைக்க  அன்று மீண்டும் சங்கமித்த உறவு அவர் பூதவுடல் மறைந்த பின்னும் தொடர்கிறது.
" என்ன சார் இது கோலம்.."
வெண் முரசுக்கு மத்தியில் கருப்பு அவலட்சணமாய் மீசை.
" Why.. நல்லா இல்லையா.."
" முதுமைக்கு அழகு நரை சார்."
அடுத்து  அவரை சந்திக்கும் போது  முழுமையாக இருந்தார். நான் இன்றும் நினைத்து பெருமை கொள்ளும் நிகழ்வது.

தான் பிறந்த மண்ணை ஒரு முறையேனும் தன்  வாழ்நாளில் ஸ்பரிசித்துவிட  வேண்டுமென  பலவருடங்கள் ஏங்கிக் கிடந்தார் பாலு சார். அம்மண்ணைப் பற்றி எப்பொழுது பேசினாலும் அவர் ஒலி கவிபாடும்.
தன்  தந்தை தனக்கு எப்படியோ அப்படியே தன்  மகனையும் வளர்க்க விரும்பினார்.
கணிதம், ஆங்கிலம், சமஸ்கிருதம் என போதித்ததோடு பெஞ்சமின் மகேந்திரனின் (பாலு மகேந்திரா) காதலுக்கும் உதவி இருக்கிறார் அவர் தந்தை பாலநாதன்.
 " உன் காதலியை என்னிடம் காட்டு. நான் பார்க்கணும் ."
இருவரும் ஒளிந்திருந்து அவளைப் பார்ப்பார்களாம்.
" Do you Masturbate..?" - அப்பா.
" Yes dad.."
" How do you do..?"
" It's just like everybody else dad.."
" No. Do it with your saliva in hand. It'll arouse more pleasure.."

1940 - களில்  ஈழ மண்ணில் அப்படியொரு வாழ்க்கை அது.

( அவரை வைத்து நான் இயக்குவதாக இருந்த 'யாத்ரிகன்' படத்திற்காக  எடுத்த உரைகாட்சிகள்.)

சிறுவன் மகேந்திரன் செல்லப் பிராணிகள் வளர்ப்பதில்  மிகுந்த ஈடுபாடு உடையவன். ஒரு நாள் தன்  நாயிடம் பகடி செய்ய முற்பட்டு தன்  வீட்டெதிரே உள்ள மரத்தின் மேல் ஏறி அங்கிருந்து கீழே குப்புற விழுந்து மூர்ச்சை ஆகிறான். படபடத்த நாய்  அவன் அருகே சென்று தன்  நண்பனை பிராண்டுகிறான். சிறு சலனமும் இல்லை. பரிதவித்தவன் வீட்டை நோக்கிச் சென்று அனைவரையும் அழைத்து வந்து தன்  நண்பனின் முகத்தை மூக்கால் வருட,
 " ப்பே ..!"  - சிரித்தவாறு துள்ளி குதித்தெழுகிறான்  மகேந்திரன்.
நிசப்தம்.
மௌனமாக தன்  நண்பனை பார்த்தவன் மெதுவாகத் திரும்பிச் சென்று விடுகிறான்.

" நான் எவ்வளவு முயற்சி செய்தும், சாரி கேட்டும் ஒரு மாசம் என்னோடப் பேசவே இல்ல அவன். அண்ணையிலேந்து அவன் கிட்ட அந்த மாதிரி விளையாடறத நிறுத்திட்டேன் நான்."
இன்றும் தன்  வீட்டில் எஜமானர்களாய் வாழும் வள்ளி,சுப்பு  இருவருக்கும் நேரம் ஒதுக்கியப் பிறகு தான் மற்ற வேலைகளே ஆரம்பமாகும்.

வள்ளி,சுப்பு 

ஒருநாள்  படப்பிடிப்பு முடிந்து வீடு திரும்பினோம். அசதியாக இருந்தார் சார். நான் விடை பெறுகையில் வாசலில் நின்றபடி ,
" டேய். நான் ஒனக்கு என்ன கொற வெச்சேன். வர வழியில ஒன்ன மாதிரி ஒருத்தன பாத்தேன். எவ்வளோ Healthy யா அழகா முகமெல்லாம் பிரகாசமா ஜொலிக்கிறான் தெரியுமா. நீயும் இருக்கயே... அது.. ஒனக்கு செல்லம் கொஞ்சம் அதிகமாயிடுச்சி அதான். இன்னிலேந்து ரெண்டு நாளைக்கி ஒன்னோட பேசப் போறதில்ல." வீட்டினுள் நடந்தபடி "பசு,அப்பதாண்டா இவன் சரிபட்டு வருவான்."
வீட்டு வாயிலுள்ள பூச்செடியிடம் நடந்த சண்டை.'இயற்கையில் கறைதல்' என்பதை கண்கூடாக கண்ட நாள்,அது.

