அகிலம் சுற்றி அகத்துள் முற்றிய அரங்கானுபவம்

அங்கிங்கெனாதபடி எங்கெங்கிளுமுள்ள திரைப்படங்களைத் தேடித் தேடிப் பார்த்து தேவைகளை சேகரித்து, ஆவணங்களைக் கொண்டு நெய்த ஆடையினை உடுத்திப் பார்க்கிறேன் பரவசத்தில். அழகாய் தான் இருக்கிறது அணிந்த ஆடை. ஆனால் மனம் தான் அம்மணத்தை நாடியே பயணிக்கிறது. என் அம்மணத்தின் அடியாழத்தில் புதைந்து கிடக்கும் போக்கீஷங்களை, பிறவி சூட்சுமத்தை கடைந்தெடுக்க முனைகிறேன். நான் கண்ட படங்களின் மூலம், 'என் மூலம்' அறிய முற்பட்டு முனைப்போடு இயங்க இருண்டதோர் பொந்திடை தடைபட்டு விழுகிறேன். பிரபஞ்ச சிருஷ்டியின் சூட்ச்சுமம் புதைந்து கிடக்கும் மனிதனின் எல்லாக் கேள்விகளுக்குமான விடையை பிணைந்து வெய்த்திருக்கும் அவ்விருலினை  தகற்த்தெறிந்து மையம் தொட்டு ஐயம் விளக்க விளையும் அனைத்து ஜீவராசிகளின் வழியே யானும் கை கோர்க்கிறேன்.

திரைப்பட விழா :

உலகை சுற்றும் வாகனமாக நான் பயன்படுத்துவது. இம்முறை சற்றே தெளிவுடனும். கற்ற கல்வியாலும்,  உற்ற உறவுகளாலும், பெற்ற பக்குவப் பார்வையின் வாயிலாக உலகை சுற்ற.. அணி வகுத்து நிற்கிறது மானுட வாழ்வின் ரகசியம் களைய முனையும் கலைப்படைப்புகள். பல நாடுகள், பல மனிதர்கள், பல வாழ்முறைகள்
என பார்த்த, வெகுவாக பாராட்டப்பட்ட அனைத்துப் கலைஞர்களின் ஒரே நோக்கம் - 'இருளினுள் புதிந்துள்ள ஒளியினை அறியும் வேட்கை'.

பூட்டிய பூட்டினுள் புதைந்து கிடக்கும் சாவியின்  சூட்சுமம் சுமந்து நிற்கும் பேரிருப்பாய்  படர்ந்து விரிந்து எங்கெங்கிலும் வியாபித்திருக்கிறது இப்பிரபஞ்ச வெளி.

CRAB TRAP :

கனடாவின் சலனமற்ற இளைஞன் ஒருவனைக்  கண்டேன். கணத்தை முழுமையாக வாழ்கிறான். மானுடம் விதித்த கட்டுப்பாடுகளை எல்லாம் களைந்து காமப் பசிக்கிரையாய் கண்ட அவளை புசித்து காமத்தீயினில் கனன்று, தன்னை இழந்து, தன்னை  மீட்டெடுத்து  தனியனாய் படகினில் தவழ்ந்து செல்லும் இளைஞன். [தாமரை இலைமேல் நீர் போல..] பக்கத் துணையாய் சிறுமி நின்று கையசைத்து வழியனுப்ப விடை பெறுகிறான். அச்சிருமிக்கும் அவனுக்குமான அற்புதமான 'உறவு' மானுடம் இயங்குவதற்கான அடித்தளம்.

THE DREAMERS :

செய்து  வைத்த  வேலிகளைக்  கடந்து  அண்ணனும்  தங்கையும்,
அவர்களுடன்  சேர்ந்து  கொள்ளும் அமெரிக்க  இளைஞனும் வாழும் முப்பது நாட்கலும்,
அது  ஊதும் அபாயச் சங்கும், கடைசியில் வீடு திரும்பும் பெற்றோரின்  'மெளனம்' நம் அகக் கேள்விகளாக விரிகிறது.
காமத்தின் பால் எழும் புதிர்களை காட்டிவிட்டு லாவகமாக விடை பெறுகிறார் இயக்குனர்
'BERNALDO BERTOLUCCI' .

