கணியன் பூங்குன்றன் என்னுள் கனிந்த தருணம்.

'சாதலும்  புதுவது  அன்றே ; வாழ்தல்

இனிதென மகிழ்ந்தன்றும் இலமே.'

- கணியன் பூங்குன்றன்.( புறநானூறு )

ஒன்னரை வருடங்களுக்கு முன்பு என் வலைதளத்தின் முகப்பு வரிகளாக கணியனின் இவ்வரிகளை இடுகையிட்டும் இதுநாள்  வரையிலும் அவ்வரிகளின் முழுமையை  உள்வாங்கவோ  அதனை நடைமுறைப்படுத்தவோ செய்ததில்லை. கடந்த ஆறுமாத கால  வாழ்க்கை கற்பித்த பாடங்களை கொண்டு நோககுகையில்..

முக்கியமாக, பற்றறுத்தல் பழகவே பிரியப்பட்டவனாயினும் இரத்த பந்தம் ஏற்படுத்தும் நெருக்கம், நடுக்கம்..      ' தானாடாவிடினும் தன் சதை ஆடும்'    எனும் கூற்றை எனக்குணர்த்தி வருகிறது.  பயணத்தில் என் நீட்சியான பைக்கில் பயணிக்கையில் பற்றருதொருபந்தத்தை அதனிடத்தில்  விட்டு விட்டு செல்கையில் பலகாலம் கழித்து என் கன்னங்களில்  வழிந்தோடிய உறவெச்சமும்,  'Helmet'- யினுள் வியாபித்த அழுகையொலியும் ' பற்று ' என்ற பதத்தை அலசுவதை விட்டு, அன்பின் அவசியத்தை ஆராய எனை வினவியது.

கடைசியாக கடவுள் கை விரித்த பிறகு தோள்சாய தாங்கி நிற்கும் மனமே மானுடப் பிறப்பில் மனிதன் பயில வேண்டிய பன்படவேண்டிய இடமாகப் படுகிறது. அவ்வகையில் தனி மனித லட்சியம், கொள்கை, தேடல் கடந்து  ஒருவன் தன வாழ்க்கையை கடவுளால் கைவிடப்பட்ட சகமனிதனுக்கு
அர்ப்பணிப்பதில் முழுமையடைகிறது  என உணர நேரிட்டது.

என் மற்றொரு பற்றருபொருள்  மனப்பிறழ்வு நோய்க்கு ஆளானதாக  மனோதத்துவ மருத்துவர்கள் அறிவித்த சமயமும் இதே உணர்வே மேலிட்டது.

( மனிதன், மனித வாழ்வின் சூட்சுமத்தை பிரபஞ்ச ரகசியத்தை முழுமையாக அறியாவிடினும் அறிந்தாற்போல் அனைத்தயும் அனைவரையும் கணித்து முத்திரை குத்திவிடுவதில்  வல்லவன் , [..the so called DOCTORS, WRITERS, etc.,] அவர்களால் அவ்வண்ணம் கணிக்கப்பட்டதோர் உன்னதாத்மா பலபேரின் வாழ்க்கையுள் ஒளியாக ஊர்ந்து தன்போல் யாவும் யாதும் பெறவேண்டி செயல்படுவதை மௌன சாட்சியாக பார்த்து கொண்டுதானிருக்கிறது இயற்கை. நிற்க.)

இருப்பினும் காலம் செல்ல செல்ல என் சிற்றின்ப தூண்டல்கள் தீண்டவே மீண்டும் உயிர்த்த பழகிய போக்குகள், அதன் தொடர்ச்சியாக அதனுடனான முரண், என கழிந்து வந்த நாட்களின் இறுதியாக கடந்த சில நாட்களாக கடைபிடித்து வந்த என் குருநாதன் பயில்வித்த நேர்மை,ஒழுக்கம்,திட்டம்,நிதானம் ஆகிய குணங்களை கடைபிடித்து வருகையில் ஏற்பட்ட உணர்வெழுச்சியின் உச்சமாக மார்கழி மாதக் காலைப்பொழுதில்,கடுங்குளிரில் வெந்நீர் கொண்டு குளிக்கையில், இதுபோல் தான் நினைத்தாலும் எதை கடைபிடித்தாலும் மாற்றிக்கொள்ள முடியாததோர் ( the so called..) வாழ்க்கை வாய்க்கப்பெற்ற என் பற்றுக்கானதோர் ஜீவியின் வாழ்வை எண்ணுகையில் சற்றுமுன் மேலெழுந்த உணர்வேழுச்சியாகப்பட்டது அதே வேகத்தில் அதர பாதாளத்தில் பணிந்தது.