கடந்த சில வருடங்களாகவே சார் அடிக்கடி என்னிடம் கேட்கும் கேள்வி,
" Why should i stretch this(life)..?"
" பிறப்பினுடைய அடிப்படை நோக்கமே உயிரை நீட்டிக்கறது தானே சார்.."

ஏதாவதொரு உணவகத்தில் அமர்ந்தவாறு எப்பொழுதும் நிகழும் உரையாடல் இது. அவ்விடம் கனத்த மௌனம் நிலை கொள்ளும். கையலம்பும் போது பொங்குவார்  செந்தில்.
" என்ன செந்தில் ஒண்ணுமே பேசாம இருக்கறீங்க..?"
" Life -அ Intellectual -ஆ அணுகறதுல உடன்பாடில்ல  எனக்கு." என்பார். (தன்  உணர்வுகளை அவர் அதீதமாக வெளிப்படுத்தி  நான் பார்த்ததில்லை.ஆனால், இதே மனிதர் ஆசானின் இறுதி பிரிவின் போது கதறியதை பார்த்தேன் நான்.)

பாலு சார் எடுப்பது  'Emotional Cinema' தான். ஆனால் அவருடைய கடைசி காலத்தில் எடுத்த பெரும்பாலான முடிவுகள் அனைத்தும் அறிவு சார்ந்து யோசித்து செதுக்கியதே.நாங்கள் ஒருவரும் நம்பவில்லை. ஒரு  சினிமாப் பட்டறை ஆரம்பிப்பார். ஒரு படம் இயக்குவார் என்று. ஆனால் கிழவன் செய்தான். தொழில்நுட்ப ரீதியாக தான் பின்தங்கி விட்டதாக அடிக்கடி சொல்வார். அவர் கடைசியாக இயக்கியப் படம் 5D - எனும்  டிஜிட்டல் காமிராவில் எடுத்து காண்பித்தார்.

தலைமுறைகளுக்காக ஒரு பழைய வீடு தேடி அலைந்தோம். ஒரு வழியாக கண்டுபிடித்த பின்,
" இந்த வீடு நான் வருவேங்கறதுக்காகத் தான் 150 வருஷமா காத்திட்டு இருந்திருக்கு டா.." சிலிர்த்தார்.

தலைமுறைகள் வீடு தேடி..

" I dunno how. But, When i was shooting  climax scene for 'மூன்றாம் பிறை ', எனக்கு மழை தேவப் பட்டது.. வந்தது. I was Wondering..!? இப்ப.. 'தலைமுறை'க்கு புயல் தேவப் பட்டது.. Again, வந்தது. Dunno how..!?"
" If a person really desires to achieve something all the universe conspires to help that person to achieve his dream, sir."
" True டா."
அவருக்கே உரிய பலவீனத்தால் அவரின் கடைசி காலகட்டத்தில் வெறுமையை சந்தித்தார். தான் படுத்துறங்கும் போது  தன்  துணைவியார் அருகிலேயே உயிர் பிரிய வேண்டுமென ஏங்கினார். அவ்வண்ணமே செய்தார்.

இறப்பதற்கு ஒரு வாரம் முன்பு தொடர் வாந்தி என என்னை  அழைத்தார்.
மாணவர்களிடம் அவரை  மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் செல்லச் சொன்னேன்.'Food  Poisoning ' என்று மூன்று  நாட்கள் மருத்துவமனையில் இருந்தவர் தீவிர சிகிச்சைப் பிரிவிலிருந்து என்னை அழைத்தார்.
" டேய். எப்ப வர என்ன பாக்க.."
" Script,  எழுத  திருச்சி வந்தேன் சார் . வந்துடறேன்."