SILENT SOULS :

காமங்கடந்து மரணம் கடந்து  காதலிக்கும் 'அற்புதமாய்' பெண்ணை சித்தரிக்கிறார்
இயக்குனர். ருஷ்ய நாவலை மையமாகக் கொண்டு உருவாக்கப்பட்ட படம். வடமேற்கு  ருஷ்யாவின் பாரம்பரியம் தொலைந்ததோர்  நகரத்தின் வழி செல்லும் கணவனும், தன் மனைவியை காதலித்தவனும், அம்மண் இழந்த பொக்கீஷங்களின் முக்கியத்துவம் உணர்த்துகிறார்கள்.

THE BLUE BUTTERFLY :

எதையும்  வெல்லும்  வலிமை, மனிதன் கண்ட அதிநுட்ப உண்மை,  என அனைத்தையும் தகர்த்தெரியும் வலிமை இயற்கையிடமே உள்ளது. 'சரணாகதி' - தத்துவத்தை வெளிப்படுத்தியப்  படங்கள்..

1. THE BLUE BUTTERFLY,
2. THEMBA - A BOY CALLED HOPE ,

'தன்நம்பிக்கையே  கடவுள்' என்பதை உணர்த்துகிறார்கள் இவ்விரு  படங்களின்  சிறுவர்களும் .

கடவுள் - கட- உள்.., உள்- கட..  உள்ளே கிடந்து தன்னை அறிந்து பின் தன்னை கடந்து செல்லும் எங்கும் பிரகாசமாய் இருக்கும் பேரிருப்பின் ஓர் அங்கமாய் சங்கமிக்கும் வழியினை உணர்த்தின..

1. THE LAST SUMMER OF LA BOUTILA,
2. THEMBA - A BOY CALLED HOPE ,
3 .THE BLUE BUTTERFLY,
4. VELMA,
5. SILENT SOULS,  - போன்ற படங்கள்.

THE TREE :

கீதை சொல்லும்  'பற்றறுத்தல்'  வழியுருத்திய படம் - THE TREE .
கணவனை  இழந்த  மனைவியும், தந்தையை இழந்த  சிறுமியும் (ஒரே குடும்பம்) அவனின் நினைவாக அவர்களடைய வீட்டில் வளர்ந்த ஒரு மரத்தை பாவிக்க, பிள்ளைகளுக்காக தனக்கேற்பட்ட புது உறவை விட்டு விட்டு ஒரு பெரும் புயலில் அழிந்த வீட்டையும் அம்மரத்தையும் விட்டு வேறு இடம் செல்கிறார்கள் அம்மாவும், பிள்ளைகளும். தியாகத்தின்  அழகை காட்டிய  படம்.

மெளனம் :

...'ஆதியில்  ஒரு  சொல்  இருந்தது. பின் அது பிரபஞ்சமாக மாறியது'... - வேதம் கூறும் கூற்று இது. பரவலாக இத்திரைப்பட விழாவில் நான் பார்த்த படங்களில் வரும் 'மெளனம்' எனக்குனர்த்தியதும் இதுவே. மெளனம் வெளிப்படுத்தாத எவ்வுனர்வையும் எந்த ஒரு சொல்லும் வெளிப்படுத்திவிடாது. அதனால் தானோ என்னவோ, வேதங்கள் அனைத்தும் சப்தத்தை மையமாகவே கொண்டுள்ளது. [ 'சமஸ்கிருதம்'- தாய் என்றால், 'தமிழ்'- தந்தை  அல்லவா..? ] வார்த்தைகளின் வீரியத்தை உணர்த்தியது ஈரானிய இயக்குனர், ABBAS KIAROSTAMI - யின்  'CERTIFIED COPY'.  வேறு எந்த ஒரு மொழிக்கும் இல்லாததோர் தனிச் சிறப்பு தமிழ் மொழிக்கு உள்ளதாகவே படுகிறது. என்னளவில், தமிழ் மொழியின் 'உச்சரிப்பு'ஏற்படுத்தும்
அனுபவம் மற்றமொழிகளில் கிடைப்பது  இல்லை.ஒரு  மொழியின்  தன்மைக்கேற்பவே
அந்நிலத்தின்  பண்பாடு , நாகரிகம், வாழ்க்கை  முறை அமையும்  என்பதையே   ஒவ்வொரு நாட்டுப்  படங்களைப்  பார்க்கும்  பொழுதும் அறிகிறேன்.
 'பாரதி' கூறியதை உணர முடிகிறது.
தமிழன் என்பதால் அல்ல, வேறு எந்த நாட்டில் பிறந்திருந்தாலும் இதையே கூறுவேன்.