அத்தருணம் என் அகத்துள் எழுந்த  எண்ணம்  இதுவே .

" கிட்ட இருக்கறதால தான நீ மத்த உயிர் பத்தி இவ்ளோ கவல பட்ற. ஒன் கிட்டக்க  மட்டுமில்ல, ஒலகம் முழுக்க ஒன் கண்ணுல படாத எத்தனையோ சக ஜீவிங்க ஒன்னால   நெனச்சி கூட பாக்க  முடியாத அளவு ரணமான வாழ்க்கைய வாழ்ந்துட்டு தான இருக்காங்க. இது ஒனக்கு தெரியாதா என்ன. ஆனாலும் எந்த நம்பிக்கையில அவங்கெல்லாம் வாழறாங்க. அந்தந்த உயிருக்கான வாழ்வாதாரம்னு, வசந்தம்னு கடவுள் ஏதோ ஒன்ன காட்டாமலா அவங்கெல்லாம் வாழ்ந்திட்டிருக்காங்க. அலறப்ப  தோள்  கொடுப்பியாம்.அது வரையில ஒனக்குன்னு விதிச்ச வாழ்க்கையில ஒன்  வேலைய மட்டும் நீ பாப்பியாம். என்ன சரியா.."

' சாதலும்  புதுவது  அன்றே ; வாழ்தல்

இனிதென மகிழ்ந்தன்றும் இலமே.'


குளித்து முடித்து பாதியில் விட்ட, 'Ernest Hemingway' - ன் ' கடலும் கிழவனும் ' நாவலை தொடர்ந்தேன்.
என் அகமாற்றத்தை சிறிதும் பொருட்படுத்தாது என்னை சுற்றி சக வாழ்வுகள் பயனித்தபடியே தானிருந்தது.


அப்பிரக்ஞையுடன் என் பார்வை அந்நேரம் அந்நாவலில் மட்டுமே குவிந்திருந்தது.

நாவலில் :

 கிழவா ! நீ  தூங்கவே  இல்லையே. பாதி நாள் - முழு இரவு - மற்றொரு நாளும் வந்துவிட்டது. இன்னும் நீ சரியாகத் தூங்கவில்லையே. மீன் நிதானமாக ஓடும்போது  நீ கொஞ்சம் உறங்கத்தான் வேண்டும். தூக்கமில்லாமல் மூளை தெளிவாயிராது.

" என் மூளை தெளிவாகத்தானிருக்கிறது. அதிகத் தெளிவாயிருக்கிறது. என் சகோதரர்களான வான் மீன்களைப்போல் என் மனம் தெளிந்தேயிருக்கிறது.
எனினும், நான் தூங்கத்தான் வேண்டும். எல்லாம் தூங்குகின்றன. சந்திரனும் சூரியனும் கூடத் தூங்குகின்றனர். காற்றில்லாத போது கடல் கூடத் தூங்குகிறது. "

***

பாடும் பறவை ஒன்று சோர்ந்து கிழவனின்  படகின் மேல் அமர்ந்துள்ளது. பருந்துகள் அதனை சுற்றி வளம் வருகின்றன.

கிழவன் கூறுகிறான் :

" சின்னஞ்சிறு பறவைச் சிறுமியே ! நன்கு இளைப்பாறு ! பின் வாழ்க்கை உனக்களிக்கும் சந்தர்ப்பத்தை  மனிதனைப்போலும், பறவைகளைப்போலும், மீன்களைப்போலும் தைரியமாக  ஏற்றுக்கொள். "

***

' சாதலும்  புதுவது  அன்றே ; வாழ்தல்

 இனிதென மகிழ்ந்தன்றும்  இலமே '.


                                                            *****

" தாகம் மெய்யெனில் தண்ணீர் உன்னை அடையும்..!"

[ 'தமிழரின் சினிமா - காலத்தை மொழிகிற கதைகள்' ,என்ற தலைப்பில்,'காட்சிப்பிழை திரை' (டிசம்பர்' 2011) - தமிழ் திரைப்பட ஆய்விதழில் தங்கவேலவன் எழுதிய கட்டுரைக்கான மதிப்புரை.]