இறப்பதற்கு முன் நாள் அவரை சந்திக்கச் சென்றபோது மிகவும் பயந்து தளர்ந்து காணப் பட்டார்.
" நீ  வர்ற. பாலா வர்றான். வெற்றி வர்றான். ஆனா என் புள்ள வந்தானா? இல்லையே. நீங்கெல்லாம் தாண்டா என் புள்ளைங்க."
தேற்ற வழியின்றி சிரம் தாழ்த்தி அமர்ந்திருந்தேன். அக்கணத்தைக் கலைக்க நினைத்து, அவர் ஏற்கனவே சொல்லிய அடுத்த படத்துக்கான திரைக்கதை வேலையை ஆரம்பிக்குமாறு சொல்லி,
கமல் ஹாசன் தலைமுறைகள்  பற்றி பேசிய வீடியோவை போட்டுக்  காட்டினேன்.

                                                   

என் கைபேசியில் இக்காட்சியை காண்பிக்க நுனி நாற்காலியில் உட்கார்ந்தவாறு அதை பார்த்தபடி உடைந்தழுதார்.

நண்பன் வசந்த் தலைமுறைகள் படத்தை பார்த்தே தீருவேன் என்றிருந்தான்.
"இக்கால கட்டத்தில் இப்படியொரு படம் அவசியம்."
நாங்கள் ஒருவரும் நம்பாத போதும் அவன் மட்டுமே உறுதியாகச்  சொன்னான்.
" அவர் படம் எடுப்பார்."
அவன் கூறியதைச் சொன்னேன். உற்சாகமானார். கதை விவாதம் நடந்தது.
திரைக்கதையில் உள்ள சிக்கல்களை களைய ஆராய்ந்தோம்.பிறகு, தன் கண்கண்ணாடியை கழட்டி டேபிள் மேல் போட்டார். நான் எப்பொழுதும் பார்த்திறாத  கலங்கிய கண்கள்.

டிரைவர் சத்யாவை M.A. படிக்க வைக்கிறார். Black Tea கொண்டு வந்தவனிடம்,
"பாஸ் பண்ணிட்டியா"  என்று கேட்டேன்.
"தொல்காப்பியத்தில் போயிடுச்சி சார் ".
அவனிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தேன்.
 என்னை பார்த்தவாறு அமர்ந்திருந்தார் சார்.
"மதியத்துல அவசியம One hour, Rest  எடுங்க சார்".
சத்யாவிடம், Daily ரெண்டு 'Celin' Tablet கொடுக்கச் சொன்னேன்.
"அப்ப நான் வறேன்  சார்." மௌனமாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தவர் பிரிய மனமில்லாமல்,

"What's Going..?"
"Am writing my script sir. "
" You  mean' 900 km'..?"
" Yes sir." ( அப்படத்திற்கு அவர் வைத்த தலைப்பு - 'பாதைகளும் பயணங்களும்')
" Good. Do it. நீ சொன்ன மாதிரியே  எடுத்தயிண்ணா Surely, It's going to be a classical film. எதுக்காகவும் யாருக்காகவும் Compromise ஆவாதே."
Sure sir. Am going to Odissa sir. To explore the Road,NH-5. Srikakulam Collector, Veerapandiyan, friend of mine has invited me to meet the Tribals there, sir. "
" Good. Do it. You are always a traveller - ப்பா. போயிட்டு வா. நாம பேசுவோம்."
" Sure Sir."
எழுந்தவனிடம்,
" Keep in touch with me.."
" Sure sir."
அறையை விட்டு வெளியேறியவன் சற்றே  தயங்கி 'மறுபடியும்' உள்ளே வந்து,
" சார். எனக்கு 'சந்தியா ராகம்' வேணும். "
ஏறெடுத்துப்  பார்த்தவர், தன்  அருகிலுள்ள Self -ல் இருந்து DVD எடுத்து என் கைகளில் வைத்து என் கண்களுள் தீர்க்கமாகப்  பார்த்தார்.

" SEE YOU SIR..!"

                                                            *****
அவரை வைத்து  ஒரு படம் இயக்க நினைத்து 'யாத்ரிகன்' என அவர் வாழ்க்கையை புனைந்து 2010-ல் ஒரு கதை சொன்னேன்.  'First time in front of camera, Balu mahendra' என்றேன். தனக்கு பிடித்துள்ளதாகவும் தான் நடிப்பதாகவும் கூறினார். காலம் கை கூடவில்லை.
அவரின் நிர்வாணத்தை அவரே காட்டிச் சென்றார்.(தொப்பி..)