BROUGHT BY THE SEA :

 ' அன்பின் வழியது உயிர்நிலை ' - என மீண்டும் மீண்டும் நிரூபிக்கும் கலைஞர்களுடன் துருக்கி நாட்டின்  இயக்குனர், 'NESLI COLGECEN' - ம் இணைந்துகொள்கிறார்.
அழகிருக்குமிடத்து கனநேரமேனும் கருணை கெட்டால் துவண்டு போகிறது  இதயம். அழகில் குடிகொள்ளும் 'அருள்'  பாடும்  ராகமாய் அவளின் (நாயகி) படைப்பு . இக்கட்டான சூழ்நிலையிலும் அவளிடம், அவள் உடல் நிலையை விசாரிக்கும் அவனுடைய  (நாயகன்) கரிசனம் -  காதலின் வித்து. அஃறிணை(பந்து) , இணைத்த இதயங்கள்.

HOW I ENDED THIS SUMMER :

 விரும்பி  ஏற்கும்  தனிமை அவனை கடவுள் ஆக்குகிறது.
கோவம், வெறுப்பு, வன்மம் =  அருள்.
இருவேறு முரண்களின் சங்கமத்தில் பிணைந்திருக்கிறது 'எல்லாம்'. ஆதியும்,  அனுபவமும், முட்டி மோத.. களத்தில் ஆடும் ஆட்ட நாயகர்கள் இருவரின் ஆட்டத்தில் பார்வையாளனின் 'அகம்' தரிசிக்க வைத்த ருஷ்ய படம்.

THE WHITE RIBBON :
என்  குரு, பிரான்சு இயக்குனர், 'MICHAEL HANEKE' - ன் மேதமையை காட்டிய  திரைப்படம். வாழ்க்கையை, ஒரு பற்றற்றப் பார்வையாளனாகப் பார்க்கும் கலைஞர்களுள் முக்கியமானவர் இவர்.  'புதிர்' - இவருடைய மைய பலம். எவ்வொரு கலைப்படைப்பும் அதன் ரசிகனிடமே முழுமையடைகிறது..அவ்வகையில் பார்வையாளனுடன் தானும் சேர்ந்து கொண்டு தன் படைப்பு எழுப்பும் புதிரின் விடை தேடி அலையும் கலைஞன்.

முதலாம் உலகப்போருக்கு சற்றே முன்பு ஜெர்மனியிலுள்ள ஒரு கிராமத்தில் பல புதிரான சம்பவங்கள் நிகழ்கிறது. அச்சம்பவங்களைக் காட்டி, அதன் விளைவுகளையும் காட்டியதோடு விடைபெறுகிறார் இயக்குனர். விடை தேடும் பார்வையாளனுள் எழும் பல கேள்விகளோடு பயணிக்கையில் அவனைப் பற்றிய பல உண்மைகள் அவனுக்குத் தெரிய வரும். அவ்வகையில் என்னுள் எழுந்த கேள்விகளை பற்றியபடி தொடர்கிறேன்...

BEAUTIFUL :
THOUGH, COMPLICATED ' LIFE IS BEAUTIFUL..!' - என் வாழ்வில் நான் கடைபிடிக்கும் தாரக  மந்திரம். அதனை மீண்டும் நிரூபிக்கும் கலைஞர்களோடு கை கோர்க்கிறார்  ஸ்பெய்ன்' நாட்டின் இயக்குனர், ALEXANDRO GONZALEZ INARITTU -வும்.
மரணம் கடந்த  வாழ்வின் 'அற்புதத்தை',  'அழகை' காண்கிறோம் நாயகனின் வாழ்வினுள்.

