ஆங்காங்கே சிதறிக்கிடக்கும் போராட்டச் சக்திகளை ஒன்றிணைக்க ஓர் தலைமை தேவைப்படுகிறது. தனித் தனிக் குழுக்களாக இயங்கும் இச்சக்திகள் நாளையே நீர்த்துப்போகக்கூடிய அபாயம் உள்ளது. இத்தருணம் தவறவிடக்கூடாதது. எழுத்தாளர்கள் கலைஞர்கள் சமூக ஆர்வளர்கள் பல்வேறு இயக்கத் தலைவர்கள் என அனைவரும் ஒன்றுகூடி திட்டமிட்டு செயல்பட வேண்டும். இதை யார் எந்த ரூபத்தில் ஒருங்கிணைப்பார்களென தெரியவில்லை. சிந்திப்போம் தோழர்களே.
144- ஐ மதித்து இன்னமும் தூத்துக்குடி போகாமல் இருக்கும் உத்தமக்குடிமகன் பழனிச்சாமி போன்றோரையோ "சண்டையில கிளியாத சட்டை இருக்கா.." என்று புன்னகைக்கும் ராஜாக்களையோ தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம் நண்பர்களே.
நாம் வேர் நோக்கி பாய்வோம்.
Let us culminate towards the CORPORATES.
அதற்கு நமக்குள் உள்ள எல்லா விதமான வேற்றுமைகளையும் கலைந்து அனைவரும் ஒன்றாக கைகோர்ப்பது அவசியம். மானுட வாழ்வுரிமைக்காக குரல் கொடுத்துவரும் பல்வேறு உலக அமைப்புகள் மற்றும் உலகத் தலைவர்களின் பார்வைக்கு இச்சர்வாதிகாரப் போக்கை கொண்டு செல்லும் பணியை உலகத்தமிழர்கள் மேற்கொள்ள வேண்டும்.
இக்கணமுள்ள இந்த உணர்வு தொடர்ந்து நீடிப்பது கடினம். உடல் சோர்வு மனச்சோர்வை ஏற்படுத்தும். போராடும் சகோதரர்களுக்கு உணவழித்து உடனிருந்து ஊக்குவித்தலும் சிறந்த பணியே.
தூத்துக்குடிக்கும் நமக்கும் தூரம் அதிகம் என எப்பொழுதும் போல் இயங்கும் பல ஊர்களை பார்க்க முடிகிறது. வடக்கிந்தியர்கள் கொத்தடிமைகளாக தமிழகத்தில் பல்வேறு வேலைகளை செய்து பிளைப்பதை பார்க்கிறோம். நம் பிள்ளைகள் வடக்கே சென்று முறுக்கு விற்கும் அவலம் அரங்கேறும் நாள் வெகு தொலைவில் இல்லை. விழித்திடுவோம்.
மாணவர்களே. விடுமுறை காலம் கழிந்து அடுத்த வகுப்புக்கு செல்லும் முன் சற்றே சிந்திப்போம். நாளை நீங்கள் வாழ மண் வேண்டும். அதைக்காத்தால் மட்டுமே நாளை நமக்கு கிட்டும். இதுவே கல்வி.
ஒன்றிணைவோம்.
**
144- ஐ மதித்து இன்னமும் தூத்துக்குடி போகாமல் இருக்கும் உத்தமக்குடிமகன் பழனிச்சாமி போன்றோரையோ "சண்டையில கிளியாத சட்டை இருக்கா.." என்று புன்னகைக்கும் ராஜாக்களையோ தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம் நண்பர்களே.
நாம் வேர் நோக்கி பாய்வோம்.
Let us culminate towards the CORPORATES.
அதற்கு நமக்குள் உள்ள எல்லா விதமான வேற்றுமைகளையும் கலைந்து அனைவரும் ஒன்றாக கைகோர்ப்பது அவசியம். மானுட வாழ்வுரிமைக்காக குரல் கொடுத்துவரும் பல்வேறு உலக அமைப்புகள் மற்றும் உலகத் தலைவர்களின் பார்வைக்கு இச்சர்வாதிகாரப் போக்கை கொண்டு செல்லும் பணியை உலகத்தமிழர்கள் மேற்கொள்ள வேண்டும்.
இக்கணமுள்ள இந்த உணர்வு தொடர்ந்து நீடிப்பது கடினம். உடல் சோர்வு மனச்சோர்வை ஏற்படுத்தும். போராடும் சகோதரர்களுக்கு உணவழித்து உடனிருந்து ஊக்குவித்தலும் சிறந்த பணியே.
தூத்துக்குடிக்கும் நமக்கும் தூரம் அதிகம் என எப்பொழுதும் போல் இயங்கும் பல ஊர்களை பார்க்க முடிகிறது. வடக்கிந்தியர்கள் கொத்தடிமைகளாக தமிழகத்தில் பல்வேறு வேலைகளை செய்து பிளைப்பதை பார்க்கிறோம். நம் பிள்ளைகள் வடக்கே சென்று முறுக்கு விற்கும் அவலம் அரங்கேறும் நாள் வெகு தொலைவில் இல்லை. விழித்திடுவோம்.
மாணவர்களே. விடுமுறை காலம் கழிந்து அடுத்த வகுப்புக்கு செல்லும் முன் சற்றே சிந்திப்போம். நாளை நீங்கள் வாழ மண் வேண்டும். அதைக்காத்தால் மட்டுமே நாளை நமக்கு கிட்டும். இதுவே கல்வி.
ஒன்றிணைவோம்.
**
No comments:
Post a Comment