தலைமுறைகளில் அவர் பேசிய கடைசி வார்த்தைகள்.
"தமிழை மறந்துடாதே..
இந்த தாத்தாவ மறந்துடாதே.."

எல்லோருக்கும் வாய்ப்பதில்லை இப்படியொரு மரணம்.
பாலு மகேந்திராவிடம் இருந்து  கற்றவற்றை தொகுத்தால்,
'நேர்மை', 'ஒழுக்கம்'. எனும் இரு வார்த்தைகளுள் அடங்கும்.
(நேரடியாகவும், எதிர்மறையாகவும்)

                                                             *****
"பாலு சார் விஜயாவுல அட்மிட் ஆயிருக்கார். வெற்றி சார் உடனே போகச் சொன்னார். ரெடியா இருங்க.." செந்தில் சொன்னார்.
 அடுத்த பத்தாவது நிமிடம் ICCU  சென்று பாலா சாரிடம் கேட்க,
 "வெற்றிய வரச் சொல்லிடு.." என்றார்.
Dr. விஜயக்குமாரிடம் பேசினேன்.
" He is very serious. Inform his relatives and friends."
" What happened doctor.?"
" He had Stroke as well as Myocardial Infarction."
"...................."
" What about his film,Thalaimuraikal. Is it Released..?"
" yes doctor. It's a successful film.."
" Good. Can i get a copy of that movie..?"
" Sure doctor."

அகிலாம்மா விடமும் அர்ச்சனா விடமும் டாக்டர் 10% வாய்ப்பிருப்பதாகச் சொன்னார்.அதையும் கடவுள் எப்படியாவது எடுத்து விடவேண்டுமென பிரார்த்தித்தேன்.  பிழைத்து படுக்கையில் பிணமாக வாழ்வதை கிழவன் விரும்ப மாட்டான். திருப்தியா சாவட்டுமே.வெற்றி சாரைக் கூப்பிட்டேன்.
" சார். நம்ம சார் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல இறந்திடுவார். நீங்க கெளம்பிடுங்க.."
பெங்களூருவில் இருந்து புறப்பட்டார்.
அடுத்தடுத்து, ஒவ்வொருவராக சேர்ந்தோம்.
ராஜா. சுகா. சீனு ராமசாமி . ராம். Lawyer சுரேஷ். ரவி. அமர்நாத். கிருஷ்ணகுமார். அர்ச்சனா, Institute Students என கூட்டம் கூட,

" இது தான் ரயில் பெட்டியோ..!!!" திருமணம் ஆனப் பொழுதில் மட்டக்களப்பில்  ஆச்சர்யப் பார்வை பார்த்தப் பெண் 'அகிலா' அதே வெள்ளந்திப் பார்வையோடு அனைவரையும் வெறிக்க,
அவரைப் பார்த்த அனைவரும் கதறினார்கள்.

அடுத்தடுத்து  நிகில் முருகன் மூலம் செய்தி பரவ, பாலா சார் எங்கள் குருவின் தொப்பியை கொண்டு வரச் சொன்னார்.
செந்திலும் நானும் ICCU - வினுள் சென்று சாரைப் பார்த்தோம்.
மூச்சு விடுவதைப் போலவே பிரமை.
ஆசானின் கரம் பற்றினேன். நெற்றியில் உள்ளங்கை வைத்து  என் கண்கள் மூடினேன். செந்தில் பாலுசார் கரம் பற்றி அவர் கண்களுள் ஊடுருவினார்.

அவருக்கு அவரின் அடையாளங்கள் அணிவிக்கப் பட்டது. அதே கம்பீரத்துடன் மருத்துவமனையை விட்டு  அழைத்து வந்து  அவருடைய சினிமாப் பட்டறையில் படுக்கச் செய்து கூட்டத்தினை கட்டுப் படுத்தினோம். அனேகமாக தமிழ் திரை உலகைச் சேர்ந்த  அனைவரும், எழுத்தாளர்களும், சில தலைவர்களும் வந்து அஞ்சலி செழுத்தினர்.

சினிமாப் பட்டறை 

அகிலாம்மா தண்ணை  உலுக்கி ஆறுதல் சொன்னவர்களை சற்றே  விலக்கி தன்  கணவன் முன் சென்று  அவரின் நெற்றியில் மூன்று முறை சிலுவை இட்டு அந்த மனிதனின் நெஞ்சில் கை வைத்து கண்கள் மூடியவாறு சற்றே உறைந்திருந்தார். பிறகு சட்டெனத் திரும்பிச் சென்று ஒரு நாற்காலியில் உட்கார்ந்து கொண்டார். ஆலயத்தில் இருந்த அனைவரும் ஏதும் புரியாமல் விழித்தனர்.