     'FIRSTISM' - என்ற புதியதோர் மெய்ஞான தத்துவ மரபொன்றை..! அறிமுகப்படுத்தி அதன் மூலம் கலைஞனின் அகந்தையொழித்தலின் அவசியத்தை உணர்த்திய அவ்வகத்தை அவர் வழியிலேயே ஆராய்கையில் பலகாலம் தான் கற்ற பெற்றவற்றைக் கொண்டு கலைஞனுக்குத் தேவையான சரித்திரப் பிரக்ஞை, தன் விழிப்பு, மதிப்பீட்டு நுண்மை மற்றும் குணங்களை.. உள்ளுள் ஊறவிட்டு அதன் பலங்களையும் பிழைகளையும் கருத்தில் கொண்டு ஆழ்ந்தாராய்ந்த பின்னரே இவ்வகம் வந்தடைந்த இடமிதென்பது தெளிவுறுகிறது.

        'FIRSTISM'.. 'FASCISM'.. என வி(இ)சங்கள் பல உழன்று வரும் காலத்தில் 'அறம்' ஒன்றே தன்னிசமாக, தன்வசமாக வாழ விழைபவன்.. அதை மீறும் நெருக்கடி ஏற்படின், 'ரஸவாதம்' தெரிந்திருந்தும் வெறும் 'ரசம்' உண்டு வீழ்வேனாயினும் அவ் வி(இ)சங்கள் கொண்டு வாழேனெனும் மிடுக்கு தெரித்தியங்கும் அகமிதாகப் படுகிறது.
  
      "அதெல்லாஞ்செரி.. இம்முட்டையும்  உள்வாங்கி பாத்து பாத்து படம் எடுக்கறது அவ்ளோ ஈசியா என்ன ?"

      " தாகம் மெய்யெனில் தண்ணீர் உன்னை அடையும்..!"
                                                                                                                             
        வாழ்த்துகள்.


                                                       ****

ஷோபாசக்தி' யின் 'கப்டன்' - கதையை முன்வைத்து..

இக்கதையின் துவக்கம் முதல் இறுதி  வரையிலுமான  எழுத்தாளரின் கதை சொல்லும் ஆளுமையைக் கண்டு மெய் சிலிர்த்துப் போனேன். ஒரு யுத்த பூமியில்,  ஒரு சாமான்யனின் வாழ்வை, ரணத்தை  இவ்வளவு அநாயசமாக பகடியுடன் கூறிய வேறெந்த கதையையும் நான் வாசித்ததில்லை. இக்கதையை முன் வைத்து 'தகவல் பிழை'  என்றெல்லாம்  சிலர் இணையத்தில் விவாதித்துக் கொண்டிருப்பதாக நண்பர் கூறினார். அது உண்மையே ஆயினும் அவர்களுக்கு என் குருநாதர் திரு. பாலு மகேந்திரா, அவர்கள் கலையை அணுகும் விதத்தை எங்களுக்கு கற்றுக் கொடுத்ததை  தெரிவிக்க விரும்புகிறேன்.

" ஒரு படத்தப் பாத்தயினா அது ஒன் மனசுக்குள்ள போய் என்ன
பண்ணுதுன்னு தாண்டா  பாக்கணும். சினிமா மொழி, குறியீடு, படிமம், கத சொல்றவனோட அறிவு, அது இதுன்னு மத்ததெதுவும் தேவ இல்லடா. "

எவ்வளவு அறிவாளித்தனமாக கதை கூறியிருந்தாலும், "சோ வாட்..?" என்று அதை வெகு சாதாரணமாக நிராகரித்து  விடுவார்.

 " மனசத் தொடனும்டா அதான் கலை."

அப்பெரியவரின் வாழ்வை முன்வைத்து ஒரு வரலாற்றை பதிவு செய்திருக்கிறார் கதாசிரியர்.
கதைத்த விதத்தைக்  கொண்டு பார்த்தால் ஒரு கலைஞனாக, மனிதனாக தன் சக மனிதன் படும் துன்பத்தையும், துயரையும் கண்டு தன்னுள் எழும்
உணர்வுகளை சமநிலை தவறாமல் கலைஞனுக்குரிய நுட்பத்துடன் அணுகியுள்ளது தெரிய வருகிறது.