CLOSING CEREMONY :
தமிழ்  திரையிசைப்  பாடல்களின்  நினைவலைகள் அரங்கத்தில் 'ஒலி'யாய்த் தவள..
நான் கண்கள் மூடி அகத்துள் பயணிக்க.. அலையலையாய் அனந்தகோடி
ஆத்மாக்களின் சங்கமத்தில் ஒருமித்ததோர் 'பரிபூரணம்'  என்னுள் குடிகொண்டது. இவ்வாறே, ஒரு கூடாரத்தினுள் -  உலகை சுற்றி உள்ளுள் உறைந்தேன்.

                                      -  'சுற்றலின் சுற்றாமை நன்று' -

                                                              ****

அசோகமித்திரனின் 'பிரயாணம்' - ஒரு பார்வை



அசோகமித்திரன்


மானுடம் கண்டறியாத பல கேள்விகளுக்கான விடையைத் தேடத் தூண்டும் தருணங்கள் அமையப்பெற்ற கதை அசோகமித்திரனின் 'பிரயாணம்'. தன்னை மிஞ்சிய குரு தானேவெனும் உணர்தலில் இருந்துவரும் எனக்கு இக்கதையும் மற்றுமொரு  உதாரணமே.

 உதவத் திராணியற்ற சதைத் தொக்குப்பாகத் திகழ்ந்தாலும் பிறன் இருப்பு தரும் மனோதிடம், புதிரான ஒன்றே.. இந்த குருவும் அவனுக்கு அப்படியே. மரணம் நெருங்கும் தருவாயில் உயிர்களுள் ஏற்ப்படும் அசாத்திய அசுர பலம் வியப்பிற்குறியதே.

   'நான் நிச்சயமாக இருந்தேன். அந்த ஓநாய்களின் அடக்கமான உறுமல்கூட அப்போது
அப்பிரதேசத்தின் அமைதியோடு பொருந்திவிடக் கூடியதாகவே தோன்றியது.'  - மலைப்பாதைகளில் பிணத்துடன் பயனிப்பவனின் விழிப்புணர்வு , இயற்கையோடு அவனையுமறியாமல் இயந்து போனதின் வெளிப்பாடே இது.

'...கடைசியில் மரணம்-உயிரின் வாழ்வாசை என்ற இரு அடிப்படை இயற்கைச்சக்திகள் மட்டுமே எஞ்சுகின்றன. மிச்சமெல்லாம் வெறும் கற்பனை, வெறும் பிரமை-- என்று எண்ணச்செய்கிறது இந்தக்கதை' - என்னும் திரு. ஜெயமோகன். அவர்களின் கூற்றை வழிமொழிகிறேன்.

  'அதுவரை நிலவிய அமைதி, நியதிக்குட்பட்ட கட்டுப்பாடு எல்லாம் நொடிப் பொழுதில்
சிதறுண்டுபோயின' - என்னும் வரிகள் எண்ணத்தூண்டும் கேள்விகள் பல..

                                                                  ****
பிரயாணம்- சிறுகதையை வாசிக்க இங்கே சொடுக்கவும் :

http://azhiyasudargal.blogspot.com/2010/06/blog-post_25.html

                                                                 ****

- பாலம் -

வேறு எந்த நாட்டிலும் இல்லாததோர்  சிறப்பியல்பு  தமிழ்நாட்டில் மட்டுமே உள்ளது.  ஒரு மண்ணின் மொழியை, பண்பாட்டை,  நாகரீகத்தை,  பாரம்பரியத்தை, அம் மண்ணின் மனிதர்கள் அறியாமலேயே  வாழ்வதும், அறிந்த பிறகும்,  அயலார் மொழியை மட்டுமே பின்பற்றி  பிறள்வதும் அவ்விடம் மட்டுமே சாத்தியப் படுகிறது.

அம் மண்   -   தமிழ் மண்.

அம் மக்கள் -   அந்நில மக்கள்.

இச்சூழலில் அம்மக்களுக்கு அவர்களின் முக்கியத்துவத்தை உணர்த்த பல அறிஞர்கள் பாடுபட்டு வருகிறார்கள்.