'வம்சி புக்ஸ்' ஷைலஜா தன்  குடும்பத்துடன் வந்து 'அப்பா,அப்பா' என  கத்திக் கதறி அழுதது அனைவரையும் சிலிர்க்க வைத்தது.. சென்னை போன்ற மாநகரில் அவ்வழுகை ஒலி அசலான கிராமத்தை நினைவு கொணர்ந்தது.

13 பிப்ரவரி 2014 இரவு முழுவதும் ஒரு கூட்டுப் பறவைகள் அனைத்தும் தங்கள் தாய்ப் பறவை உடனான நினைவுகளை கிளற சிரிப்பொலி சினிமாப் பட்டறையை அதிரச் செய்தது.
" ACTUAL - ஆ இன்னைக்கு காலைலிருந்தெ நாம இப்படி தான் ஜாலியா சிரிச்சிப் பேசிட்டு இருந்திருக்கனும்..தனக்கு புடிச்ச மாதிரி வாழ்ந்திட்டு திருப்தியா செத்திருக்கார் சார். எது..75 வயசா ?நீங்க வேற, கலையில தான் அவரோட ஜாதகத்துல பாத்தேன்.Date of birth 1930 - ன்னு இருந்துச்சி." வெற்றி சார் கூறினார்.

பாலு சாரின் ஆத்ம விசுவாசிகளான முருகன் மற்றும் பாஸ்கர் இருவரும் அன்றிரவு அனைவருக்கும் ஈழத்து தேநீர் வைத்தும் பெண்களுக்கு மோர் பரிமாறியும் எப்பொழுதும் போல் கர்ம யோகிகளாகத் திகழ்ந்தனர். ஆனால், அந்த முருகன் ஊர்வலத்தில் தேர் மேல் ஏற முற்பட இறக்கி விடப்பட்டான். வந்தேறிகள் சிலர் தங்கள் விளம்பலுக்கு வழிவிடுமாறு  சொல்ல ஏதும் அறியாதவனாய் எகிறி குதித்து சாலையில் கும்பலுள் ஒருவனாக நடக்கலானான். இந்நிகழ்வைப் பார்த்து பொங்கினார் செந்தில்.

ஸ்டில் ராபர்ட், சாரை சர்ச்சில் அடக்கம் செய்ய முயன்றார்.
கருணாஸ் சரக்கு பாட்டில்களை காருக்குள் வைத்து சாவியை டிரைவரிடம் கொடுத்தனுப்பியதால் தன்  கூட்டாளிகளுடன் பெரும் அவஸ்தைக்குள்ளானார் .தன்  மனைவியை  இரவு இரண்டு மணிக்கு அழைத்து,

" கிரேசு.. என்ன தூங்கிட்டயா..ஒன்னும் இல்ல.. நான் பாலு சார் ஸ்கூல்ல தான் தம் அடிச்சிட்டிருக்கேன். சரக்கு கார்ல வச்சி சாவி ... வி.. வீட்ல ஏதும் சரக்கு இருக்கு.. சரி.. சரி.. நீ படு.. நாங்க ராத்திரி பூரா இப்டிதான்....! "
நாங்கள் அனைவரும் ஆச்சர்யமாகப்  பார்க்க, லாயர் சுரேஷ் சார்(எத்தன்),
" வய்ப் கிட்டே சரக்கு கேக்கறீங்க..?!"
" மனுஷனா பொறந்தா யாராவது ஒருத்தர்ட்டயாவது உண்மையா இருக்கணும். நான் என் பொண்டாட்டி கிட்ட இருக்கேன்.."
தூரத்தில் பாலு சார் அருகில் அமர்ந்தவாறு அவர் முகத்தை வெறித்தபடி அகிலாம்மா..!
லாயர் சுரேஷ் சார் மொபைலில் கருணாஸ் திரும்பவும்,
" கிரேசு.. தூங்கிட்டயா..ஒன்னியும் இல்ல.. தொடர்ந்து சரக்கடிச்சா காத்தால சார் ஊர்வலத்தள ஸ்டாமினா போய்டும். அதான் ஸ்டாப் பண்ணிட்டு ஒரு தம் மட்டும் அடிக்கறேன். எது.. இல்லமா.. அட.. நீ தூங்கு..நா இனிமே டிஸ்டப் பண்ண மாட்டேன்.. அட..கட் பண்ணிட்டா..!"
அனைவரும் விழுந்து சிரிக்க, அடுத்த டாபிக் அரங்கேறியது.