கடுந்துயர் வாட்டுமிடத்து  அப்பெரியவரின்  செயல்பாடுகள்  நம்மை நகைக்க வைக்கும் அத்தருணத்திலும்
நம் கன்னம் நனைவதை யாரும்  மறுக்க இயலாது.

அவ்வகையில் காலத்தால் அழிக்கவியலா உலக இலக்கிய வரிசையில் இடம் பிடிக்கிறது இக்கதை.

                                                                         ****

..ப்ச்..

 பாலு சார வச்சி 'SCRIPT' எழுதிட்டிருக்கும் போது அவருக்கு EYE CHECK UP பண்ண போனா
CATARACT . நான் ஒடஞ்சே  போனேன். மனுஷன் தளர்ந்துட்டாரே. இவர நாம கலர் கலரா யோசிச்சி வச்சிருக்கோமே. Again the Oscillation starts as usual.

'Road script' - க்கு தாவிடுவோமா ?

 ராஜா கேட்ட கேள்வி ஞாபகத்துக்கு வருது.

" நீங்க யேன் Script - அ ரெண்டு நாளைக்கு ஒருவாட்டி மாத்தறீங்க? " 

" 'தெர்ல'யே ராஜா..! "

எதுலயும் நெலைக்கவே முடியலே. 30 th வேனுவோட பிறந்த
நாளன்னைக்கு 'Tidel park' Road - ல Stills எடுத்துட்டிருந்தப்ப ( அவர இல்ல. ரோட்ட.!) Night Duty முடிஞ்சி வந்தவர  வழியிலேயே வாழ்த்திட்டு  போட்டா புடிச்சேன்.( ரோட்ட.!!)

அவரு கேட்டாரு..

" என்ன.. ரோட்ல..? "


" ஏனோ 'தெர்ல ' வேணு.. Road - ல தான் Comfort - ஆ Feel - பண்றேன். ஒரு எடத்துல என்னால இருக்க முடியறதில்ல.எப்பவோ வசந்த்தோட 'Train Travel ' பண்ணப்போ அவன் கிட்டே இதையே சொன்னேன்.

" Movement - ல ஒவ்வொரு Moment - ம் மாறிட்டே இருக்கறதால அடுத்தடுத்த Scenerio, Fresh - ஆவே பதியும் கண்ணுலேயும்,மனுசலேயும். ' BEING IN PRESENT ', Thoughts - க்கு வேலையே இருக்காது."

இதுவாவும் இருக்கலாம். இல்ல தொடர்ந்து ஒரு நெலையில இருந்தா வர்ற பயந்தான் காரணமா? 'தெர்ல'. ஆனா யார் என்ன சொன்னாலும் பாலு சார் கிட்ட இருந்து அவர அருகாமையில பாத்ததில ஏதோ புரிஞ்சிகிட்டேனோ என்னவோ 'தெர்ல'..

அவர பத்தின அந்த Script -ல பரவசமாயிட்டேன்.

But, ராஜா கேட்டாரு..

" பரவசத்த Express பண்ணிட்டீங்கனா அத எப்படி
'Observe' பண்ணுவீங்க? "

" 'Express'  பன்றோம்கற 'Awareness' இருக்கும்."

எம்.டி.முத்துகுமாரசாமி, ' பயித்தியக்காரத்தனத்துக்கும் அறிவாளித்தனத்துக்கும் நடுவுல ஊசலாடும் போதுதான் கலையும் எழுத்தும் பிறக்கும்'- ன்னு  எழுதியிருந்தாரு.

ராஜா எனக்கு அப்படி நேர்ந்திருக்கான்னு கேட்டப்ப..
பாலு சார் Script - ல 'Oedipus Complex'  எழுதின அனுபவத்தச் சொன்னேன்.

" எழுத ஒக்காரும்போது அந்த 'Idea' - வே  இல்ல. ஆனா அது அமைஞ்சது. இது MDMK சொல்றமாதிரியான்னு 'தெர்ல.."

" தெரியலேன்னா.. 'Watch' பண்ணலையா? "

சில நேரங்கள்ல, 'Breath Watch' பண்றேன்னு அவர் சொல்லும் போதெல்லாம் நமக்கு சங்கடமாத்தான் இருக்கும்.
(Unusual Mask like appearance in contrast to usual hyperexpressiveness.) But.. He is a Gem.

So, அன்னைக்கு வேலையெல்லாம்( வீட்டுக்கு Tablets - அ courier பண்ணி..) ஒரு வழியா முடிச்சி ரூமுக்கு வந்தேன் களைப்பா.