அவ்வண்ணம், தமிழை தமிழர்களுடன் இணைக்கும்  பாலமாக செயல்பட்டு வரும்  மேலான்மைகளுள் முக்கியமான ஒருவர் சேலத்தில் வாழ்ந்து வருகிறார்.

 பாலம் - எனது ஆசான், திரைப்பட இயக்குநர், திரு. பாலுமகேந்திரா. அவர்கள் தொடங்கி வைத்த புத்தகாலயம்.
 'ஏழைகளின் ஊட்டி' - ஏற்காட்டிற்க்கு சென்று  திரும்பியிருந்தோம் நானும்,
நண்பன், மருத்துவன், ஆராயிச்சியாளன் 'டிஜிட்டல் ஆத்மாவும்'. கடும் மழையில் நனைந்தவாறு திரும்பும் போதே அவரை சந்திக்கலாமா, எதுவும் தயார் செய்யாது சந்தித்து என்ன செய்வதென பேசியவாறே பாலத்திற்க்கு  சென்றோம்.

புத்தககங்களை புரட்டிக் கொண்டிருக்க வாசலில் ஒரு வயோதிகர் வந்து நின்றார். டிஜி என்னைப் பார்த்து புன்முறுவலிக்க நான் விழி பிதுங்கி ஓரம் ஒதுங்கினேன்.
         
  திரு. இரா. குப்புசாமி, அவர்கள்.

" நல்லாருக்கீங்களா ஐயா..? "  - இரா.

" நீங்க எப்படி இருக்கீங்க..? " - டிஜி.

" மகிழிச்சி யா. என்ன புத்தகம் பாக்கறீங்க.. ஆராச்சில தான் இருக்கீங்களா..? "
" ஆமாங்க .."

 நான் ஒரு புத்தகத்தினுள் முகம் புதைக்க..

" இவன் என்னோட Friend- ங்க.. சினிமால...

  கைகூப்பி வணங்கினேன்.

... ஒங்ககிட்ட பேச தயக்கப் பட்டுகிட்டு ஓரமா நிக்கறான்.."

என் பக்கம் திரும்பியவர்..
" என்னங்கையா தயக்கம். நாம எல்லோரும் மனிதர்கள் தானே. எல்லாம் ஒன்னு தான்.."
பாலம் ஊழியர் நாற்காலி கொடுக்க நால்வரும் அமர்ந்தோம்.

" திரைப்படம் அற்புதமான ஊடகங்க யா.. வெகுஜெனத்த ஊடுருவுற ஆளுமை மற்ற கலைகளை விட இதுக்கே அதிகம்...

தலையாட்டி ஆமோதித்தேன்.

 ...நானெல்லாம் பாருங்கையா ஒரு கவிஞன். யாருக்கென்ன தெரியும் என்ன..? "

( அவர், ஆழுமை பற்றிய கவலையை கூறவில்லை. மக்களுக்கான அவருடைய பணி வெகுவாக யாரையும் சென்று சேரவில்லையே..என்ற வருத்தத்தையே வெளிப்படுத்தினார்.)

" நீட்சே -பத்தி நீங்க எழுதின புத்தகத்தைப் படிச்சேங்கையா.. அதுல, அவரப் பத்தி பெருசா எதையும் சொல்லல நீங்க. ஒங்க நோக்கமெல்லாம் படிக்கற வாசகனோட மேன்மையைப் பத்திதான் இருந்தது. ஒரு அடையாளத்துக்குத்தான் தலைப்ப
'நீட்சே'- ன்னு வச்சிருக்கீங்கனு நெனைச்சேன். " என்றேன்.

" ஆமாங்கையா. 'நீட்சே' பத்தி தெரிஞ்சிக்கத்  தான் ஏகப்பட்ட புத்தகங்கள் இருக்கே. நாமளும் அதையே ஏன் பண்ணனும். ஆனா நம்ம  மூதாதயரப் பத்தி பேச யாரிருக்கா..?

இருவரும் ஆமோதிக்க..