இரண்டு நாட்களும் வெறும் தண்ணீரை  மட்டுமே அருந்தி விட்டு ஒரு மூலையில் நின்று  அனைத்தையும் வெறித்தபடி நின்றிருந்தார் ராஜா சார் .
(அன்றிரவு கூட்டத்தில் அதிகளவு எங்கள் ஆசானுடனான நினைவுகளைக் கூறி பகடி செய்தவரும் இவரே.)

மீரா கதிரவனை சற்றே தூங்குமாறு அனுப்பி வைத்தேன். சென்றவர்  இரவு முழுவதும் Phone செய்து,
" ரொம்ப Guilty -யா இருக்கு. எல்லா Ego வைராக்கியத்தையும் தூக்கிப் போட்டுட்டு அவர ஒருவாட்டி பாத்திருந்திருக்கணும். இப்ப Feel பண்றேன்.எனக்கு அங்கயே இருக்கணும் போல இருக்கு.ஆனா முடியல."
" நீங்க நல்ல படம் பண்ணியிருக்கீங்க மீரா.."
" யாரு கேட்டா..இந்த மாதிரி சமயத்துல தான் சமூக வெற்றியோடய மதிப்பு ரொம்ப புரியுது.." என்றார். அவரை தேற்றி தூங்க  வைத்தேன். அடுத்து அரைமணி நேரத்தில் வந்து நின்றார்.

"இந்த கிழவன் இவ்ளோ கூட்டத்த சம்பாதிச்சது பெருசில்ல. அதோ. அந்த மூலையில மூணு மணி நேரமா ஒக்காந்திருக்காரே ஒரு பெரியவர். யார் தெரியுமா. நம்ம சொக்கலிங்க பாகவதரோட புள்ள. அதான் பாலு மகேந்திராவுடைய சொத்து.." என்றார் சுகா.

இளையராஜா சார் அருகில் நின்று பிரார்த்தித்து மௌனமாகச் சென்றார்.

இறந்ததற்கு இரங்கல் சொல்வதைவிட முக்கியம் பெற்றதர்க்கு  நன்றி சொல்வது  என்றார்,கமல் ஹாசன்.  


பாலு மகேந்திராவை ஐஸ் பெட்டியில் பார்த்ததும் உடைந்து அழுத பாரதிராஜா தேரில்  தன் நண்பனைக் கிடத்தி  வெய்யிலில் தானும் அவர்  அருகிலேயே பயணித்து  மின் தகன மேடை வரை வந்தார்.

பாலு மகேந்திராவின் மார்பில் கற்பூரம் ஏற்ற தகன மேடை அவரை உள்ளிழுத்துக் கொண்டது. சுற்றி நின்ற அத்தனைப் பேரும் உடைந்தழுதார்கள். சக்தியை இழந்த சித்தன் வானை வெறிப்பதைப்  போல் செயலற்று சுவரில் சாய்ந்து கிடக்கிறார் பாலா. தகன மேடையில் நடக்கும் நிகழ்வுகளை பதட்டத்துடன் பார்த்தபடி சாரு நிவேதிதா .
சுகா ஒரு புறம், ராஜா ஒரு புறம் கதற, செந்தில் விம்மி அழுகிறார். அவரை  கட்டி அணைத்து,
" ..த்தா.. என்ன.. ம்.. ஒண்ணுமில்ல.. வா.."
ஆச்சர்யம். வெற்றி சாரின் கண்களிலும்  துளி.

இச்சூழலிலும் என் கண்களில் ஒரு துளி கண்ணீரோ மனதில் துயரமோ இல்லை. அனைவரையும் பார்க்கும் போது அவமானமாகக் கூட நினைத்தேன்.
'INTELLECTUAL vs EMOTIONAL'  ஆய்வில் என் சுயம் இழந்தேனோ..?!