 கொஞ்சங்கூட சுவாரஸ்யமே இல்லாம பிறந்த நாளன்னைக்கு ஜடம் மாதிரி தாடிய  சொறிஞ்சிக்கிட்டு ஒக்காந்திருந்தாரு  வேணு.

கொஞ்ச நேரங்கழிச்சி...

அவர் சிரிச்சாரு. நானும் சிரிச்சேன்.

                                                                 ***

இந்த கலியுகத்துல அனுதினமும் சுட்டெறிக்கற சென்ன மாப்பட்டணத்துல விதியேன்னு வேல செஞ்சி
அலையிற லட்சோப லட்ச  மக்க கூட்டத்துல நாம எதுக்கு ஓடறோம் என்ன பண்றோம்கற  ஒரு யளவும் 'தெரியாத' மூணு ஜீவனுங்க ஒண்ணா குடும்பம் நடத்துதுங்க. தெச மாறி இருக்கற செருப்புகளப் பாத்து ராஜா வர்ற நேரத்த கணிச்சிகிட்டு ஒக்காந்திகினு இருக்குதுங்க ரெண்டு.

மூணு ஆஷ்பத்திரிகள்ள  ரெண்டு பேரு
வேல செய்யிறானுவோ. ஒருத்தன் அங்க போனா இன்னொருத்தன் இங்க வர்றான். இவன் அங்க போனா அவன் வேற எங்கயோ  போறான். திடீர்னு ரெண்டு பேரும் கூடி பெசிக்கறானுவோ,

 " மச்சி நான் நாளைக்கு இங்க பாத்துக்கறேன்.
நீ அங்க பாத்துக்க.' நான் இங்க வந்தப்பறம் நீ அங்க போவியாம்."

தன் கண்ணெதிரே நடக்கற இந்த மானுட விளையாட்டுங்க  எதுவும் 'புரியாம' தான் பண்றதும் என்னான்னு 'தெரியாத' குழப்பத்துல  சினிமா எடுக்கறேன்னு திரிஞ்சிகினு இருக்கறான் இன்னொருத்தன். 'Road Script'- ஆ? கோமாளியா? பாலு மகேந்திராவா? 'Crime & Punishment' - ஆ? எதுன்னு முடிவெடுக்க முடியாத நெலையில.. கெடச்ச கேப்புல தம்மபதம், Dostevesky -ன்னு  பிட்டு பிட்டா படிச்சிபுட்டு எதையோ புரிஞ்சிகிட்டாப்புல லைட்டயே உத்து உத்து பாத்துகிட்டு இழுத்து இழுத்து  மூச்ச உள்ளயும் வெளியயும் வுட்டு, நிதானப் பட்டுட்டோம்டான்னு நோட்டெடுத்து
குறுக்கும் நெடுக்குமா நடந்தாப்ல 'Scene' எழுதன திருப்தியில பாய விறிச்சி, Economy - ல A/C போட்டு நண்பர்கள் இல்லாத சுதந்தரத்துல ரெண்டு காலையும் ரெண்டு, கையையும் விறிச்சி
மல்லாக்க படுத்து   எப்டியோ இன்னைக்கு ஒரு வழியா 'ONE DAY MATCH '- ஆடி முடிச்ச திருப்தியில தூங்கப் போறான், தன் பேர 'ஆதவன்', 'கரிகாலன்',' மாமல்லன்'னு மாத்த நெனெச்சி எழுதி பாக்குற கேப்புல அந்த பேர்ல ஒரு சினிமாவே  ரிலீஸ் ஆவுற சூட்சுமம் 'அறியாத' தன் வாழ்க்க  'HIGH SPEED ' -க்கு ( 500 f/s ) மாறி பல வருஷமானத தன் நண்பன் பல வாட்டி போன் போட்டு சொல்லியும் 'புரியாத' புதிரான.. பசுபதி.

இவ்வளவு அளப்பறைக்கு அப்பறமும் ஒரு கேள்வி மட்டும் தொக்கி நிக்குது.

" இதெல்லாம் எதுக்கு..? "

உன்னியும் ஒரு நாப்பது வருஷம் கழிச்சி இதே கேள்விய கேட்டீங்கனாலும் நான் தோள்  குலுக்கி ஒதடு  பிதுக்கி தெளிவா சொல்வேன்...

" ....ப்ச்....?! "

                                                                    ***