...ரெண்டாயிரம் வருசத்துக்கு முன்னாடியே  எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டுப்   போயிட்டானேயா நம்மாளு. இப்ப வர்றவங்க யாரும் நம்மோட வரலாற அறிஞ்சிக்கறது இல்ல..
 எல்லாம் அவசர எழுத்துக்களா இருக்கு.
அவங்களோட மன வியாதியப் பத்திதான் எழுதுறாங்க..
 மேற்குல உருவான தத்துவ மரபு - எதுவும் தொடாத நுட்பத்த தொட்டு தெளிவா விளக்கிட்டு போயிட்டானேயா திருக்குறள்ள.
 நீட்சேக்களும் , ரூசோக்களும் அதப் புறிஞ்சுக்கலையே கடைசி வரையிலும். "

" திருக்குறள முழுசாப் புறிஞ்சவன் அதுக்கு மேல வாழ்க்கையைப் பத்தி தெரிஞ்சுக்க பெருசா எதுவும் இருக்க முடியாதுன்னு தான் தோணுதுங்க சார். " என்றான் நண்பன்.

" பொருள் இல்லார்க்கு  இவ்வுலகில்லை'-
 -ன்னு சொல்லிட்டு போயிட்டானேங்கயா.." என்றார்.
நாங்கள் இருவரும் அதிர்ந்தடங்கினோம்.

'அருளீனும் அன்பின் குழவி பொருளென்னும்
செல்வச் செவிலியால் உண்டு.'

( இக்குறளின் பொருளை ஒரு அதிகாலை பொழுது விளக்கி இருந்தான்  நண்பன்.சமூகப் பொருளாதார  வெற்றியின் முக்கியத்துவத்தை அன்றே வள்ளுவர் சொல்லியிருந்தது இன்றும் பொருந்துவதை எண்ணி வியந்தோம்.)

உணர்ச்சிப் பெருக்கில் எழுந்து  நின்றார்.

" வள்ளுவரையும், வள்ளலாரையும் அறியாம அறிவுத் தளத்தளையும் சரி, ஆன்மீகத் தளத்தளையும் சரி மனிதன் முன்னோக்கிப் போயிட முடியாதுங்கையா.." என்று காற்றில் இரு கைகளையும் வீசினார்.

சற்றே ஆசுவாசப் படுத்திக் கொண்டு..

...அது.. நம்மோட பொருளைப் பத்தி எப்பவுமே நமக்கொரு எலக்காறம்கையா..அதான் கையிலேயே அற்புதத்த வச்சிக்கிட்டு வெளியல போய் தேடறோம். "

" நவீன இலக்கியம் தேவை இல்லன்னு சொல்றீங்களா..? "

" இல்ல. ரெண்டுமே முக்கியந்தான். ஒரு சங்கப் பாடல் படிங்க..ஒரு புதுக்கவிதை படிங்க..நம்ம தொன்மங்களை அறியற அதே  சமயம் தற்காலத்தையும் தெரிஞ்சுக்கணும் இல்லீங்களா..? "

" நவீன இலக்கியம் படிக்க வசதியா இருக்குங்களே.."

" குறியீடு, படிமம்  -ன்னு இரு தளங்கள்ள மட்டுமே புதுக்கவிதை இயங்குதுங்கையா. மெய்த்தேடல் இல்ல.. அதான் பெருங்குறையே. அகத்த ஆராஞ்சி பதிஞ்சி வச்சிட்டுப் போயிட்டானே நம்மாளு. அதத் தெரிஞ்சிக்குவோம் மொதல்ல. அப்புறம், அதுக்கு மேல போக முயற்சி செய்வோம்.." 

நவீன இலக்கியவாதிகள் சிலர் இவரை தங்களின் குரு இடத்தில் வைத்து மதிக்கிறார்கள்.எளிமையே வாழ்வாக கொண்டுள்ளவர். தமிழ் பழகியே தன்னை நெய்தவர். வெள்ளிநகை  வியாபாரி.

 ' வியாபாரிகள் பேராசிரியர்களாக சம்பளம் வாங்கிக்கொண்டிருக்க உண்மையான பேராசிரியர் வியாபாரம் செய்து கொண்டிருந்தார்'. - என்று  திரு. ஜெயமோகன், அவர்கள் இவரைப் பற்றி எழுதியுள்ளார்.

அச்சந்திப்பில் அதை உணர்ந்தேன்.