ஒரு மணி நேரம் கழித்து,  அஸ்தி  எடுக்கப் போனேன். உடைந்து வெந்து சாம்பலான பாலு மகேந்திராவின் உடலை பானையில் போட்டு  வெளியே கொண்டு வர,அனைவரும் வழிபட்டார்கள். வெற்றிமாறன், ராம்,செந்தில்,நான் அனைவரும் காரில் 'வீடு' திரும்பினோம். என் கைகளில் பாலு மகேந்திரா. கீழே வைக்க மனம் வராமல் சூட்டோடு கைகளிலே ஏந்தி வந்தேன் அவரை.

" ஒரு டீ சாப்புட்டு  கெளம்பிடலாம்.." வெற்றி சார்.
"நேத்துதான் நீ சாரப் பாத்தல்ல. அது ..ஒரு மாதிரி..அது.. நீ Gifted ப்பா.." என்னிடம் வெற்றி சார் சொல்ல,மௌனமாக டீ அருந்தி முடித்து அனைவரும் களைய,

அவ்விடத்தே நிலைத்த வெறுமை, என்னுள் புதைந்திருந்த ஆழ்கடலை  திரட்டி  எழுப்பி  கண்கள் வழி கொப்புளிக்க,உடைந்தேன் 'நான்'.

செந்தில், ஸ்டில் ராபர்ட்,அவர் மனைவி மூவரும் என்னை தேற்றினார்கள்.
எனக்குள்  சினிமா புகட்டி சினிமாவில் என் முகவரியை நிலை நிறுத்திய
என் குரு, என் கிழ நண்பன் இனி இல்லை.
"ஒடிஸா போயிட்டு வாடா .பேசுவோம்.."
" வந்துட்டேன் சார். பேச நெறைய இருக்கு.எங்க இருக்கீங்க..?"

அன்று நான் கலங்கியதைப் பார்த்த பாலா என்னும் சினிமாப் பட்டறை மாணவர் என் கைகளைப் பற்றியவாறு,
" நேத்துதான் பாலு சார் 'மறுபடியும்'படம் போட்டுக் காட்டி அவனுக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும் ஒரு நாள் அதப்பத்தி ஒங்க கிட்ட பேசச் சொல்றேன்னார்." என்றார்.

ஆமாம். நிறைய வேலை இருக்கிறது. ' நேரமாகுது. சரி. கெளம்பலாம்.'
" ஆமா.சார் எங்க.. ? "

'அட. என்னையே நான் வெளியில தேடலாமா'.

                                                                     *****

பாலு மகேந்திராவை  கடைசி காலகட்டத்தில் பிரிந்திருந்த அவர் மகன் ஷங்கி மகேந்திரா,
" Actual- ஆ நான் இந்த DEATH CEREMONY- க்கு வரவேண்டாம்னு தான் இருந்தேன். BUT, இந்த PROCESSION - ல யாரோ ரோட்ல போற பெரியவர் எல்லாம் தன்  செருப்ப கலட்டி விட்டுட்டு அப்பாவ  கை எடுத்து கும்பிடறதப் பாக்கும் போது, அது அவ்வளவும் JUST அவருடைய படங்கள் மூலம் அவர் சம்பாதிச்ச மரியாதைன்னு  புரியுது.
HE MIGHT NOT BE A GOOD FATHER . BUT HE IS AN ABSOLUTE FILM MAKER.
அப்பாவோடய அஸ்திய  அவர் பொறந்த  நிலத்துல உள்ள கடல்லயே       கறைச்சிடறேன் ."

பாலு மகேந்திரா சார் தன் சந்தியா ராகத்தை திருவண்ணாமலையில் ரமணாஸ்ரமத்தில் நிகழ்த்த நினைத்தார்.அவருடைய சரிபாதி அஸ்தியை அவ்விடமே சேர்ப்பதாக பாலா சார் கூறினார்.

                                                                             *****
வடபழனி சிக்னலில் ஒரு மூதாட்டி  பாடி  பிச்சை எடுக்க, அவரை  அழைத்து வந்து  தலைமுறைகளில் ஒரு கதாபாத்திரம் உருவாக்கி நடிக்கச் சொன்னார். அவர்  மறுத்து விட்டார்  .அவரை பாடச்சொல்லி பாலு சார் ரசிக்க நான் படம் பிடித்தேன்.

                         " I MAY BE A VULGAR MAN. BUT, MY ART IS NOT..!" 
          கலையையும்  கலைஞனையும்  ஒன்றாக்கிடும்  வேட்கையோடு
          தன்  மாணவர்கள் மூலம் தொடர்கிறார் ஆசான்  பாலு மகேந்திரா.

யாத்ரிகன்

                                                                     *****