சொடுக்குக :  தமிழ்ச்சித்தர் மரபு
(நன்றி. திரு. ஜெயமோகன். அவர்கள் )


வள்ளலாரைப் பற்றி பல சொற்பொழிவுகள் ஆற்றியுள்ளார்.

சொடுக்குக : http://www.youtube.com/watch?v=Cs1zwzKQTj8 

பேசி முடிக்குமிடத்து என் தொலைபேசி எண் மற்றும்  மின்னஞ்சல் முகவரியை கேட்டு  பெற்றுக் கொண்டார்.  அச்செயல், எனக்கு எண் கடமையை உணர்த்தியது.

தொல்காப்பியத்திற்க்கென்று தொகைநூல் இல்லாததை சுட்டிக் காட்டி, அதனை யாராவது எடுத்துச் செய்ய வேண்டும், ஆனால் அதற்கு ஒரு வாழ்நாள்
செலவழியும் என்றார். என் இயலாமையை விளக்கி
நண்பகளிடத்து சொல்வதாகச்  சொன்னேன்.  எங்கள் இருவரிடத்தும், 'பாலம்'  ஊழியரிடத்தும்,  விடை பெற்றார்.

இருவரும் பயணிக்கையில்..

நண்பன் மௌனமாகவே வந்தான்.
" என்னடா பேசாம வர்ற .."
"ல்ல..கெளம்பும் போது அவர் அந்த ஊழியர்ட்டையும்  சொல்லிட்டுப் போனார் பாத்தியா. அதான்....!" என்றான்.

அவருடைய அச்செயல் என்னையும் ஆச்சர்யப் படவே செய்தது.
( தமிழைக் கற்றவரிடத்து இது இயல்பெனும் போதிலும்..)

 "அவர்ட்ட குறைன்னு சிலது இருக்கு. ஒரு ஆராச்சியாலனா அத என்னால சுட்டிக் காட்ட முடியும். இருந்தாலும் அவர் வயசுக்கும், அவர் இது  வரையில தமிழுக்காக தன்ன அற்பணிச்சிக்கிட்ட காரணத்துக்காகவும்,  அத என்னால செய்ய முடியல.." என்றான்.

இதுதான்.  இதுதான்.. தமிழ் மரபின் 'தனித்துவம்' எனப்படுவது.

' நிலையில் திரியாது அடங்கியான் தோற்றம்
மலையினும் மானப் பெரிது'.         
                                                                            குறள் - 124.

" யே.. நான் இப்படி சொல்றதால அவர நீ சாதாரணமா நெனச்சிடாத. நீ அவரோட தொடர்பு ஏற்படுத்திக்க. அறிவியல் சார்ந்து சில நுட்பமான விசயங்கள என்னால அவரோட பகிர்ந்துக்க முடியாதேத் தவிர அவரோட பணிங்கறது அசாதாரணமானது. ரொம்பவே பெரிய ஆள்  அவரு...மதிக்க வேண்டிய மனிதர்..." என்றான்.

'அரியவற்றுள் எல்லாம் அரிதே பெரியாரைப்
பேணித் தமராக் கொளல்'.              
                                                                             குறள் - 443.

நீண்ட நேரப் பயணத்தில் எங்களின் மெளனம் அவ்வொற்றைக் குறளையே சூழ்ந்திருந்தது.

'அருளீனும் அன்பின் குழவி பொருளென்னும்
செல்வச் செவிலியால் உண்டு.' 

தமிழை போற்றி வளர்த்த  மனிதர் தன் கடைசி காலத்திலும் தன் பணிக்கான அங்கீகாரம் கிடைக்காமல் தள்ளாடி தளர்ந்து சென்ற காட்சியே கண்களுள் நிரம்பி இருந்தது. ஆயினும், தளராத அவர் பேச்சும் முனைப்போடு அவர் தமிழ் பற்றி முன்வைத்த கருத்துகளும் எங்கள் பயணத்தை உத்வேகித்தது.

'தமிழ் வாழும்'.  தமிழ் என்று அழியுமோ அன்று 'மானுடம்' அதன் அர்த்தம் இழக்கும்.

                                                          *****